Nils Johan Andersson

szwedzki botanik

Nils Johan Andersson (ur. 20 lutego 1821 w Gärdserum, zm. 27 marca 1880 w Sztokholmie) – szwedzki botanik, uczestnik szwedzkiej ekspedycji naukowej dookoła świata w latach 1851–1853.

Nils Johan Andersson
W taksonomii: Andersson[1]
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1821
Gärdserum

Data i miejsce śmierci

27 marca 1880
Sztokholm

Zawód, zajęcie

botanik

Życiorys

edytuj

Nils Johan Andersson urodził się 20 lutego 1821 roku w Gärdserum w rodzinie Johannesa Anderssona i Sary Kajsy Nilsdotter[2]. Po ukończeniu szkoły w Sztokholmie w 1840 roku rozpoczął studia na uniwersytecie w Uppsali, gdzie w 1845 roku uzyskał tytuł doktora nauk ścisłych a rok później profesora nauk botanicznych[2]. W 1847 roku został nauczycielem w szkole podstawowej w Sztokholmie[2].

Uczestniczył w wielu wyprawach po Skandynawii, m.in. na Archipelag Sztokholmski (1839), do Laponii (1842), do Norwegii (1843), po Szwecji (1846, 1848), oraz do Europy Środkowej (1850)[2].

W latach 1851–1853 uczestnik szwedzkiej ekspedycji naukowej dookoła świata na fregacie „Eugenie”[2], która została zorganizowana przez Królewską Szwedzką Akademię Nauk celem promocji szwedzkiego handlu oraz przeprowadzenia badań naukowych w zakresie nawigacji, astronomii, zoologii i botaniki[3]. Andersson był botanikiem wyprawy, a zoologiem Hjalmar Kinberg (1820–1908)[4]. Statkiem dowodził kapitan Christian Adolf Virgin (1797–1870)[4]. Trasa „Eugenie” wiodła z Karlskrony przez Maderę, Brazylię, Argentynę i Chile – do Valparaíso dotarto w lutym 1852 roku, dalej przez Chincha Islands u wybrzeży Peru, Galapagos, Panama, Hawaje, Tahiti, Mikronezję, Hongkong, Filipiny i Afrykę Południową[5]. W trakcie pobytu na Galapagos Andersson jako pierwszy badacz zebrał okazy flory na wyspie Santa Cruz[5].

Po powrocie pracował na uniwersytecie w Lund[3], a w 1856 roku został kuratorem działu botanicznego Naturhistoriska riksmuseet[2]. W 1857 roku poślubił malarkę Annę Tigerhielm (1832–1906)[6]. Para miała dwóch synów i córkę: J. A. G. Acke (1859–1924), który został malarzem[2], Nilsa Eliasa Anckersa (1858–1921), który był oficerem marynarki[2] i Sigrid Rissler (1868–1918), która zajmowała się botaniką[7].

Andersson zmarł 27 marca 1880 roku w Sztokholmie[2].

Działalność naukowa

edytuj

Andersson początkowo prowadził badania nad rodzajem Salix – po wyprawie do Laponii napisał Salices Lapponiae (1845)[2]. Opracowanie tego rodzaju sporządził również do pracy Prodromus regni vegetabilis opublikowanej przez Augustina Pyramusa de Candolle (1778–1841)[6]. Interesował się również trawami[2].

Podczas wyprawy dookoła świata swoje przeżycia i obserwacje spisywał w listach, które wydał po powrocie[2]. Z ekspedycji przywiózł pokaźne zbiory[6]. O florze Galapagos opublikował pracę Om Galapagos-öarnes vegetation (1854)[6].

Zajmował się również redakcją podręczników do botaniki – Lärobok i Botaniken för elementarundervisningen (1–3, 1851–53), Svensk skolbotanik (1851–53), Väggtaflor för åskådningsundervisningen i botanik (1861–62)[6].

Od 1857 roku był członkiem Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina[8], a od 1859 roku członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk[9].

Upamiętnienie

edytuj

Na cześć Anderssona nazwano rodzaj Anderssoniopiper Trel.[10].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj