Regnault (1924)
Regnault (Q113) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu okresu międzywojennego, czwarta jednostka typu Lagrange. Została zwodowana 25 czerwca 1924 roku w stoczni Arsenal de Toulon i w tym samym roku ukończona. Okręt służył w Marine nationale do 1937 roku.
 Bliźniak „Regnault” – „Romazzotti”, lata 20. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1913 |
| Wodowanie |
25 czerwca 1924 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
1924 |
| Wycofanie ze służby |
1937 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
75,2 m |
| Szerokość |
6,39 m |
| Zanurzenie |
3,62 m |
| Zanurzenie testowe |
50 m |
| Napęd | |
| 2 silniki Diesla o łącznej mocy 2600 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1640 KM 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 4300 Mm przy 10 w. |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 75 mm, 10 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
8 × 450 mm (4 na dziobie, 2 na rufie, 2 zewnętrzne) |
| Załoga |
47 |
Projekt i dane taktyczno–techniczne edytuj
„Regnault” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1913 roku[1][2]. Okręt zaprojektował inż. Julien Hutter, lekko modyfikując swój poprzedni projekt Dupuy de Lôme, zakładając zastosowanie dwóch turbin parowych systemu Parsonsa o mocy 2000 koni mechanicznych (KM) każda oraz niewielki wzrost wyporności[3]. W trakcie budowy z pomysłu zrezygnowano, wyposażając okręt w silniki Diesla[1][3][a].
„Regnault” był dużym, oceanicznym okrętem podwodnym. Długość całkowita wynosiła 75,2 metra, szerokość 6,39 metra i zanurzenie 3,62 metra[2][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 920 ton, a w zanurzeniu 1318 ton[2][4]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki Diesla Sulzer o łącznej mocy 2600 KM[3][4]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Belfort o łącznej mocy 1640 KM[2][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła na powierzchni i 11 węzłów w zanurzeniu[3][4]. Zasięg wynosił 4300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 125 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][3]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 metrów[5].
Okręt wyposażony był w osiem wyrzutni torped kalibru 450 mm (cztery wewnętrzne na dziobie, dwie na rufie i dwie zewnętrzne), z łącznym zapasem 10 torped oraz dwa pokładowe działa kal. 75 mm z zapasem amunicji wynoszącym 440 naboi[2][3][6]. Załoga okrętu składała się z 4 oficerów oraz 43 podoficerów i marynarzy[1][3][7].
Budowa i przebieg służby edytuj
„Regnault” zbudowany został w Arsenale w Tulonie[2][8]. Stępkę okrętu położono w 1913 roku[1], lecz następnie budowę zawieszono[8]. Jednostka została zwodowana dopiero 25 czerwca 1924 roku[2][3] i w tym samym roku ukończona[1]. Okręt otrzymał nazwę na cześć francuskiego chemika i fizyka, H.V. Regnaulta i numer burtowy Q113[2].
Pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 1937 roku, kiedy skreślony został z listy floty[1][2][b].
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 159.
- ↑ a b c d e f g h i j Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 212.
- ↑ a b c d e f g h i j Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 89.
- ↑ a b c d Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 158.
- ↑ Ivan Gogin: LAGRANGE submarines (1918-1924). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
- ↑ a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 198.
Bibliografia edytuj
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: LAGRANGE submarines (1918-1924). Navypedia. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2016-11-17]. (ang.).