Obłocznik olbrzymi

Obłocznik olbrzymi
	Crateromys schadenbergi
	A.B. Meyer, 1895
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Plemię	Phloeomyini
Rodzaj	obłocznik
Gatunek	obłocznik olbrzymi
Synonimy
	Phloeomys (?) schadenbergi A.B. Meyer, 1895;
	Phloeomys (?) schadenbergi A.B. Meyer, 1895;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania
	; C. schadenbergi
	Systematyka w Wikispecies

Obłocznik olbrzymi^[4] (Crateromys schadenbergi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania edytuj

Obłocznik olbrzymi występuje w Cordillera Central w północnej części Luzonu na Filipinach^[5].

Taksonomia edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1895 roku niemiecki zoolog Adolf Bernard Meyer nadając mu nazwę Phloeomys schadenbergi^[2]. Holotyp pochodził z góry Data, na wyspie Luzon, na Filipinach^[6].

C. schadenbergi jest podobny do C. heaneyi, ale istnieją pewne różnice w wielkości i morfologii^[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy^[5].

Etymologia edytuj

Crateromys: gr. κρατερος krateros „mocny, silny”; μυς mus, μυoς muos „mysz”^[7].
schadenbergi: Alexander Schadenberg (1851–1896), niemiecki chemik, kolekcjoner z Filipin w latach 1881–1882^[8].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 303–374 mm, długość ogona 300–390 mm, długość ucha 30–32 mm, długość tylnej stopy 72–73 mm; masa ciała 1,3–1,5 kg^[9]. Podobny nieco do kawii domowej. Grzbiet ciemnobrązowy lub czarny, boki ciemnoszare, brzuch jasnoszary. Ciało długie, głowa z wąskim pyskiem, małymi uszami i oczami. Ogon owłosiony, długi (35,5-47,5 cm).

Tryb życia edytuj

Żyje w sosnowych, omszonych lasach na wysokości 2000-2500 m n.p.m. Prowadzą nadrzewny tryb życia. Najbardziej aktywne po zachodzie słońca, dzień przesypiają w dziuplach. Roślinożerne, żywią się głównie owocami, pąkami i korą.

Zagrożenie edytuj

Zwierzę zostało zakwalifikowane jako zagrożone wyginięciem. Wyjątkowo niewielki obszar występowania powoduje, że jest ono bardzo wrażliwe na niszczenie środowiska. Ssaki te są niekiedy chwytane przez ludzi ze względu na cenne futro, odnotowano także przypadki oswojenia.

Przypisy edytuj

↑ Crateromys schadenbergi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b A.B. Meyer. Eine neue Phlœomys-art. „Abhandlungen und Berichte des Königl. Zoologischen und Anthropologisch-Etnographischen Museums zu Dresden”. 5 (6), s. 1, 1895. (niem.).
↑ E. Clayton & R.E.C.& R. Kennerley E. Clayton & R.E.C.& R., Crateromys schadenbergi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-20] (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 266. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Crateromys schadenbergi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-20].
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 202, 1904. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 360. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 659. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia edytuj

K. Wiedmeyer: Crateromys schadenbergi. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-06-20]. (ang.).

[itis-1] Crateromys schadenbergi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Meyer-2] A.B. Meyer. Eine neue Phlœomys-art. „Abhandlungen und Berichte des Königl. Zoologischen und Anthropologisch-Etnographischen Museums zu Dresden”. 5 (6), s. 1, 1895. (niem.).

[iucn-3] E. Clayton & R.E.C.& R. Kennerley E. Clayton & R.E.C.& R., Crateromys schadenbergi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-20] (ang.).

[Cichocki&inni-4] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 266. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-5] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[Wilson&Reeder-6] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Crateromys schadenbergi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-20].

[Palmer-7] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 202, 1904. (ang.).

[Beolens&inni-8] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 360. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Denys&inni-9] Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 659. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]