Płomienniczek rdzawobrązowy
Płomienniczek rdzawobrązowy (Flammulaster erinaceellus (Peck) Watling) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
płomienniczek rdzawobrązowy |
Nazwa systematyczna | |
Flammulaster erinaceellus (Peck) Watling Notes R. bot. Gdn Edinb. 28(1): 65 (1967) |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Flammulaster, Tubariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungii[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go Charles Horton Peck w 1878 r. nadając mu nazwę Agaricus erinaceellus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Roy Watling w 1986 r.[1]
- Agaricus detersibilis Peck 1876
- Agaricus erinaceellus Peck 1878
- Flocculina erinaceella (Peck) P.D. Orton 1960
- Phaeomarasmius erinaceellus (Peck) Singer 1951
- Pholiota detersibilis Sacc. 1887
- Pholiota erinaceella (Peck) Peck 1908
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1999 r.[3]
Morfologia
edytujŚrednica 1–4 cm, początkowo wypukły, potem płaski. Powierzchnia sucha, ciemnobrązowa lub rdzawobrązowa, gęsto pokryta ziarnistymi łuskami, łatwo obkruszającymi się. Na brzegu często zwisające resztki osłony. Pod wpływem KOH staje się czerwony, potem czarny. Sole żelaza barwią go na oliwkowo[4].
Zwykle przyrośnięte, dość gęste, początkowo białawe, potem rdzawobrązowawe. Ostrza często postrzępione[4].
Wysokość 3–4 cm, grubość poniżej 0,5 cm, walcowaty. Powierzchnia jasna, pokryta ziarnistymi łuskami, jak kapelusz, ale często mniej gęsto. Zazwyczaj posiada pierścień[4].
Cienki. Zapach niewyraźny, smak łagodny, gorzki lub metaliczny[4].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 6–9 x 4–5 µm, gładkie, mniej lub bardziej eliptyczne, w KOH żółtawe do brązowawych, w odczynniku Melzera żółtawe. Podstawki wąsko maczugowate, 4–sterygmowe. Pleurocystyd brak. Cheilocystydy liczne, w dolnej części cylindryczne, w górnej zakończone bulwiastym rozszerzeniem 100 × 16 µm (co najmniej ponad 50 µm długości), w KOH hialinowe do rdzawobrązowych. Skórka kapelusza zbudowana ze strzępek prawie kulistych lub nieregularnych, o średnicy do 36 µm, w KOH rdzawo brązowych[4].
Występowanie i siedlisko
edytujPłomienniczek rdzawobrązowy znany jest w kilku krajach Europy i w niektórych rejonach USA[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano jedno tylko stanowisko (S. Domański, Wyszków, 1997). Jego rozprzestrzenienie, częstość występowania i zagrożenie nie są znane[3].
Saprotrof rozwijający się na martwym drewnie; zwykle spotykany na zwalonych, dobrze już spróchniałych i obłuszczonych z kory pniach. Owocniki pojawiają się od wiosny do jesieni[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-10-17] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-06-02] .
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
- ↑ a b c d e f Mushroom Expert. Flammulaster erinaceellus [online] [dostęp 2019-06-04] .
- ↑ DiscoverLife [online] [dostęp 2019-06-04] .