Próg Lelowski
Próg Lelowski (342.13) – mezoregion fizycznogeograficzny w południowo-środkowej Polsce, stanowiący południowo-zachodnią część Wyżyny Przedborskiej. Region graniczy od zachodu z Wyżyną Częstochowską, a od wschodu z Niecką Włoszczowską. Leży głównie w zasięgu woj. śląskiego, jedynie marginalnie na zachodnich krańcach gminy Słupia w woj. świętokrzyskim.
![]() | |
Megaregion | |
---|---|
Prowincja | |
Podprowincja | |
Makroregion | |
Mezoregion |
Próg Lelowski |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Próg Lelowski jest monoklinalnym pasmem wzgórz, wyraźnie rozczłonkowanych przez cieki dorzecza Pilicy i Warty. Jest to region o długości do 40 km, osiągającym wysokości od 280 do 340 m n.p.m. przy wysokościach względnych od 10 do 35 m[1]. Próg Lelowski zbudowany jest głównie z piaskowców i margli wieku kredowego, pokrytych warstwą utworów czwartorzędowych (w środkowej części lessem)[1].
Głównymi ośrodkami regionu są Lelów i Irządze.
Próg Lelowski rozpościera się na terenie gmin: Lelów, Janów, Niegowa, Irządze, Przyrów, Koniecpol, Dąbrowa Zielona, Szczekociny, Kroczyce, Pilica, Żarnowiec i Słupia.
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Maria Irena Mileska (red. nauk.): Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, wyd. II, zmienione, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992 ISBN 83-01-09822-8, s. 339