Piszczel (broń)

dawna długa ręczna broń palna

Piszczel (ros. пищаль) – staropolskie potoczne określenie długiej gładkolufowej broni palnej[1], używanej od XIV do XVII wieku na Ukrainie i w Rosji. Termin ten jest nieprecyzyjny i odnosi się głównie do prymitywnych rusznic i hakownic oraz nowocześniejszych muszkietów i arkebuzów.

Strzelcy moskiewscy uzbrojeni w berdysze i piszczele

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Konstanty Górski: Historya Artyleryi Polskiej. Warszawa: 1902, s. 30.