Pałac w Cerekwicypałac znajdujący się we wsi Cerekwica, w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim.

Pałac w Cerekwicy
Ilustracja
Pałac około 1912 (przed przebudową z 1973)
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Cerekwica

Adres

Cerekwica 1, 88-400 Cerekwica

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

neorenesans

Architekt

Wiktor Stabrowski

Inwestor

Mieczysław Rogaliński

Ukończenie budowy

1876

Ważniejsze przebudowy

1973

Położenie na mapie gminy Żnin
Mapa konturowa gminy Żnin, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Cerekwicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Cerekwicy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Pałac w Cerekwicy”
Położenie na mapie powiatu żnińskiego
Mapa konturowa powiatu żnińskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Cerekwicy”
Ziemia52°49′52,1782″N 17°38′06,7988″E/52,831161 17,635222

Historia

edytuj
 
Dwór w 2014

Lokalne ziemie należały do dóbr stołowych arcybiskupów gnieźnieńskich. Od wieku XVIII majątek był własnością Rogalińskich, a następnie, do II wojny światowej, Unrugów (Łucja Rogalińska wyszła za Karola Unruga). W 1926 dobra liczyły 817 hektarów[1].

Piętrowy pałac wzniesiono w 1876[2] dla Mieczysława Rogalińskiego. Obiekt zaprojektował kcyński budowniczy, Wiktor Stabrowski[2], autor m.in. dworu w Czeszewie. Nawiązywał wprost do XVII-wiecznej architektury francuskiej, w tym zwłaszcza wzorów François Mansarta[1]. Został przebudowany w 1973[3].

Architektura

edytuj

Obiekt jest kilkuczłonowy, z wydatnym ryzalitem krytym dachem mansardowym i ośmioboczną, niesymetryczną wieżą[3] również pokrytą takim, ale wyższym, dachem. Do pałaców francuskiego neorenesansu nawiązują też wysokie kominy. Marcin Libicki uważa implementację tych francuskich wzorów w Cerekwicy za udaną, choć nie tak okazałą jak np. w Posadowie. Styl taki był popularny wśród wielkopolskich ziemian, jako kontrapunkt wobec germanizacji, architektury pruskiej, a moda ta nasiliła się zwłaszcza po wojnie francusko-pruskiej (po 1871)[1].

Otoczenie

edytuj

Pałac otoczony jest 2,3-hektarowym parkiem[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Marcin Libicki, Dwory i pałace Wiejskie i Wielkopolsce, Wyd. 3, Poznań: Dom Wyd. REBIS, 2003, s. 45, ISBN 83-7301-243-5, OCLC 53292050 [dostęp 2022-12-27].
  2. a b Włodzimierz Łęcki, Wielkopolska, Wyd. 1, Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 607, ISBN 83-217-2497-3, OCLC 21032370 [dostęp 2023-01-11].
  3. a b c Maria Zielińska, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, Wyd. 1, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 1992, s. 30, ISBN 83-01-10630-1, OCLC 27642724 [dostęp 2023-01-11].