Nowa Polska

polskie pismo konspiracyjne

Nowa Polska – pismo konspiracyjne wydawane w Warszawie w latach 1940–1944, główny organ prasowy Konfederacji Narodu.

Nowa Polska
Częstotliwość

dwutygodnik

Państwo

 Generalne Gubernatorstwo

Adres

Warszawa

Wydawca

Konfederacja Narodu

Pierwszy numer

jesień 1940

Ostatni numer

czerwiec 1944

Redaktor naczelny

Bolesław Piasecki

Średni nakład

3000 egz

„Nowa Polska” była dwutygodnikiem. Wydawana była od jesieni 1940 r. do czerwca 1944. Pismo było drukowane, początkowo w prywatnej drukarni na Nowym Świecie, a po zlikwidowaniu jej przez Niemców w jednej z drukarni Tajnych Wojskowych Zakładów Wydawniczych. Było to możliwe dzięki porozumieniu, jakie z Jerzym Rutkowskim, szefem TWZW, zawarł Jerzy Hagmajer.

Nakład: 3000 egz.

Osobistą pieczę nad pismem sprawował Bolesław Piasecki, natomiast funkcję redaktora naczelnego pełnili kolejno:

  • Jan Moszyński (ps. „Mielnicki”) – od wiosny 1941 do 20 października 1942,
  • Włodzimierz Pietrzak (ps. „Balk”) – od marca 1943 do sierpnia 1944.

Wśród autorów pisujących do „Nowej Polski” byli prawie wszyscy ważniejsi działacze KN, m.in.: Bolesław Piasecki, publikujący pod pseudonimem „Wojciech z Królewca”, o. Józef Warszawski, Wojciech Winkler, Jerzy Cybichowski, Wojciech Kętrzyński, Stanisław Hniedziewicz, Mieczysław Kurzyna, a także Andrzej Trzebiński i Wacław Bojarski.

„Nowa Polska” była przede wszystkim pismem publicystycznym, głównym narzędziem propagowania ideologii Konfederacji Narodu. Stąd stale obecny na jej łamach temat kształtu przyszłej Polski – liczne artykuły poświęcone były zarówno kwestiom ustrojowo-gospodarczym, jak i społecznym. Stale na kartach pisma przewijały się ściśle związane z programem Konfederacji hasła Imperium Słowiańskiego i uniwersalizmu.

Jako dodatek do „Nowej Polski” ukazywał się dwutygodnik „Fakty na tle idei”. W 1942 zrezygnowano z jego wydawania, zastępując go nowym, samodzielnym pismem „Do broni!”.

W trakcie likwidowania przez Niemców getta warszawskiego w „Nowej Polsce” pisano: „Polska zostanie odżydzona. Pozbędziemy się elementu pod każdym względem szkodliwego, który w życiu politycznym był zawsze wrogo do Polski nastrojony, który zabagniał nasze życie kulturalne, i którego rola w życiu społeczno-gospodarczym była również niezmiernie szkodliwa, powodując między innymi zwichnięcie struktury socjalnej Narodu Polskiego”[1].

Przypisy edytuj

  1. S. Faliński, Ideologia Konfederacji Narodu, [w:] Przegląd Historyczny 76/1, 57-76, 1985, s. 63.

Bibliografia edytuj

  • Kobylańska Z., Konfederacja Narodu w Warszawie, Warszawa 1999.
  • Malinowski K., Tajna Armia Polska. Znak. Konfederacja Zbrojna. Zarys genezy, organizacji i działalności, Warszawa 1986.