Nowe Leśne Bohatery
Nowe Leśne Bohatery (biał. Новыя Лясныя Багатыры, lit. Nove Lešne Bohaterai – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie augustowskim, w gminie Lipsk, tuż przy granicy z Białorusią.
| ||||
| ||||
Jedna z ulic miejscowości - sklep i agencja pocztowa | ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | augustowski | |||
Gmina | Lipsk | |||
Liczba ludności (2009) | 61[1] | |||
Strefa numeracyjna | 87 | |||
Tablice rejestracyjne | BAU | |||
SIMC | 0761845 | |||
![]() |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Po białoruskiej stronie granicy znajduje się wieś Polne Bohatery (Польныя Багатыры).
HistoriaEdytuj
Nazwa wsi może pochodzić od biał. "багатыр" - bogaty człowiek. Jednak według innej wersji nazwa pochodzi od nazwiska Bohatyrowiczów (wymienionych m.in. w powieści Nad Niemnem) - rodu z drobnej szlachty, osadzonego tutaj w XVI wieku przez monarchów jako tzw. osoczników, strażników okolicznych królewskich puszczy. Swoją posługę pełnili aż do rozbiorów[2].
W czasie przynależności tych terenów do Imperium Rosyjskiego miejscowa ludność unicka została zmuszona do przejścia na prawosławie. Dopiero w 1905 roku dekret carski o tolerancji religijnej pozwolił na wybór pomiędzy katolicyzmem a prawosławiem. Mieszkańcy niemal w całości przyjęli rzymski katolicyzm. Świadectwem tego są liczne krzyże i kapliczki upamiętniające rok 1905 i tolerancję religijną. Doszło do sytuacji, że miejscowi, etnicznie pochodzenia ruskiego i używający gwary białoruskiej, identyfikując się z katolicyzmem uważają się za Polaków[2].
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego w 1880 roku tak opisywał Leśne Bohatery: wieś rządowa, (...) śród błot i lasów, na poł[udniowym] krańcu puszczy augustowskiej, o 2 w[iorsty] na na półn[oc] od Bartnik. W r. 1827 B. Leśne miały 40 d[o]m[ów] i 239 miesz]k[ańców], obecnie 53 domy i 330 mieszk[ańców][3].
Obecnie historyczne Bohatery podzielone są na Stare i Nowe - te drugie powstały, kiedy na przełomie XVIII i XIX wieku starą wieś zniszczył pożar[4]. Część osób przeniosła się też do sąsiedniego Wołkusza[5].
W ostatnich latach na terenie wsi odkryto pozostałości wczesnośredniowiecznego grodziska.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Bank Danych Lokalnych, stat.gov.pl [dostęp 2017-11-25] .
- ↑ a b Grzegorz Rąkowski: Polska Egzotyczna. Część I. Przewodnik. Pruszków: Oficyna wydawnicza "Rewasz", 2005, s. 155-158. ISBN 83-89188-37-6. [dostęp 2018-06-01].
- ↑ Bohatery w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
- ↑ Wędrowny zakład fotograficzny
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Polska Egzotyczna. Część I. Przewodnik. Pruszków: Oficyna wydawnicza "Rewasz", 2005, s. 151. ISBN 83-89188-37-6. [dostęp 2018-06-01].