Papieska elekcja 1145

Papieska elekcja 15 lutego 1145 – zakończyła się wyborem pierwszego cysterskiego papieża Eugeniusza III, który zastąpił zmarłego Lucjusza II.

Papieska elekcja 1145
Ilustracja
Daty i miejsce
15 lutego 1145
Rzym
Główne postacie
Dziekan

Corrado Demetri

Protoprezbiter

Gregorio Centu

Protodiakon

Gregorio Tarquini

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


35
8

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Bernardo da Pisa OCist
Przybrane imię: Eugeniusz III

Śmierć Lucjusza II i wybór Eugeniusza III edytuj

Papież Lucjusz II zmarł 15 lutego 1145 roku, prawdopodobnie wskutek ran odniesionych kilka dni wcześniej podczas zamieszek, do jakich doszło w Rzymie. W mieście panowały bowiem silne nastroje republikańskie, przeciwne świeckiej władzy papieża. Jeszcze tego samego dnia kardynałowie pospiesznie zebrali się w kościele S. Cesareo in Palatio by dokonać wyboru jego następcy. Z nieznanych bliżej przyczyn elektorzy jednomyślnie wybrali opata położonego poza miastem cysterskiego klasztoru S. Anastasio alle Tre Fontane Bernardo da Pisa, który najprawdopodobniej nie był kardynałem[1]. Elekt przyjął wybór i jako Eugeniusz III został intronizowany w bazylice laterańskiej. Jego wybór nie uspokoił jednak sytuacji w mieście i już wkrótce nowy papież musiał uchodzić do znajdującego się kilkadziesiąt kilometrów od Rzymu klasztoru Farfa. Dopiero tam został konsekrowany na biskupa przez kardynałów biskupów Corrado z Sabiny, Theodwina z S. Rufina i Pietro z Albano.

Kardynałowie elektorzy edytuj

W lutym 1145 roku było prawdopodobnie 43 kardynałów, z czego prawdopodobnie 7 przebywało na zagranicznych misjach legackich, a jeden nie był rezydentem Kurii Rzymskiej, zatem głosowało najwyżej 35 kardynałów[2]:

Trzynastu elektorów mianował Innocenty II, dziewięciu Celestyn II, dwunastu Lucjusz II, jednego Kalikst II i jednego Paschalis II.

Nieobecni edytuj

  • Alberic de Beauvais OSBCluny (3 kwietnia 1138) – kardynał biskup Ostii; legat papieski we Francji
  • Imar OSBCluny (14 marca 1142) – kardynał biskup Tusculum; legat papieski w Anglii
  • Guido Florentinus (2 marca 1140) – kardynał prezbiter S. Crisogono; legat papieski w Lombardii
  • Ubaldo de Lucca (17 grudnia 1138) – kardynał prezbiter S. Prassede; legat papieski w Lombardii
  • Rainaldo di Collemezzo OSB (1141) – kardynał prezbiter [Ss. Marcellino e Pietro?]; opat Montecassino
  • Humbald (2 marca 1135) – kardynał prezbiter Ss. Giovanni e Paolo; legat papieski w Niemczech, Danii i Polsce
  • Gerard (18 grudnia 1137) – kardynał diakon S. Maria in Domnica; legat papieski we Francji i Niemczech
  • Gregorio CanReg (22 lutego 1141) — kardynał diakon bez tytułu [?]; kanonik kapituły w Lukce

Wszyscy nieobecni byli nominatami Innocentego II.

Przypisy edytuj

  1. Opinie na temat przynależności Bernarda do Kolegium Kardnałów są podzielone. Brixius, s. 41 nr 7 oraz Zenker, s. 184-187, bazując na kilku wzmiankach we współczesnych kronikach, zaliczyli go do grona kardynałów. Horn, s. 42-45, wysunął jednak bardzo istotne argumenty przeciwko temu twierdzeniu: Bernard nie jest poświadczony jako kardynał w żadnym znanym nam dokumencie, świadectwa kronikarzy – niezbyt zresztą liczne – dają się wytłumaczyć jako efekt pomylenia klasztoru S. Anastasio z kościołem kardynalskim S. Anastasia, a z treści listu Bernarda z Clairvaux wystosowanego do kardynałów krótko po jego wyborze wynika, że nie należał on do Kolegium Kardynalskiego.
  2. Zob. M. Horn, s. 40, oraz Brixius, s. 22

Bibliografia edytuj

  • Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
  • Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. II, Lipsk 1888
  • Michael Horn, Studien zur Geschichte Papst Eugens III.(1145-1153), Lang 1992
  • Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
  • Barbara Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964

Linki zewnętrzne edytuj