Obniżenie Mieroszowskie
Obniżenie Mieroszowskie – obniżenie w Sudetach Środkowych, położone w Obniżeniu Ścinawki.
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion | |
| Mikroregion(y) |
Obniżenie Mieroszowskie |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
Lokalizacja edytuj
Obniżenie Mieroszowskie to śródgórskie obniżenie (480–550 m n.p.m.) położone całkowicie na terenie Polski, obejmujące dolinę górnego biegu Ścinawki. Stanowi z miastem Mieroszów górną część Obniżenia Ścinawki. Od północno-wschodniej strony obniżenie ograniczają Góry Suche (czes. Javoří hory), od północy Pasmo Lesistej, a od południowo-zachodniej Mieroszowskie Ściany (Mirošovské stěny) i Broumowskie Ściany (Broumovské stěny). Na południu i południowym wschodzie łączy się z Kotliną Broumowską.
Opis edytuj
Jest to kotlina śródgórska powstała na wychodniach łowcowych i piaskowcowych, skał górnopermskich (cechsztyńskich), a także dolnotriasowych niecki środkowosudeckiej.
Krajobraz edytuj
Krajobraz kotliny jest wyżynny, najwyższe wzniesienia nie przekraczają 600 m n.p.m. Cały obszar jest pagórkowaty, pofałdowany, łagodnie poprzecinany korytami potoków. Poza nielicznymi wzniesieniami jest słabo porośnięty lasem. Jest to teren średnio zaludniony, większość obszaru zajmują pola uprawne i łąki. Krajobraz jest przeobrażony, ale zurbanizowany w nieznacznym stopniu.
Gleby edytuj
Przeważają gleby gliniaste i piaszczysto-gliniaste. Obszar rolniczy, tylko wzdłuż doliny Ścinawki ciągną się podmokłe łąki i niewielkie lasy.
Klimat edytuj
Położenie fizycznogeograficzne regionu oraz masywy gór otaczających kotlinę sprawiają, że nad obszarem ścierają się różnorodne masy powietrzne, wpływające na kształtowanie się typów pogody i zjawisk atmosferycznych tego mezoregionu. Klimat jest umiarkowany, przejściowy, ciepły, charakteryzujący się zmiennym stanem pogody. Pory roku są łatwo rozpoznawalne i wyznaczane przez przebieg temperatury: ciepła i wilgotna wiosna, ciepłe i często suche lato, chłodna i wilgotna jesień oraz zima z niewielkimi opadami śniegu. Zachmurzenie średnie występuje w okresie jesienno-zimowym, najmniejsze w lecie. Opadom często towarzyszą gwałtowne burze z wyładowaniami.
Wody edytuj
Obniżenie Mieroszowskie należy do dorzecza Odry. Największą rzeką kotliny jest Ścinawka (Stěnava), lewostronny dopływy Odry, która płynie z północy na południe i odwadnia obniżenie.
Miejscowości edytuj
W centralnej części kotliny leży Mieroszów. Ponadto w kotlinie znajdują się Golińsk, Nowe Siodło, Różana i Łączna.
Zabytki edytuj
- Kościół parafialny św. Michała w Mieroszowie, wzniesiony około 1427 roku.
- Rynek w Mieroszowie, ze znajdującymi się przy nim kamienicami
- Zabytkowa kuźnia z XVIII wieku w Różanej.
Bibliografia edytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 8 Kotlina Kamiennogórska, Wzgórza Bramy Lubawskiej, Zawory, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1997, ISBN 83-85773-23-1
- Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.