Reichenau (wyspa)

Wyspa klasztorna Reichenau^[1]^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Niemcy
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	III, IV, VI
Numer ref.	974
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2000; na 14. sesji
	Położenie na mapie Niemiec Wyspa klasztorna Reichenau
	47°41′35,0″N 9°03′47,0″E/47,693056 9,063056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Reichenau – wyspa na Jeziorze Bodeńskim (odnoga Untersee), w Niemczech, 4,4 km², 4500 mieszkańców, połączona z lądem groblą o długości 2 km, od roku 2000 znajduje się na liście światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Panujący na wyspie łagodny klimat sprzyja ogrodnictwu, które jest jedną z głównych gałęzi gospodarki.

Kościół św. św. Piotra i Pawła w Niederzell na wyspie Reichenau

Geografia fizyczna edytuj

Położenie edytuj

Reichenau leży w zachodniej części Jeziora Bodeńskiego (odnoga Untersee) pomiędzy Konstancją a Radolfzell am Bodensee. Liczy 4,5 km długości, 1,5 km szerokości a jej powierzchnia wynosi ok. 4,4 km², co czyni ją największą wyspą na Jeziorze Bodeńskim. Wyspa połączona jest z lądem groblą usypaną w 1838. Najwyższym wzniesieniem na wyspie jest Hochwart (438,7 m n.p.m., ok. 43 m nad taflą jeziora).

Geologia edytuj

Wyspa jest zbudowana z materiałów skalnych naniesionych przez lodowiec pod koniec ostatniego zlodowacenia (115–110 tys. lat temu). Jest częścią moreny, która rozciągała się w tym czasie od dzisiejszej grobli na wschodzie do półwyspu Mettnau przy Radolfzell na zachodzie.

Klimat edytuj

Swój łagodny klimat Reichenau zawdzięcza wpływowi Jeziora Bodeńskiego oraz oddziaływaniu wiejącego od Alp fenu. Wyspa cieszy się dużą liczbą słonecznych dni w roku.

Geografia społeczna i ekonomiczna edytuj

Wyspa należy do gminy Reichenau w powiecie Konstancji w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia. Gmina Reichenau liczy 5133 mieszkańców (2007)^[2], z czego więcej niż 3300 mieszka w trzech wsiach rozproszonych na wyspie: Ober-, Mittel- i Niederzell. Pozostała część ludności mieszka na stałym lądzie w należących do gminy dzielnicach Waldsiedlung i Lindenbühl.

Przemysł i rolnictwo edytuj

Panujący na wyspie łagodny klimat sprzyja ogrodnictwu, które jest jedną z głównych gałęzi gospodarki. Zbiory są tu możliwe trzy razy do roku. Około 160 ha wyspy jest używana rolniczo, a więcej niż 25% powierzchni zajmują szklarnie.

Obok rolnictwa, głównym źródłem przychodów wyspy jest dobrze rozwinięty przemysł turystyczny.

Transport edytuj

Po grobli łączącej wyspę ze stałym lądem biegnie droga przejezdna dla samochodów osobowych. Na wyspę można dostać się publicznymi środkami transportu: autobusem lub statkiem.

Opactwo benedyktynów edytuj

Osobny artykuł: Klasztor Reichenau.

W latach 724–1757 na wyspie istniało opactwo benedyktynów. Założone przez św. Pirmina jako centrum chrystianizacji Alemanów, stało się ono z czasem ważnym ośrodkiem kultury okresu karolińskiego i ottońskiego, znanym szczególnie z tworzonych tam rękopisów zdobionych wysokiej jakości miniaturami. W latach dwudziestych IX wieku biblioteka klasztorna obejmowała 415 tomów i należała tym samym do największych bibliotek ówczesnej Europy. Z okresu świetności klasztoru na wyspie zachowały się do dziś trzy kościoły w stylu romańskim z freskami z XI i XII wieku: kościół św. Jerzego, kościół św. Piotra i Pawła oraz kościół św. Marii i Marka.

Zabytki edytuj

Przypisy edytuj

↑ Niemcy. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2018-06-26].
↑ Statistisches Landesamt Baden-Württemberg: Regionaldaten. www.statistik-bw.de. [dostęp 2010-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-10)]. (niem.).

Bibliografia edytuj

Wolfgang Erdmann, Die Reichenau im Bodensee. Geschichte und Kunst, Königstein i. Ts. (Die Blauen Bücher), 2004 ISBN 978-3-7845-1222-8.
Heinz Finke, Inselspaziergänge – Werd, Liebesinsel, Reichenau, Mainau, Dominikanerinsel, Lindau, Rosgarten-Verlag / Südkurier GmbH, Konstancja, 1990 ISBN 3-87685-122-X.
Theo Keller, Monika Spicker-Beck, Hans Ulrich Wepfer, Reichenau – Schöne Insel im Bodensee, Stadler, Konstancja, 1992 ISBN 3-7977-0263-9.
Landesdenkmalamt Baden-Württemberg und Landesbildstelle Karlsruhe (Wyd.), Insel Reichenau – Unesco-Weltkulturerbe; Natur – Kultur – Geschichte. [Redakcja: Meike Habicht, Frank Thomas Lang], Staatsanzeiger-Verlag, Stuttgart, 2003 ISBN 3-929981-31-9.
Carla Th. Mueller, Werner Hiller-König, Die Schatzkammer im Reichenauer Münster, Königstein i. Ts. (Die Blauen Bücher), 2003 ISBN 978-3-7845-3190-8.

Linki zewnętrzne edytuj

Gmina Reichenau: strona oficjalna. www.reichenau.de. [dostęp 2010-08-04]. (niem.).

[2] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[3] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[1] Niemcy. Polski Komitet ds. UNESCO. [dostęp 2018-06-26].

[4] Statistisches Landesamt Baden-Württemberg: Regionaldaten. www.statistik-bw.de. [dostęp 2010-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-10)]. (niem.).

[1]

[a]

[b]

[2]