Nishadanarodzaj pluskwiaków różnoskrzydłych z rodziny ziemikowatych i podrodziny Cydninae. Obejmuje trzy opisane gatunki.

Nishadana
Distant, 1899
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Pentatomomorpha

Nadrodzina

tarczówki

Rodzina

ziemikowate

Podrodzina

Cydninae

Plemię

Cydnini

Rodzaj

Nishadana

Typ nomenklatoryczny

Drupadia typica Distant, 1899

Synonimy
  • Drupadia Distant, 1899
  • Tsadocydnus Wagner, 1961

Morfologia i zasięg

edytuj

Pluskwiaki o ciele długości od 2,5 do 3,1 mm. Ubarwione są jednolicie ciemno albo mają elementy żółte lub bladożółte. Głowę ich cechują wyraźnie podwinięte ku górze brzegi boczne. Zaopatrzona jest w wyłupiaste oczy złożone, małe przyoczka oraz krótkie czułki zbudowane z pięciu członów. Nadustek pozbawiony jest zarówno szczecinek włosowatych, jak i krótkich i grubych. Dłuższe od nadustka i przed nim połączone płytki żuwaczkowe mają wzdłuż brzegów bocznych przykrawędziowe szeregi szczecinek włosowatych. Wyraźnie szersze niż dłuższe i ku przodowi zwężone przedplecze ma wzdłuż brzegów bocznych górny i dolny szereg chetoporów przykrawędziowych. Tylno-boczne krawędzie przedplecza nakryte są nabrzmiałościami. Szersza niż dłuższa tarczka ma na wierzchołku szeroki, językowaty wyrostek. Półpokrywy charakteryzują się krótką przykrywką, szerszym od mezokorium egzokorium oraz dużą zakrywką z V-kształtnie wciętym szwem. Wzdłuż nieco odgiętej ku dołowi krawędzi kostalnej występuje szereg chetoporów. Mezopleury i metapleury mają niewielkie, niezbliżone kształtem do kwadratu ewaporatoria. Ujścia gruczołów zapachowych zatułowia mają pasma wygładzonego oskórka niezakrzywione z tyłu. Golenie odnóży przednich są rozszerzone w częściach odsiebnych i zaopatrzone w silne kolce na krawędziach zewnętrznych. Golenie odnóży tylnych są natomiast niemal walcowate. Genitalia samca odznaczają się paramerami z wydłużonymi hypofizami[1].

Rodzaj ten rozmieszczony jest w krainie orientalnej[1], palearktycznej i etiopskiej, przy czym w tych dwóch ostatnich występuje tylko N. arabica[2][1].

Taksonomia

edytuj

Takson ten wprowadzony został w 1899 roku przez Williama Lucasa Distanta pod nazwą Drupadia[3]. Ponieważ nazwa ta okazała się młodszym homonimem nazwy motyla, jeszcze w tym samym roku zmieniona została przez Distanta na Nishadana[4][1]. Gatunkiem typowym jest Drupadia typica[1].

Do rodzaju zalicza się trzy opisane gatunki[5][1]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 49-51. ISBN 83-901173-1-2.
  2. Nishadana arabica Horváth, 1919. [w:] Catalogue of Palaearctic Heteroptera [on-line]. [dostęp 2023-09-18].
  3. W.L. Distant. Rhynchotal notes.- Heteroptera: Plataspinae, Thyreocorinae and Cydninae 4. „Annals and Magazine of Natural History”. 7, s. 213-227, 1899. 
  4. W.L. Distant. Rhynchotal notes.- III Heteroptera: Discocephalinae and Pentatominae (part) 4. „Annals and Magazine of Natural History”. 7, s. 421-445, 1899. 
  5. genus Nishadana Distant, 1899. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-18].