Revolver (album)

album The Beatles

Revolver – siódmy studyjny album brytyjskiego zespołu The Beatles. Producentem płyty był George Martin. Album został wydany 5 sierpnia 1966 roku, ale w brytyjskich stacjach radiowych piosenki z płyty pojawiły się już w lipcu, tworząc zapowiedź nadchodzących radykalnych zmian w twórczości studyjnej zespołu. W większości piosenek zostało użyte brzmienie gitar elektrycznych, co kontrastuje z poprzednim, folkrockowym albumem Rubber Soul.

Revolver
Wykonawca albumu studyjnego
The Beatles
Wydany

5 sierpnia 1966

Nagrywany

6 kwietnia - 21 czerwca 1966, EMI Studios, Londyn

Gatunek

rock, rock psychodeliczny

Długość

35:01

Wydawnictwo

Parlophone (Europa), Capitol (USA)[1]

Producent

George Martin[1]

Oceny
Album po albumie
Rubber Soul
(1965)
Revolver
(1966)
Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band
(1967)

Płyta jest kamieniem milowym w historii muzyki rozrywkowej. Właściwie od niej Beatlesi zaczęli różnorodne eksperymenty muzyczne. Na niej znalazły się m.in. „Eleanor Rigby” - pierwsza piosenka zespołu rozrywkowego nagrana wyłącznie przy akompaniamencie instrumentarium wykorzystywanego dotychczas w muzyce poważnej, jedna z najlepszych piosenek Beatlesów (według Johna Lennona) - „Here, There and Everywhere” oraz jedna z najbardziej znanych - „Yellow Submarine”. Jest tutaj również utwór „Tomorrow Never Knows”, który był inspiracją dla wielu późniejszych artystów związanych z muzyką psychodeliczną i elektroniczną. „Love You To” jest jednym z pierwszych utworów ragarockowych w historii, a w „I'm Only Sleeping” można usłyszeć jeden z pierwszych przykładów dźwięku puszczonego od tyłu, jak również w „Rain" (wydanym na singlu). W 2003 album został sklasyfikowany na 3. miejscu listy 500 albumów wszech czasów magazynu Rolling Stone[15].

Okładka edytuj

Autorem ilustracji na okładce jest pochodzący z Niemiec basista i plastyk Klaus Voormann, który był jednym z pierwszych przyjaciół zespołu, poznanym podczas występów w Hamburgu. W czasie wydania albumu, Voormann był członkiem grupy Manfred Mann.

Ilustracja to połączenie rysunku i kolażu złożonego z fotografii Roberta Whitakera, który jest także autorem zdjęć z tylnej okładki.

Voormann zamieścił na swojej ilustracji także własny wizerunek. Wklejony jest on po prawej stronie na włosach George'a Harrisona. Na okładce kompilacji Anthology 3, stanowiącej kolaż okładek albumów The Beatles, zdjęcie plastyka zastąpione zostało nową fotografią.

Ilustracja Voormanna wykorzystana została także na okładce singla „When We Was FabGeorge'a Harrisona. Znalazł się tam wizerunek muzyka w wersji z albumu Revolver oraz stworzony na nowo, zaktualizowany portret.

Tytuł edytuj

Tytuł Revolver, tak jak nazwa poprzedniej płyty, Rubber Soul, jest grą słów. Odnosi się ona zarówno do rodzaju broni palnej jak i odwracania (ang. revolving) próbek dźwięku w czasie, jakie zastosowano podczas nagrywania albumu.

Grupa miała pewne trudności z wyborem tytułu. Według książki Paul McCartney: Many Years from Now Barry'ego Milesa, zespół pierwotnie miał zamiar nazwać album Abracadabra, lecz odkrył, że tytuł ten został już użyty przez innych muzyków. Na wieść o tym powstało kilka nowych propozycji. John Lennon chciał nazwać płytę Four Sides of the Eternal Triangle, zaś Ringo Starr zasugerował After Geography, żartując z wydanego niedługo wcześniej Aftermath The Rolling Stones. Pomysł perkusisty także bazował na grze słów. Człon „math” w Aftermath (ang. następstwo, pokłosie) znaczy bowiem „matematyka”. Innymi pomysłami na tytuł albumu były Magical Circles, Beatles on Safari, Pendulum i, ostatecznie, Revolver, na który zgodzili się wszyscy beatlesi.

Nazwa została wybrana na przełomie czerwca i lipca 1966, gdy grupa odbywała trasę koncertową w Japonii. Ze względów bezpieczeństwa, zespół spędzał dużo czasu w swoim pokoju w tokijskim hotelu Hilton. Tytuł Revolver miał zostać przyjęty, gdy cała czwórka tworzyła wspólnie dużych rozmiarów, psychodeliczny obraz[16].

Lista utworów edytuj

Wszystkie piosenki autorstwa duetu Lennon/McCartney, poza zaznaczonymi

Wersja brytyjska edytuj

Strona pierwsza edytuj

1. Taxman” (Harrison) 2:39
2. Eleanor Rigby 2:07
3. I'm Only Sleeping 3:02
4. Love You To” (Harrison) 3:01
5. Here, There and Everywhere 2:25
6. Yellow Submarine 2:40
7. „She Said, She Said” 2:38
18:32

Strona druga edytuj

1. „Good Day Sunshine” 2:09
2. „And Your Bird Can Sing” 2:01
3. For No One 2:01
4. Doctor Robert 2:16
5. „I Want to Tell You” (Harrison) 2:29
6. "Got to Get You into My Life" 2:30
7. Tomorrow Never Knows 2:57
16:23

Wersja amerykańska edytuj

Wydanie amerykańskie różniło się od brytyjskiego ilością utworów. Usunięto piosenki „I'm Only Sleeping”, „And Your Bird Can Sing” i „Doctor Robert”, które wcześniej wydano na albumie „Yesterday and Today”.

Strona pierwsza edytuj

1. „Taxman” (Harrison) 2:39
2. „Eleanor Rigby” 2:07
3. „Love You To” (Harrison) 3:01
4. „Here, There and Everywhere” 2:25
5. Yellow Submarine 2:40
6. „She Said She Said” 2:37
15:29

Strona druga edytuj

1. „Good Day Sunshine” 2:09
2. „For No One” 2:01
3. „I Want to Tell You” (Harrison) 2:29
4. „Got to Get You into My Life” 2:30
5. „Tomorrow Never Knows” 2:57
12:06

Twórcy edytuj

Według Marka Lewisohna[17] i Allana W. Pollacka[18].

Gościnnie edytuj

  • George Martinfortepian w „Good Day Sunshine” i „Tomorrow Never Knows”, organy Hammonda w „Got to Get You into My Life”, sample orkiestry marszowej w „Yellow Submarine”, dyrygent muzyków sesyjnych
  • Geoff Emerick – sample orkiestry marszowej w „Yellow Submarine”
  • Alan Civilwaltornia w „For No One”
  • Mal Evansbęben basowy i podkład wokalny w „Yellow Submarine”
  • Anil Bhagwattabla w „Love You To”
  • Marianne Faithfull – podkład wokalny w „Yellow Submarine” (nie wymieniona na okładce)
  • Brian Jones – hałasy w tle w „Yellow Submarine” (nie wymieniony na okładce)
  • Donovan – podkład wokalny w „Yellow Submarine” (nie wymieniony na okładce)
  • muzycy sesyjni: 4 skrzypce, 2 altówki i 2 wiolonczele w „Eleanor Rigby”; sekcja instrumentów dętych w „Got to Get You into My Life”

Produkcja edytuj

Uwagi edytuj

  1. a b Dot. wznowienia z 1987 (Capitol).

Przypisy edytuj

  1. a b The Beatles – Revolver. Discogs. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  2. The Beatles – Revolver. Album of the Year. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  3. Stephen Thomas Erlewine: Revolver – The Beatles. AllMusic. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  4. Chuck Klosterman: Chuck Klosterman Repeats The Beatles. The A.V. Club. [dostęp 2023-11-09]. (ang.).
  5. Paul Du Noyer: The Beatles: Revolver. Blender. [dostęp 2023-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-04)]. (ang.).
  6. Don McLeese: CDs `Help!' restore Beatles' intent. Chicago Sun-Times. [dostęp 2023-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-11)]. (ang.).
  7. Magnus Franz: The Beatles – Revolver. laut.de. [dostęp 2023-11-09]. (niem.).
  8. Mark Kemp: The Beatles: The Long and Winding Repertoire. Paste. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  9. Scott Plagenhoef: Revolver: The Beatles. Pitchfork. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  10. (red.) Dave Marsh, (red.) John Swenson: The New Rolling Stone Record Guide. Wyd. 4. New York: Random House, 1983, s. 31. ISBN 0-394-72107-1. (ang.).
  11. (red.) Anthony DeCurtis, (red.) James Henke, (red.) Holly George-Warren: The Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Random House, 1992, s. 43. ISBN 0-679-73729-4. (ang.).
  12. (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 51. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  13. SgtPepper: The Beatles – Revolver. Sputnikmusic. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  14. Neil McCormick: The Beatles – Revolver, review. The Telegraph. [dostęp 2023-11-10]. (ang.).
  15. Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  16. The Beatles: Ten Years that Shook the World. Londyn: Dorling Kindersley, 2004, s. 207. ISBN 1-4053-0691-2.
  17. Mark Lewisohn: The Complete Beatles Recording Sessions: The Official Story of the Abbey Road Years (1962-1970). s. 70–85. ISBN 0-681-03189-1.
  18. Notes on... series. [dostęp 2008-03-10].