Pinokio (wł. Pinocchio) – postać fikcyjna stworzona przez Carla Collodiego, autora powieści Pinokio (Le avventure di Pinocchio), która ukazywała się w odcinkach w latach 1881–1883. Pinokio jest też bohaterem licznych teatralnych i filmowych ekranizacji oraz ich sequeli.

Pinokio
Pinocchio
Postać z Pinokio
Ilustracja
Kadr z filmu Pinokio (1940)
Pierwsze wystąpienie

1881

Twórca

Carlo Collodi

Dane biograficzne
Rodzina

Gepetto

Ilustracja Enrica Mazzantiego do pierwszego wydania powieści Pinokio

Charakterystyka Pinokia edytuj

Pinokio jest drewnianym pajacem, który jednak może mówić i ruszać się. Odczuwa też głód, choroby i ludzkie słabości. Podobnie jak człowiek musi w życiu podejmować wybory. Jeśli są one złe, ponosi karę, a dobre są wynagradzane. Cechą charakterystyczną Pinokia jest nos, który wydłuża się, kiedy Pinokio kłamie. Pod koniec książki Pinokio w nagrodę za dobre postępowanie staje się prawdziwym chłopcem.

Życiorys edytuj

Pinokio był drewnianym pajacykiem, którego wystrugał z magicznego drewna lalkarz Gepetto. Majster był stary i samotny. Pragnął mieć syna. Chłopiec wystrugany z drewna niespodziewanie ożył. Majster bardzo się ucieszył, jednak od pierwszych chwil powołania do życia Pinokio jest krnąbrnym, leniwym i nieposłusznym dzieckiem. Sprawia ojcu wiele zmartwień, a ten niewiele może zrobić z racji wieku. Gepetto, a także jego przyjaciele Wróżka o Błękitnych Włosach i Mówiący Świerszcz starają się go wychować i przekonać, by był dobrym i posłusznym dzieckiem. Jednak Pinokio spotyka na swojej drodze także osoby niegodziwe, które namawiają go do złych rzeczy – takie jak Lis i Kot czy kolega z klasy Knot. Początkowo daje się im zwieść i schodzi na złą drogę. Ponosi za to jednak kary (traci złote monety, zamienia się w osła bo uwierzył w istnienie krainy, gdzie można się tylko bawić). Ostatecznie jednak zaczyna rozumieć, jakim był egoistą i kto naprawdę jest mu życzliwy. Po wielu dramatycznych przygodach powraca do ojca i Niebieskiej Wróżki i staje się dobrym pajacykiem.

W nagrodę za tę przemianę spełnione zostaje jego marzenie: staje się prawdziwym człowiekiem.

Nawiązania w kulturze edytuj

Postać Pinokia wielokrotnie pojawiała się w teatrze i filmie. Jedną z ekranizacji powieści powstała w wytwórni filmowej Disney. Ponadto w oparciu o książkę powstała m.in. baśń muzyczna Pinokio z muzyką Włodzimierza Korcza.

W 1905 roku Otto Julius Bierbaum w powieści Zäpfel Kerns Abenteuer umieścił postać lalki wzorowanej na Pinokiu, a w 1936 roku Aleksiej Nikołajewicz Tołstoj stworzył Buratina, również nawiązującego do Pinokia.

Włoski festiwal piosenki dziecięcej; Zecchino d’Oro, organizowany od 1959 roku, powstał z inspiracji powieścią, a struktura jego pierwszych edycji zbudowana była wprost w oparciu o treść książeczki. Jedna z piosenek, która brała udział w pierwszym Zecchino d’Oro, zatytułowana była "Lettera a Pinocchio" (List do Pinokia) i po czasy współczesne pozostaje jednym z najpopularniejszych i najbardziej znanych utworów w historii festiwalu. Wykonywana była często również przez dorosłych artystów, w tym, w wersji anglojęzycznej przez Binga Crosbiego[1][2].

W 1983 powstała polska piosenka Witajcie w naszej bajce ze słowami Krzysztofa Gradowskiego na potrzeby filmu Akademia pana Kleksa. W tekście wymieniona została postać Pinokia: „Pinokio nam zaśpiewa”[3].

W 2011 roku Adam Horowitz i Edward Kitsis stworzyli serial „Dawno, dawno temu” (Once Upon a Time), w którym to Pinokio miał jedną z ważniejszych misji do spełnienia: zaopiekować się córką Śnieżki.

Wybrane filmy i seriale z Pinokiem edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Carlo Collodi, Pinokio, Wydawnictwo Skrzat, 2007.
  • Tomasz Januszewski, Słownik pisarzy i lektur dla szkół podstawowych, wyd. Delta, Olsztyn 1995.