Ramaria subbotrytis
Ramaria subbotrytis (Coker) Corner – gatunek grzybów należący do rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Ramaria subbotrytis |
| Nazwa systematyczna | |
| Ramaria subbotrytis (Coker) Corner Monograph of Clavaria and allied Genera (Annals of Botany Memoirs No. 1): 625 (1950) | |
_Corner_748860.jpg)
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramaria, Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1923 r. William Chambers Coker, nadając mu nazwę Clavaria subbotrytis. W 1950 r. Edred John Henry Corner przeniósł go do rodzaju Ramaria[1].
Morfologia edytuj
Klawarioidalny o wymiarach 7,5 × 5,5 cm, krzaczkowaty, wielokrotnie rozgałęziony, w zarysie jajowaty. Trzon 20 × 15 mm, wydatny, pojedynczy, gruby, lekko ukorzeniony, gładki, ale nie nagi na całej powierzchni, rozgałęziający się u samej podstawy na dwie główne gałęzie. Poniżej podłoża jest biały, powyżej tej samej barwy co gałęzie, ze śladami brązowienia na małych gałązkach mniejszej głównej gałęzi i na głównej części trzonu. Miąższ trzonu w stanie świeżym biały, bardzo kruchy, po wysuszeniu twardy. Główne gałęzie cztery, wzdłużnie prążkowane, wznoszące się, ale nie wyprostowane, na całej powierzchni cielistoróżowe, z wiekiem blaknące, kremowo-ochrowe, z wyjątkiem najwyższych gałęzi i wierzchołków. Miąższ gałęzi w dolnej części białawy, w górnej różowawy. Kąty wyrastania gałęzi zaokrąglone, odległości między rozgałęzieniami ku górze dość gwałtownie zmniejszają się. Wierzchołki nieco wydłużone, palcowane, dwu-lub trzydzielne, tej samej barwy co górne gałęzie lub nieco jaśniejsze. Zapach brak, smak lekko gorzki lub kwaśny[2].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników cynamonowoochrowy. Podstawki 40 × 8 µm, maczugowate, często kręte, bez sprzążek, w młodym wieku nieco refrakcyjne, z 4 sterygmami. Bazydiospory 8,3–10,1 × 3,2–5,2 µm, cylindryczne do wąsko elipsoidalnych, często napęczniałe, o prawie gładkim profilu, z zawartością jednorodną lub z niewyraźnymi gutulami i wakuolami. Ścianka o grubości do 0,3 µm, wyrostek wnęki ekscentryczny, stopniowany, powierzchnia pokryta silnie cyjanofilnymi, skomplikowanymi, krętymi grzbietami i rozproszonymi brodawkami pokrywającymi rozległą powierzchnię ścian[2].
Strzępki w tramie trzonu o średnicy 2,5–9 µm, cienkościenne lub nieco grubościenne (ścianka do 0,5 µm), bezbarwne, bez sprzążek, ampułkowato napęczniałe do 13 µm, gładkie lub słabo i niewyraźnie ornamentowane. Występują strzępki gleocystydialne w postaci krótkich odcinków strzępek w pobliżu przegród. Strzępki gałęzi górnej o średnicy 3–15 µm, cienkościenne, szkliste, bez sprzążek, ściśle równoległe, przylegające[2].
- Gatunki podobne
Ramaria subbotrytis jest nieco podobna do koralówki czerwonowierzchołkowej (R. botrytis), która ma wierzchołki gałęzi fioletowo-czerwonone, a nie na różowe, a gałęzie kremowe, a nie cielistoróżowe. Różni się też zarodnikami, których powierzchnia jest ozdobiona prążkami[2]. Koralówka strojna (R. formosa) jest znacznie bardziej krucha i ma żółte końcówki w niedojrzałych stadiach, a także głębszy różowy kolor oraz węższe i gładsze i cynamonowe zarodniki, niż R. subbotrytis[3].
Występowanie i siedlisko edytuj
Podano jego stanowiska w Ameryce Północnej, Europie i Azji[4]. Brak go w opracowanym w 2003 r. przez Władysława Wojewodę wykazie wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski[5], ale jego stanowiska podano w późniejszych latach[6]. Aktualne stanowiska podaje także internetowy atlas grzybów. Znajduje się w nim na liście gatunków zagrożonych i wartych objęcia ochroną[7].
Naziemny grzyb ektomykoryzowy, tworzący symbiozę z drzewami iglastymi. Jego współżycie z drzewami zostało dogłębnie zbadane. Badania wykazały, że mykoryzy różnych gatunków Ramaria są bardzo podobne morfologicznie i trudne do odróżnienia od siebie. Pod ziemią grzyby te tworzą grzybnię oplatającą korzenie drzew i wnikające do nich arbuskule[8].
Owocniki koralówek zamieszkiwane są głównie przez roztocze i skoczogonki. W ich jelitach wykryto zarodniki tych grzybów. Sugeruje to symbiotyczny związek między nimi. Prawdopodobnie bezkręgowce te biorą udział w rozprzestrzenianiu koralówek[9].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ a b c d R.H. Petersen, Contributions toward a monograph of Ramaria. V. Type specimen studies of taxa described by W.C. Coker, „Sydowia”, 35, Mycobank, 1982, s. 176–205 [dostęp 2024-02-04] (ang.).
- ↑ Albert Pilát, Otto Ušák, Mały atlas grzybów, Warszawa: PWRiL, 1977, s. 37.
- ↑ Występowanie Ramaria subbotrytis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-30] (ang.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 579–583, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-04] (pol.).
- ↑ Aktualne stanowiska Ramaria subbotrytis w Polsce [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-04] (pol.).
- ↑ Eduardo Nouhra, Morphological and molecular characterization of selected Ramaria mycorrhizae, „Mycorrhiza”, 15 (1), 2005, s. 55–59, DOI: 10.1007/s00572-004-0294-5, PMID: 14745631.
- ↑ Bautista Bautista (February 2023), Conocimiento micológico tradicional y mesofauna asociada a los hongos comestibles silvestres de Santa Ana Jilotzingo, Estado de México [online], Colegio de Posgrados, 2023 [dostęp 2024-02-04] (hiszp.).