Próchnilec długotrzonkowy
Próchnilec długotrzonkowy (Xylaria longipes Nitschke) – gatunek grzybów z rodziny próchnilcowatych (Xylariaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
próchnilec długotrzonkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Xylaria longipes Nitschke Pyrenomyc. Germ. 1: 14 (1867) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Xylaria, Xylariaceae, Xylariales, Xylariomycetidae, Sordariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
- Xylaria longipes Nitschke, 1867, var. longipes
- Xylaria longipes var. tropica F.S.M. González & J.D. Rogers, 1989
- Xylosphaera longipes (Nitschke) Dennis, 1958
Nazwę polską podali Barbara Gumińska i Władysław Wojewoda[3].
Morfologia edytuj
Owocnikuje na wydłużonej, korkowatej podkładce. Podkładka ma wysokość 2–10 cm, grubość do 2 cm i kształt palcowaty lub nieco maczugowaty o zaokrąglonym końcu. Powierzchnia początkowo szarobrązowa, później coraz ciemniejsza, w końcu niemal czarna. Jest matowa i pokryta drobnymi brodawkami, a u dojrzałych okazów jest szorstka, gdyż znajdują się na niej bardzo liczne i drobne otworki otoczni. Miąższ białawy, włóknisty, twardy, bez wyraźnego zapachu i smaku[4][5].
Zarodniki wrzecionowate ze spiralkami, gładkie, o rozmiarach 13–15 × 5–7 μm[4].
Występowanie i siedlisko edytuj
Występuje wyłącznie na półkuli północnej, głównie w Europie, Ameryce Północnej i Środkowej. W Azji znane są jego stanowiska tylko w Japonii. W Europie północna granica zasięgu biegnie przez Anglię i południowe krańce Półwyspu Skandynawskiego[6].
Rośnie na martwym drewnie liściastym, na pniakach, pniach i gałęziach, głównie na klonach i bukach. Owocnikuje od wiosny do jesieni, podkładki wyrastają pojedynczo lub grupami[4].
Znaczenie edytuj
Gatunki podobne edytuj
Podobny jest próchnilec maczugowaty (Xylaria polymorpha), który ma bardziej masywne, nie tak wysmukłe podkładki, a zarodniki większe. Podobny jest też Xylaria digitata, ale ma bardziej pokrzywioną podkładkę, a koniec ostro zakończony[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
- ↑ P.M. Kirk: Species Fungorum. [dostęp 2014-09-01]. (ang.).
- ↑ Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
- ↑ a b c d MushroomEXpert. [dostęp 2014-08-01]. (ang.).
- ↑ a b Atlas flory. Próchnilec długotrzonkowy. [dostęp 2014-08-01].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].