Omonadus floralis

gatunek chrząszcza

Omonadus floralisgatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.

Omonadus floralis
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

nakwiatkowate

Podrodzina

Anthicinae

Plemię

Anthicini

Rodzaj

Omonadus

Gatunek

Omonadus floralis

Synonimy
  • Meloe floralis Linnaeus, 1758
  • Omonadus basillaris Say, 1824
  • Omonadus breviculus Philippi, 1864
  • Omonadus semirufus Fairmaire and Germain, 1860

Gatunek ten został opisany w 1758 roku przez Karola Linneusza jako Meloe floralis[1].

 
Edeagus

Chrząszcz o ciele długości od 3 do 3,5 mm, z wierzchu szczątkowo owłosionym. Głowę ma dużą, trapezowatą w zarysie, o długich i równoległych, mniej więcej równych długością średnicom oczu skroniach, tylnych kątach prostych oraz tylnym brzegu lekko wklęsłym pośrodku, ubarwioną brunatnie z przyciemnieniem, zwykle obejmującym jej przednią część. Krótkie czułki są ku szczytom pogrubione, podobnie jak głaszczki ubarwione jasnobrunatnie. Punkty na głowie są delikatne i oddalone od siebie mniej więcej o swoje średnice, a między nimi zauważyć można delikatną mikrorzeźbę. Wypukłe i ku podstawie silnie zwężone przedplecze ma dwa położone blisko siebie guzki środkowe za przednim brzegiem. Barwa przedplecza jest brunatna z czerwonawym odcieniem. Punkty na przedpleczu są gęściej rozmieszczone, acz równie delikatne jak na głowie. Kształt pokryw jest owalny z wyraźnie zaznaczonymi barkami, najszerszy trochę za środkiem, nieco tęższy niż u O. formicarius. Między guzami barkowymi rozciąga się półkoliste wgniecenie. Kolor pokryw jest ciemnobrunatny z rozjaśnionymi częściami barkowymi, a czasem też przyszwowymi. Punktowanie pokryw jest większe niż przedplecza i głowy, a włoski na nich krótsze niż odległości między punktami, słabiej widoczne niż u O. formicarius. Odnóża są jasnobrunatne, ale zwykle z ciemnobrunatnymi udami[2].

Biologia i ekologia

edytuj

Owad ten zasiedla suche i piaszczyste stanowiska na polach, pobrzeżach lasów i w ogrodach, gdzie spotyka się go pod opadłymi liśćmi, w próchnicy, pod sianem, słomą, w pryzmach kompostowych i pod innymi rodzajami rozkładającej się materii roślinnej. Często współwystępuje z podobnym O. formicarius. Owady dorosłe bardzo chętnie latają, czasami nawet gromadnie przylatując do światła[2][3].

W Polsce owady dorosłe aktywne są od czerwca do września[2][3], a w Bawarii już od kwietnia, przypuszczalnie wydając tam na świat więcej niż jedno pokolenie w ciągu roku. Rozwój larwy zajmuje około 6 tygodni, a stadium poczwarki trwa około 6 dni[4].

Rozprzestrzenienie

edytuj

Gatunek kosmopolityczny[2], znany ze wszystkich krain zoogeograficznych[1], przypuszczalnie wywodzący się z krainy orientalnej[2]. W Europie sięga od Morza Śródziemnego na południu aż za koło podbiegunowe na północy[3] i stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holandii, Niemczech, Szwajcarii, Liechtensteinie, Austrii, Włoszech, Malcie, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Białorusi, Rosji, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Albanii, Macedonii i Grecji[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Omonadus floralis (Linnaeus, 1758). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-04].
  2. a b c d e Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 26-27.
  3. a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
  4. Claudia Hemp, Conrad Dettner. Description of larvae of the genus Formicomus laferte, and data on the life cycles of Omonadus floralis (Linne) and Notoxus monoceros (Linne)(Coleoptera: Anthicidae). „The Coleopterists Bulletin”. 57 (4), s. 361–368., 2003. DOI: 10.1649/369.