Piero Fornasetti
Piero Fornasetti (ur. 10 listopada 1913 w Mediolanie, zm. 9 października 1988 tamże) – włoski grafik, malarz, ilustrator, projektant[1], rzeźbiarz, rytownik i dekorator wnętrz[2].
 Piero Fornasetti i La Stanza Metafisica (ok. 1958) | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 listopada 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 października 1988 |
| Zawód, zajęcie |
grafik, malarz, ilustrator, projektant, rzeźbiarz, rytownik, dekorator wnętrz |
Życiorys edytuj
Urodzony 10 listopada 1913 roku[2] w Mediolanie, w mieszczańskiej rodzinie[3]. Był najstarszym z czwórki dzieci Niemki Marty Munch i włoskiego księgowego Pietro Fornasettiego[4]. Przez większość życia związany z Mediolanem. Tam uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych (1930–1932), której jednak nie ukończył[2] – oficjalnie został usunięty za niesubordynację, ale sam Fornasetti twierdził, że tamtejsi wykładowcy nie umieli nauczyć go tego, czego chciał się nauczyć[5]. Następnie uczęszczał do Szkoły Przemysłu Sztuk Stosowanych w Castello Sforzesco w Mediolanie[3].
W 1933 r. zaczął wystawiać się na Milano Triennale, gdzie pokazał serię jedwabnych szalików z nadrukami. Na siódmym Triennale w 1940 r. poznał Gio Pontiego, z którym od tej pory współpracował[3]. W latach 1943–1946 przebywał na emigracji w Szwajcarii[2], po tym jak został zmuszony do wyjazdu z kraju[6]. W tym okresie projektował plakaty i litografie dla teatrów i magazynów[3]. Fornasetti zaprojektował ponad 11 tys. przedmiotów[2] (przede wszystkim mebli i ceramiki[4]), głównie utrzymanych w czerni i bieli[6], zdobionych motywami takimi jak Pierrot i karty tarota na tkaninach, słońce, księżyc i dłonie na filiżankach, fasady renesansowych kamienic na meblach[5]. W swojej pracy inspirował się architekturą klasyczną[4]. Nie zabiegał o tworzenie silnej marki, nie szukał popularności, nie usiłował przypodobać się gustom klientom, uważając że artysta szukający sukcesu przestaje być artystą[5]. Popularność zyskał w latach 1980., krótko przed śmiercią[1].
Jest najbardziej znany z dekorowania swoich wyrobów podobizną operowej sopranistki Liny Cavalieri[7], którą na początku XX wieku okrzyknięto najpiękniejszą kobietą świata[8]. Fornasetti nigdy jednak nie spotkał jej osobiście[7] – znalazł jej podobiznę w XIX-wiecznym czasopiśmie[2]. Fornasetti wykorzystał 350 wariantów jej wizerunku (różnych min i grymasów)[8] do ponad 500 projektów[9], w tym ceramiki, tapet, mebli i innych dodatków. Pierwszymi projektami z jej podobizną był komplet 30 talerzy zaprojektowany w 1947 r. na wystawę organizowaną w Mediolanie przez Gio Pontiego[1]. Znany i kontrowersyjny jest także jego komplet dwunastu talerzy z Adamem i Ewą, gdzie każdy talerz dekorowany był inną częścią ludzkiego ciała[4]. W 1959 r. otrzymał Neiman Marcus Award[6].
Jego syn Barnaba również zajął się projektowaniem przedmiotów zdobionych wizerunkiem Cavalieri[7].
Zmarł 9 października 1988 r.[2] w Mediolanie z powodu problemów kardiologicznych[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Joanna Dobkowska: Najpiękniejsza. Dziwne przypadki Liny Cavalieri. [dostęp 2019-08-01].
- ↑ a b c d e f g Fornasetti [online], Europeana Collections [dostęp 2019-08-03].
- ↑ a b c d Piero Fornasetti - designer and decorator (1913 - 1988) - Designers - designindex [online], designindex.org [dostęp 2019-08-04] (ang.).
- ↑ a b c d e Suzanne Slesin, Piero Fornasetti, 74, Artist, Dies; Created Bold Furniture and China, „The New York Times”, 21 października 1988, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-08-03] (ang.).
- ↑ a b c Piero Fornasetti i jego muza [online], weranda.pl, 1 sierpnia 2016 [dostęp 2019-08-04].
- ↑ a b c Piero Fornasetti | artnet [online], artnet.com [dostęp 2019-08-03].
- ↑ a b c Zofia Franke: Wystawy, którymi kusi Europa, czyli impresjoniści w Pradze, mumie w Paryżu i ikony w Lublanie. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2019-07-20. [dostęp 2019-08-01].
- ↑ a b Lina Cavalieri / piękność, która przeszła do historii designu. niezlasztuka.net, 2014-04-22. [dostęp 2019-08-04].
- ↑ Piero Fornasetti Archives - the fox and the tarot. thefoxandthetarot.com. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).