Reggina 1914
Reggina 1914 – włoski klub piłkarski z siedzibą w mieście Reggio di Calabria. Swoje mecze rozgrywa na Stadio Oreste Granillo, który może pomieścić 27 763 widzów. Zespół nosi przydomek "I Amaranto" (pol. amarantowi), który pochodzi od klubowych barw.
| Pełna nazwa |
Reggina 1914 S.r.l. | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
I Amaranto (Amarantowi) | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia | |||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Region | |||
| Adres |
Via Osanna 5/9, 89125 Reggio di Calabria | ||
| Stadion | |||
| Właściciel |
Club Amaranto S.r.l. | ||
| Prezes |
Luca Gallo | ||
| Trener | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
HistoriaEdytuj
Chronologia nazw:
- 1914: Unione Sportiva Reggio Calabria
- 1922: Reggio Foot Ball Club
- 1928: Unione Sportiva Reggina
- 1934: Associazione Sportiva Reggina
- 1935: klub rozwiązano
- 1935: Società Sportiva La Dominante
- 1940: klub rozwiązano
- 1944: Associazione Sportiva Reggina
- 1986: Reggina Calcio S.p.A.
- 2015: klub rozwiązano
- 2015: Associazione Sportiva Dilettantistica Reggio Calabria
- 2016: Società Sportiva Dilettantistica Reggio Calabria S.r.l.
- 2016: Urbs Reggina 1914 S.r.l.
- 2019: Reggina 1914 S.r.l.
Klub został założony 11 stycznia 1914 roku jako "Unione Sportiva Reggio Calabria". W późniejszym okresie jego nazwa kilkukrotnie ulegała zmianie. Drużyna nosiła kolejno nazwy "Società Calcistica Reggio", "Reggio Foot Ball Club", "Associazione Sportiva Reggina" oraz "Società Sportiva La Dominante". Obecna nazwa klubu - "Reggina Calcio" została ustanowiona w 1984 roku.
Zespół po raz pierwszy awans do Serie A uzyskał w sezonie 1998/1999, kiedy to zajął czwarte miejsce w rozgrywkach drugiej ligi. Dwa lata później przegrywając play offy z Chievo Werona Reggina spadła do Serie B, jednak szybko powróciła do najwyższej klasy rozgrywek w kraju. W sezonie 2002/2003 drużyna utrzymała się we włoskiej ekstraklasie dzięki wygraniu barażów z Atalantą BC.
W 2006 roku Reggina Calcio została oskarżona o udział w Aferze Calciopoli. Początkowo została ukarana odjęciem piętnastu punktów w sezonie 2006/2007, jednak po odwołaniu karę zmniejszono do jedenastu punktów. Mimo tego ostatecznie ekipie "Amaranto" udało się utrzymać w Serie A. W ostatnim meczu rozgrywek Reggina pokonała zwycięzców Ligi Mistrzów - A.C. Milan, a wygrana ta dała im punkt przewagi nad strefą spadkową.
Początek rozgrywek 2007/2008 był dla Regginy zupełnie nieudany, dlatego też już w listopadzie na stanowisku szkoleniowca Massimo Ficcadentiego zastąpił Renzo Ulivieri. Pod wodzą nowego trenera drużyna także radziła sobie fatalnie, co doprowadziło do kolejnej zmiany w klubie. Nowym szkoleniowcem został wybrany Nevio Orlandi, pod wodzą którego Reggina znacznie poprawiła swoje wyniki i ostatecznie zdołała utrzymać się w Serie A. W pierwszej części kolejnego sezonu wyniki uzyskiwane przez Regginę zmusiły działaczy klubu do zmiany trenera, którym został Giuseppe Pillon. 25 stycznia 2009 roku na stanowisko szkoleniowca zespołu powrócił Nevio Orlandi. W sezonie 2008/2009 Reggina zajęła przedostatnie miejsce w Serie A i spadła do drugiej ligi.
Największym rywalem Regginy Calcio jest klub z sąsiadującego z nim miasta - FC Messina. Oba miasta dzieli tylko piętnaście minut podróży promem. Pojedynki między tymi dwoma klubami znane są we Włoszech jako "Derby dello Stretto", czyli derby Cieśniny Mesyńskiej.
ZawodnicyEdytuj
Obecny składEdytuj
Stan na 6 października 2020
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR |  Enrico Guarna
|
| 3 | OB |  Thiago Cionek
|
| 4 | OB |  Dimitris Stavropoulos
|
| 6 | OB | Giuseppe Loiacono (kapitan)
|
| 7 | NA |  Jérémy Ménez
|
| 8 | PO | Lorenzo Crisetig
|
| 9 | NA | Gabriel Charpentier (wypożyczony z Genoa)
|
| 10 | NA | Nicola Bellomo
|
| 11 | PO |  Hachim Mastour
|
| 12 | BR | Alessandro Plizzari (wypożyczony z Milanu)
|
| 13 | OB | Marco Rossi
|
| 14 | OB | Gabriele Rolando
|
| 15 | PO | Nicolò Bianchi
|
| 16 | PO | Andrea Marcucci
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 17 | OB | Gianluca Di Chiara (wypożyczony z Perugii)
|
| 18 | NA |  Kyle Lafferty
|
| 19 | NA |  Germán Denis
|
| 20 | PO | Francesco De Rose
|
| 21 | NA |  Nikola Vasić
|
| 24 | OB | Enrico Delprato (wypożyczony z Atalanta)
|
| 31 | OB | Daniele Gasparetto
|
| 44 | PO | Lorenzo Peli (wypożyczony z Atalanta)
|
| 77 | BR | Alessandro Farroni
|
| 90 | PO | Michael Folorunsho (wypożyczony z Napoli)
|
| 91 | PO |  Ricardo Faty
|
| 92 | PO |  Mario Šitum
|
| 94 | OB | Daniele Liotti
|
| 99 | PO |  Rigoberto Rivas (wypożyczony z Interu)
|
PiłkarzeEdytuj
- Zwycięzcy mistrzostw świata:
- Zawodnicy mający na koncie co najmniej 200 występów:
Alberto Gatto- Simone Giacchetta
- Maurizio Poli
- Massimo Mariotto
- Luciano Gallusi
- Giancarlo Olivotto
- Antonio Bumbaca
- Francesco Cozza
- Zawodnicy mający na koncie co najmniej 40 goli:
- Najlepsi strzelcy klubu w poszczególnych sezonach:
| 2008/2009 | Bernardo Corradi |
10 goli |
| 2007/2008 | Nicola Amoruso |
12 goli |
| Franco Brienza |
7 goli | |
| 2006/2007 | Rolando Bianchi |
18 goli |
| Nicola Amoruso |
17 goli | |
| 2005/2006 | Nicola Amoruso |
11 goli |
| Francesco Cozza |
9 goli | |
| 2004/2005 | Emiliano Bonazzoli |
8 goli |
| 2003/2004 | Francesco Cozza |
8 goli |
| David Di Michele |
8 goli | |
| 2002/2003 | Emiliano Bonazzoli |
7 goli |
| David Di Michele |
7 goli | |
 Shunsuke Nakamura |
7 goli |
Linki zewnętrzneEdytuj
- Oficjalna strona klubu (wł.)