Obojnactwo rzekome

Pojęcie kliniczne

Obojnactwo rzekome (ang. pseudohermaphroditism) — dawne pojęcie kliniczne odnoszące się do organizmu, który urodził się z pierwotnymi cechami płciowymi jednej płci, lecz rozwija drugorzędowe cechy płciowe, które różnią się od tych, jakich można by oczekiwać na podstawie tkanki gonadalnej (jajniki lub jądra)[1][2]. Można je porównać z terminem obojnactwo prawdziwe, który określał stan, w którym u tej samej osoby występowały zarówno tkanka jądrowa, jak i jajnikowa. Słownictwo to wyszło z użycia ze względu na nieprawidłowe pojmowanie i pejoratywne skojarzenia związane z terminami, a także z powodu przejścia do nomenklatury opartej na genetyce[3][4].

Termin męskie obojnactwo rzekome używany był w przypadku obecności jąder, a termin żeńskie obojnactwo rzekome używany był w przypadku obecności jajników[5]. Obojnactwo rzekome męskie nazywane też było androgynią[potrzebny przypis].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. pseudohermaphroditism, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2019-10-15] (ang.).
  2. Dorlands Medical Dictionary [online], mercksource.com, 28 grudnia 2007 [zarchiwizowane z adresu 2007-12-28], Cytat: pseudohermaphroditism (pseu·do·her·maph·ro·dit·ism) (soo”do-hər-maf´ro-dit-iz”əm) a condition in which an individual is genetically and gonadally of one sex but has significant secondary sex characters of the opposite sex, often with ambiguous external genitalia. See also intersexuality and hermaphroditism. Called also androgynism and spurious or false hermaphroditism. female p. a form in which the affected individual is genetically female and has female gonads (ovaries) but has significant male secondary sex characters. Called also androgynism and gynandrism. male p. a form in which the affected individual is genetically male and has male gonads (testes) but has significant typically female secondary sex characters..
  3. Katarzyna Bajszczak, Maria Szarras-Czapnik, Jolanta Słowikowska-Hilczer, Zaburzenia rozwoju płci — nowa nomenklatura oraz wytyczne w postępowaniu terapeutycznym, „Seksuologia Polska”, 12 (2), 2014, ISSN 1731-9544 [dostęp 2019-10-15] (pol.).
  4. Alice D. Dreger i inni, Changing the nomenclature/taxonomy for intersex: a scientific and clinical rationale, „Journal of pediatric endocrinology & metabolism: JPEM”, 18 (8), 2005, s. 729–733, DOI10.1515/jpem.2005.18.8.729, ISSN 0334-018X, PMID16200837 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-20].
  5. Jan. Langman, Langman's medical embryology., wyd. 10th ed., Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 2006, ISBN 0-7817-9485-4, OCLC 62302298 [dostęp 2019-10-15].