Neogale
Neogale – rodzaj ssaków z podrodziny łasic (Mustelinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Neogale | |||
J.E. Gray, 1864[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – wizon amerykański (N. vison) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Neogale | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
nie podany | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Zasięg występowania
edytujRodzaj obejmuje gatunki występujące w stanie naturalnym w Ameryce[5][6].
Morfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 20,3–43 cm, długość ogona 7,6–21 cm; masa ciała 80–1805 g[5][7].
Systematyka
edytujRodzaj zdefiniował w 1864 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym rewizji taksonomicznej łasicowatych ze zbiorów Muzeum Brytyjskiego, opublikowanym na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gray wymienił trzy gatunki – Mustela brasiliensis Sevastianoff, 1813 (synonim Mustela frenata H. Lichtenstein, 1831), Mustela aureoventris[a] J.E. Gray, 1864 i Mustela xanthogenys[a] J.E. Gray, 1843 – nie wyznaczając gatunku typowego[1][8].
Etymologia
edytuj- Neogale: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Gale J.A. Wagner, 1841 (łasica)[9].
- Grammogale: gr. γραμμη grammē ‘linia na piśmie, kreska’, od γραφω graphō ‘pisać’[10]; γαλεη galeē lub γαλη galē ‘łasica’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Putorius africanus Desmarest, 1818.
- Cabreragale: Ángel Cabrera y Latorre (1879–1960), hiszpańsko-argentyński zoolog i paleontolog; γαλεη galeē lub γαλη galē ‘łasica’[3]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mustela felipei Izor & de la Torre, 1978.
- Neovison: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Vison J.E. Gray, 1843[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mustela vison Schreber, 1776.
Podział systematyczny
edytujAnalizy filogenetyczne wykazały na silną odrębność amerykańskiego kladu i że gatunki z tego kladu powinny być umieszczone w odrębnym rodzaju[6][8]. W takim ujęciu do ponownie wskrzeszonego rodzaju Neogale należą następujące współczesne[b] gatunki[13][7][14][8][6]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[15] | Podgatunki[5][6][7] | Rozmieszczenie geograficzne[5][6][7] | Podstawowe wymiary[5][7][c] | Status IUCN[16] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Neogale vison | (von Schreber, 1776) | wizon amerykański | 15 podgatunków | od Alaski i Kanady po Stany Zjednoczone (z wyjątkiem suchych obszarów na południu); introdukowany do Europy, Rosji i Japonii | DC: 30–43 cm DO: 15,2–20 cm MC: 450–1850 g |
LC | |
Neogale macrodon | (Prentis, 1903) | wizon morski | gatunek monotypowy | siedliska morskie w południowo-wschodniej Kanadzie (Nowy Brunszwik, Nowa Fundlandia) i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych (Massachusetts, Maine) | brak danych | EX | |
Neogale frenata | (H. Lichtenstein, 1831) | łasica długoogonowa | 42 podgatunki | od południowej Kanady, Stanów Zjednoczonych i Meksyku przez Amerykę Środkową i Południową do Kolumbii, Wenezueli, Ekwadoru, Peru i Boliwii | DC: 20–26 cm DO: 7,6–15,2 cm MC: 80–450 g |
LC | |
Neogale felipei | (Izor & de la Torre, 1978) | łasica kolumbijska | gatunek monotypowy | Andy w południowej Kolumbii i północnym Ekwadorze | DC: 21–22 cm DO: 11,1–12,2 cm MC: około 138 g |
VU | |
Neogale africana | (Desmarest, 1818) | łasica tropikalna | gatunek monotypowy | Nizina Amazonki w Kolumbii, Ekwadorze, Peru, Brazylii i Boliwii | DC: 24–38 cm DO: 16–21 cm MC: brak danych |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, VU – gatunek narażony, EX – gatunek wymarły.
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 114, 1864. (ang.).
- ↑ A. Cabrera. Notas sobre carnívoros sudamericanos. „Notas del Museo de La Plata”. 5 (29), s. 15, 1940. (hiszp.).
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1409.
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1408.
- ↑ a b c d e S. Larivière & A.P. Jennings: Family Mustelidae (Weasels and relatives). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 649, 650, 651, 655. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ a b c d e C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 687–688. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ a b c B.D. Patterson, H.E. Ramírez Chaves, J.F. Vilela, A.E.R. Soares & F. Grewe. On the nomenclature of the American clade of weasels (Carnivora: Mustelidae). „Journal of Animal Diversity”. 3 (2), s. 1–8, 2021. DOI: 10.29252/JAD.2021.3.2.1. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 453, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 113.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 107.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Taxonomic overview. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-21]. (ang.).
- ↑ Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 710. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159–161. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-11]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- Г.Ф. Барішников & А.В. Абрамов. Строение бакулюма (os penis) у куниевьіx, Mustelidae (Mammalia, Carnivora) сооббщение 1. „Эooлoгический Журнал”. 76 (12), s. 1408, 1997. (ros.).