Ostryna (1919 Ostrynia[4]) – dawna gmina wiejska istniejąca do 1939 roku w województwie nowogródzkim w Polsce (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Ostryna (1574 mieszk. w 1921 roku[3])[5].

Ostryna
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921[2]–39: nowogródzkie

Powiat

do 1929: lidzki
1929–39: szczuczyński

Siedziba

Ostryna

Populacja (1921)
• liczba ludności


4552[3]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

35

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ostryna”
53°43′48,0000″N 24°31′48,0000″E/53,730000 24,530000

Na początku okresu międzywojennego gmina Ostryna należała do powiatu lidzkiego w woj. nowogródzkim[3]. 29 maja 1929 roku gmina weszła w skład nowo utworzonego powiatu szczuczyńskiego w tymże województwie[6]. 21 czerwca 1929 roku do gminy Ostryna przyłączono część obszaru zniesionej gminy Dziembrów[7].

Po wojnie obszar gminy Ostryna został odłączony od Polski i włączony w struktury administracyjne Białoruskiej SRR.

Przypisy

edytuj
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. Niektóre źródła (m.in. mapy) podają informacje o przyłączeniu na przełomie lat 1921–22 do Litwy Środkowej powiatów lidzkiego i brasławskiego (np. Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku, 2005; Atlas Historyczny Polski, PKWK, 1967). Rozbieżność ta wynika z różnych interpretacji przeprowadzonych na terenie tych powiatów wyborów do Sejmu Wileńskiego na mocy uchwały Sejmu RP z 16 listopada 1921, która zakończyła walkę polityczną na tych terenach. Adam Mielcarek twierdzi że powiaty lidzki i brasławski faktycznie do Litwy Środkowej nie należały (Adam Janusz Mielcarek, Podziały terytorialno-administracyjne II Rzeczypospolitej w zakresie administracji zespolonej, 2008). W niniejszym artykule oparto się na tej analizie, uwzględniając jednak rozbieżność interpretacji w tymże przypisie.
  3. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część I - Województwo Nowogródzkie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  4. Spis ludności na terenach administrowanych przez Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich z mapą, Eugenjusz Romer, Lwów-Warszawa, 1919
  5. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  6. Dz.U. z 1929 r. nr 33, poz. 307
  7. Dz.U. z 1929 r. nr 43, poz. 359