Piotr Jaroszyński

polski filozof, publicysta, nauczyciel akademicki

Piotr Juliusz Jaroszyński (ur. 28 listopada 1955 w Łodzi[1]) – prof. dr hab., polski filozof, publicysta, nauczyciel akademicki i polityk.

Piotr Jaroszyński
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Piotr Juliusz Jaroszyński

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1955
Łódź

Zawód, zajęcie

nauczyciel akademicki, filozof, publicysta

Odznaczenia
Złoty Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”
Strona internetowa

Życiorys

edytuj

Syn aktorów Czesława i Janiny z domu Wachowiak. W 1979 ukończył studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Przez wiele lat był uczniem, a następnie współpracownikiem Mieczysława A. Krąpca OP. W 1983 uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1990 stopień doktora habilitowanego. W 1994 został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 2015 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

W 1991 został kierownikiem Katedry Filozofii Kultury KUL. Wykłada też w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu[2] i zasiada w Radzie Naukowej uczelni[3]. Należy do towarzystw filozoficznych w Polsce, USA, Włoszech i Szwajcarii. Pełni funkcję prezesa fundacji „Lubelska Szkoła Filozofii Chrześcijańskiej”. Wchodzi w skład komitetu naukowego Powszechnej Encyklopedii Filozofii. Jest redaktorem naczelnym pisma „Człowiek w kulturze”. Działa na rzecz rozwoju kultury polskiej w ojczyźnie i licznych środowiskach polonijnych w świecie (np. USA, Kanada, Norwegia, Niemcy). W 1998 pełnił funkcję przewodniczącego uczestniczącego w wyborach samorządowych stowarzyszenia katolickiego Rodzina Polska.

Jest publicystą „Naszej Polski”, „Naszego Dziennika” oraz Radia Maryja i Telewizji Trwam jako felietonista audycji Myśląc Ojczyzna.

Publikacje

edytuj
  • Metafizyka piękna (1986)
  • Estetyka czy filozofia piękna? (1990)
  • Spór o piękno (1992, 2002)
  • Etyka – dramat życia moralnego (1992, kilka wydań)
  • Metafizyka i sztuka (1996, 2002)
  • Rozmyślania o mojej Ojczyźnie (1996)
  • Naród tylu łez... (1997)
  • Podstawy Retoryki klasycznej (1998, 2002)
  • Patrzmy na rzeczywistość (1998)
  • Polska i Europa (1999)
  • Wprowadzenie do filozofii (współautor, 2000, kilka wydań)
  • Jasnogórska droga do Europy (2000)
  • Kim jesteśmy (2001)
  • Ocalić polskość! (2001)
  • Nauka w kulturze (2002)
  • Metaphysics and Art (2002)
  • Europa bez Ojczyzn? (2002)
  • Nie tracić nadziei! (2002)
  • Ethics – the Drama of the Moral Life (2003)
  • A stawką jest niepodległość! (2003)
  • Polonia: ku ojczystym źródłom (2004)
  • Suwerenność nie jest przeżytkiem! (2004)
  • W nowogródzkiej stronie (2004)
  • Amahoro – podróż do serca Afryki (2005)
  • R. Fąfara, W kręgu filozofii Malebranche’a. Wybór listów Étienne Gilsona i Henri Gouhiera (1920-1936), redaktor wydania i współautor tłumaczenia (2007)
  • Przywracanie pamięci (2007)
  • Science in Culture (Amsterdam and New York, Rodopi, 2007).
  • Nie można milczeć! (2008)
  • Człowiek i nauka. Studium z filozofii kultury (2008)
  • Kultura słowa. Podstawy retoryki klasycznej (2008)
  • Dla Polski! W blasku mistrzów (2009)
  • Naród ma trwać! (2009)
  • Wierni do końca! (2010)
  • Metafizyka czy ontologia? (2011)
  • Beauty and Being (2011)
  • O godność Narodu! (2011)
  • Poland Dares to Speak Up! (2012)
  • Ética: el drama de la vida moral (2012)
  • Odzyskać Polskę! (2012)
  • Przyjdzie zwycięstwo! (2013)
  • Nie tracić ducha! (2014)
  • Nie zmarnować Polski! (2015)

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Piotr Jaroszyński, Po co nam niepodległe państwo?, „Studia Elbląskie” (XI), 2010, s. 267 [dostęp 2023-11-08].
  2. Profesorowie wykładający w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. wsksim.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
  3. Rada naukowa. wsksim.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-23)].
  4. Złote medale „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas” dla Profesorów Wydziału Filozofii [online], www.kul.pl [dostęp 2023-08-01] (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj