National Congress Battalions
National Congress Battalions (wł. Battaglioni del Congresso Nazionale, malt. Battaljuni tal-Kungress Nazzjonali, pol. Bataliony Kongresu Narodowego), znane też jako Truppe di Campagna – nieregularna armia, powstała na Malcie, zaraz po maltańskiej rebelii przeciwko rządom francuskim we wrześniu 1798 roku. Istniała przez dwa lata, została rozwiązana 11 września 1800 roku.
![]() Flaga Malty | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
wrzesień 1798 |
Rozformowanie |
11 września 1800 |
Komendanci | |
Pierwszy | |
Konflikty zbrojne | |
Oblężenie Malty (1798–1800) | |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Casa Leoni, Santa Venera (kwatera główna) |
Rodzaj sił zbrojnych |
armia nieregularna (powstańcy) |
Skład |
ok. 10 000 ludzi |
Bataliony były również określane jako Maltese Army (maltańska armia)[1] lub Maltese insurgents (maltańscy powstańcy)[2].
Historia
edytujOd roku 1530 Malta była rządzona przez Zakon Świętego Jana. Wyspa była okupowana przez wojska francuskie od czerwca 1798 roku, kiedy Napoleon podczas kampanii śródziemnomorskiej wyrugował Zakon z wyspy.
W dniu 2 września 1798 roku, kiedy Francuzi łupili precjoza z kościoła w Rabacie, Maltańczycy się zbuntowali i zaczęli do nich strzelać. Francuzi wycofali się do ufortyfikowanego miasta Mdina, lecz 3 września rebeliantom udało się wejść do miasta przez bramę wypadową , i Francuzi poddali się[3]. W ciągu kilku następnych dni wiele miasteczek i wiosek zostało zajętych przez powstańców, lecz Francuzi trzymali się na ufortyfikowanych pozycjach na terenie Grand Harbour (w tym w stołecznej Valletcie) i kilku różnych fortach na Malcie i Gozo.
4 września Maltańczycy utworzyli National Assembly (Zgromadzenie Narodowe), i jego pierwszym zadaniem było utworzenie siły zbrojnej, która blokowałaby pozostałe wojska francuskie. Formacja ta, znana pod nazwą Battaglioni del Congresso Nazionale albo Truppe di Campagna, zaczęła istnieć w ciągu najbliższych dni, i składała się z pewnej liczby wiejskich batalionów, które miały swoje korzenie w milicji Zakonu, powstałej jeszcze przed francuską okupacją. Notariusz Emmanuele Vitale, który prowadził atak na Mdinę, ustanowiony został Generale Commandante armii. Pierwsze bataliony powstały w Birkirkarze i Żebbuġ, i były dowodzone przez Vincenzo Borga and Francesco Caruanę. Vitale, Borg i Caruana zostali trzema głównymi przywódcami powstania[4].
Maltańczycy uznawali Ferdynanda, króla Neapolu i Sycylii jako swojego władcę, ale równocześnie apelowali do Horatio Nelsona o ochronę. W czasie oblężenia maltańscy powstańcy byli wspomagani przez Brytyjczyków, Neapolitańczyków i Portugalczyków[2]. W roku 1799 car rosyjski Paweł I wysłał do powstańców swoich dyplomatów, przyrzekając swoją pomoc i ochronę[5].
Powstańcy maltańscy, w czasie trwania oblężenia, przeprowadzili kilka udanych ataków, w tym zdobycie wieży św. Tomasza i wieży św. Juliana. Powstańcy nie byli w stanie zdobyć większych fortyfikacji, takich jak fortyfikacje Valletty, Cottonera Lines, fort Manoel czy fort Tigné, lecz potrafili powstrzymać Francuzów od odbicia terenów na zewnątrz ich ufortyfikowanych pozycji. W czasie trwania oblężenia Maltańczycy zbudowali szereg obozów, baterii, redut i entrenchments, otaczających okupowane przez Francuzów tereny portu. Najważniejszymi fortyfikacjami powstańczymi były: baterie Corradino, bateria Għargħar, bateria Tal-Borg oraz bateria Tas-Samra[6].
W czasie największej liczebności, armia powstańcza liczyła około 10 000 mężczyzn[1], z których 2 505 było uzbrojonych[7].
Francuzi w końcu poddali się Brytyjczykom 4 września 1800 roku. 11 września maltańskie Bataliony zostały rozwiązane przez cywilnego komisarza Alexandra Balla[8].
Pomiędzy rokiem 1800 a 1801 wybite zostały złote i srebrne medale, upamiętniające blokadę; zostały one przyznane przywódcom oraz znaczniejszym członkom National Congress Battalions. W tej chwili są jednymi z najcenniejszych maltańskich medali[2].
Struktura
edytujW skład powstańczego wojska wchodziły następujące bataliony[8]:
- Batalion Birkirkara
- Batalion Għaxaq
- Batalion Kirkop
- Batalion Mqabba
- Batalion Qormi
- Batalion Żabbar
- Batalion Żebbuġ
- Batalion Żejtun
- Batalion Żurrieq
Bataliony były podzielone na kompanie i plutony. Niektóre z większych batalionów miały artylerię i oddziały techniczne, na równi z oddziałami militarnymi.
Kompania grenadierów, znana jako Granatieri została sformowana w celu pełnienia obowiązków straży w Casa Leoni w Santa Venera[1].
Większość żołnierzy nie miała mundurów, ale batalion Birkirkara wyposażony był w zrobione na miejscu bawełniane umundurowanie. Generale Commandante, sztab generalny, Granatieri i niektóre jednostki artyleryjskie również miały swoje własne mundury[7].
Uzbrojenie
edytujW chwili wybuchu powstania, uzbrojenie powstańców było bardzo marne. Składało się jedynie z broni łowieckiej, muszkietów zdobytych w kilku zbrojowniach, kilku mieczy, pistoletów i pik. Między 19 a 24 września 1798 roku, marynarka portugalska i Royal Navy zaopatrzyły powstańców w dużą liczbę muszkietów i amunicji[7].
W posiadaniu powstańców były też różne rodzaje broni artyleryjskiej, zdobytej w różnych fortyfikacji brzegowych, jak np. wieża Świętej Marii i bateria Mistra. Działa te zostały rozdysponowane do wielu powstańczych stanowisk wokół terenu portowego[6].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c John Stroud. The Maltese Army of 1798. „On Parade”, s. 37, 2010. [dostęp 2015-07-26]. [zarchiwizowane z adresu 2015-07-26]. (ang.).
- ↑ a b c Joseph C. Sammut: Maltese Blockade Medals. melitensiawth.com. s. 76–87. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ Noel Grima: The Mdina siege of 1429 was ‘greater than the Great Siege’ of 1565. [w:] The Malta Independent [on-line]. 2015-06-15. [dostęp 2015-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-14)]. (ang.).
- ↑ Ġrajjet Malta – It-Tielet Ktieb. Wyd. 4. Sliema: Department of Education, 2006, s. 211–212. (malt.).
- ↑ Giovanni Bonello. New Light on Majmuna’s Tombstone. „Histories of Malta: Deceptions and Perceptions”. 1, s. 10–11, 2000. Fondazzjoni Patrimonju Malti. [zarchiwizowane z adresu 2014-07-17]. (ang.).
- ↑ a b Stephen C. Spiteri. Maltese ‘siege’ batteries of the blockade 1798-1800. „Arx - Online Journal of Military Architecture and Fortification”. 6, s. 4–47, 05.2008. [zarchiwizowane z adresu 2016-11-26]. (ang.).
- ↑ a b c John Stroud. The Maltese Army of 1798. „On Parade”, s. 38, 2010. [zarchiwizowane z adresu 2015-07-26]. (ang.).
- ↑ a b John Neville Ebejer: Maltese National Congress Militia. Historical Re-Enactment Group of Malta. [dostęp 2017-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-18)]. (ang.).
- ↑ Palazzo Manuel. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands, 2012-12-28. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).
- ↑ Stephen C. Spiteri. A Medieval tower at Qrendi?. „Arx - Online Journal of Military Architecture and Fortification”. 6, s. 46–47, 05.2008. [zarchiwizowane z adresu 2016-11-26]. (ang.).