Popołudnie fauna (balet)
Popołudnie fauna (fr. L’après-midi d’un faune) - balet, choreograficzny obraz w 1 akcie. Prapremiera odbyła się 29 maja 1912 w Théâtre du Châtelet w Paryżu, wystawiana przez zespół baletowy Ballets Russes. W Polsce pierwsze przedstawienie odbyło się w poznańskim Teatrze Wielkim z udziałem zespołu Jana Cieplińskiego.
Libretto i choreografię stworzył Wacław Niżyński, scenografię Léon Bakst. Muzykę stanowił poemat symfoniczny Claude Debussy’ego Preludium do „Popołudnia fauna” (1894). Balet był inspirowany poematem L’après-midi d’un faune (1876), napisanym przez Stéphane’a Mallarmégo. Wszystkie te trzy dzieła – poemat, preludium i balet – zajmują centralną pozycję w swoich gatunkach artystycznych i mają istotny udział w rozwoju sztuki współczesnej[1].
Balet opowiada historię fauna, który spotyka igrające nimfy. Stworzenia te były bardzo piękne, więc faun zapragnął bawić się razem z nimi. Z początku boją się go i uciekają. Jedna z nich, najmniej wstydliwa, powraca do niego i podaje mu nieśmiało rękę. Gdy tylko to zrobi, przestraszona ucieka, gubiąc swoją chustę. Zmartwiony i zawiedziony faun zatrzymuje jedyny ślad obiektu swoich westchnień, wyobrażając sobie piękną nimfę.
Sztuka wzbudziła niemałe kontrowersje spowodowane scenami przedstawiającymi uniesienie miłosne fauna pod koniec baletu[2]. Gaston Calmette, redaktor Le Figaro stanowczo krytykował choreografię z powodów moralnych, zaś Auguste Rodin miał zupełnie odmienne zdanie. Amerykańska premiera 17 stycznia 1916 roku również spotkała się z krytyką The Catholic Theatre Movement. Zadecydowano, że zakończenie powinno zostać zmienione na bardziej neutralne, w rezultacie powstały dwie wersje baletu.
Odniesienia w popkulturze
edytujKreacja Wacława Niżyńskiego w "Popołudniu fauna" stała się inspiracją dla środkowego fragmentu teledysku do piosenki I Want to Break Free grupy Queen.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ L'après-midi d’un Faune: Mallarmé, Debussy, Nijinsky. [w:] Musée d'Orsay [on-line]. [dostęp 2018-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-06)]. (ang.).
- ↑ Robert, Grace. 2005. The Borzoi Book of Ballet. Kessinger Publishing