Mokrzyca rozchodnikowata

Mokrzyca rozchodnikowata[4] (Minuartia sedoides (L.) Hiern, właśc. Cherleria sedoides L.[5]) – gatunek rośliny należący do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). Występuje tylko w wysokich górach środkowej i południowej Europy oraz w górach Szkocji[6]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach[7].

Mokrzyca rozchodnikowata
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

goździkowate

Rodzaj

mokrzyca

Gatunek

mokrzyca rozchodnikowata

Nazwa systematyczna
Minuartia sedoides (L.) Hiern
J. Bot. 37: 321 1899[3]

Morfologia edytuj

Pokrój
Typowa roślina poduszkowa o wysokości kilku cm, jeden z nielicznych w Polsce gatunków roślin o takim pokroju[6].
Liście
Pojedyncze, mięsiste, podobne, jak u rozchodników, 3-graniaste. Mają długość 5-6 mm i szerokość około 1 mm. Na łodydze wyrastają gęsto[7].
Kwiaty
Pojedyncze, zielonożółte. Mają tępe, 3-nerwowe działki o jajowatym kształcie i kapturkowatym szczycie. Płatków korony brak, lub zredukowane do wyrostków[7].
Owoc
Wystająca z kielicha torebka[7].

Biologia i ekologia edytuj

Rozwój
Bylina, kwitnie od czerwca do sierpnia[7].
Siedlisko
Typowy oreofit. W Tatrach występuje głównie w piętrze halnym i turniowym. Rośnie zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym[6].
Fitosocjologia
Gatunek charakterystyczny dla klasy Juncetea trifidi i zespołu Oreochloetum distichae[8].
Zobacz też: Flora Tatr.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. The Plant List. [dostęp 2016-03-14].
  4. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39–91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  6. a b c Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  7. a b c d e Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  8. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.