Wikipedia

Ringo Starr

brytyjski muzyk
Ten artykuł od 2017-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Ringo Starr, właśc. sir Richard Starkey (ur. 7 lipca 1940 w Liverpoolu) – brytyjski muzyk, piosenkarz, autor tekstów i aktor.

Ringo Starr
Ilustracja
Ringo Starr (2019)
Imię i nazwisko

Richard Starkey[1]

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1940
Liverpool[2]

Instrumenty

Perkusja, pianino, gitara, instrumenty perkusyjne, gitara basowa.

Gatunki

rock, pop

Zawód

Muzyk, wokalista, autor tekstów, aktor, piosenkarz

Aktywność

od 1957

Wydawnictwo

Parlophone, Capitol, EMI, Apple, Vee-Jay, Hip-O Records, Universal Music, Polydor, Atlantic, RCA, Private, Mercury, Koch, CNR

Powiązania

The Beatles, Rory Storm and The Hurricanes, Ringo Starr and his All Starr Band, The Plastic Ono Band

Odznaczenia
Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Osiągnął międzynarodową sławę w latach 60. jako perkusista zespołu The Beatles[3]. Od czasu do czasu śpiewał wokale z grupą, zwykle w jednej piosence na każdym albumie, w tym „Yellow Submarine” (1966), „With a Little Help from My Friends” (1967) i ich cover „Act Naturally” (1965). Napisał i zaśpiewał piosenki Beatlesów – „Don’t Pass Me By” (1968) i „Octopus’s Garden” (1969), a także jest uznawany za współautora innych[4].

W 1999 został wprowadzony do Galerii Sław „Modern Drummer”[5]. W 2011 czytelnicy „Rolling Stone” nazwali go piątym największym perkusistą wszech czasów. Był dwukrotnie wprowadzany do Rock and Roll Hall of Fame, w 1988 jako Beatles i w 2015 jako artysta solowy. W 2018 został odznaczony Odznaką Rycerza Kawalera za zasługi dla muzyki[6]. W 2007 został sklasyfikowany na 26. miejscu listy 50 najlepszych perkusistów rockowych według witryny internetowej Stylus Magazine[7]. W 2020 był wymieniany jako najbogatszy perkusista na świecie, z majątkiem netto 350 mln dolarów[8].

Starr (1964)

Wczesne lata

edytuj

Urodził się i dorastał w robotniczej dzielnicy Dingle w Liverpoolu jako syn barmanki Elise Gleave i piekarza Richarda Starkeya[9][10]. Jego ojciec rozwiódł się z żoną w trzy lata po urodzeniu syna. Jego matka ponownie wyszła za mąż, za malarza pokojowego Harry’ego Gravesa[11]. Młody Richie był chorowity, stąd wiele czasu spędzał w szpitalach na skutek komplikacji po przeziębieniach czy innych chorobach i opuszczał zajęcia szkolne.

Jako młody chłopak uczył się stepowania[12]. Interesował się także muzyką skifflową, dlatego w 1957 został perkusistą zespołu Ed Clayton Skiffle Group[13]. Następnie grał w The Darktown Skiffle Group, po czym przez kolejne trzy lata występował w zespole The Raving Texans, który później przekształcił się w The Rory Storm and Hurricanes[14].

Kariera w The Beatles

edytuj
 
Akcja na 25 udziałów w spółce Beatles Film Production Limited, zarejestrowana na nazwisko Starra

W 1960 po raz pierwszy spotkał się z Beatlesami w Hamburgu. Kilka razy zastąpił ich perkusistę Pete’a Besta podczas sesji nagraniowych, a gdy w 1962 muzycy postanowili zmienić perkusistę, wybór padł właśnie na niego[15].

W zespole The Beatles był nie tylko osobą akompaniującą pozostałym, ale także prowadzącą muzyków. Kiedyś John Lennon powiedział o nim, że jest „sercem” zespołu, a George Harrison spytany o grę w zespole bez Ringa, odpowiedział, że byłoby to jak „jazda samochodem z trzema kołami”.

Podczas kariery w zespole Lennon i McCartney, z reguły, starali się pisać przynajmniej jedną piosenkę na każdym albumie, dopasowaną do dość ograniczonych możliwości głosowych Starra. Tak było m.in. z „With a Little Help from My Friends” czy „Yellow Submarine”. Starr napisał też kilka własnych utworów, które znalazły się w repertuarze zespołu, np. „Don't Pass Me By” i „Octopus's Garden”.

Po rozpadzie zespołu

edytuj

W 1967, jeszcze przed ostatecznym rozpadem The Beatles, założył firmę budowlaną i sprzedającą domki jednorodzinne[16].

W 1967 zagrał Emmanuela w filmie Christiana Marquanda Candy (1968)[16], a za swoją rolę zdobył uznanie krytyków[17]. W 1969 zagrał w komedii satyrycznej Christian Czarodziej[18].

Po 1970 kontynuował karierą muzyczną. Wydał kilkanaście albumów muzycznych, m.in. debiutancki Sentimental Journey (1970)[12], Beaucoups of Blues (1970)[19] czy Ringo (1973), który okazał się jego największym sukcesem, ale nigdy nie osiągnął pierwszego miejsca na żadnej liście przebojów – w USA był drugi, a w Wielkiej Brytanii siódmy. Największymi hitami singlowymi Starra okazały się piosenki: „Back off Boogaloo”, „Photograph” i „You're Sixteen”, które dotarły do pierwszego miejsca na amerykańskich listach przebojów.

Udzielał się także jako muzyk sesyjny na płytach swoich kolegów z zespołu The Beatles – George’a Harrisona (All Things Must Pass, Somewhere in England(inne języki)), Johna Lennona (John Lennon/Plastic Ono Band) i Paula McCartneya (Tug Of War, Pipes of Peace, Give My Regards To Broad Street(inne języki) i Flaming Pie).

 
Gwiazda Ringo Starra w Hollywood Walk of Fame

Od 1989 koncertuje wraz ze swoją supergrupą Ringo Starr and His All-Starr Band. W 2002 został wprowadzony do Percussive Hall of Fame.

15 czerwca 2011 jako pierwszy były muzyk The Beatles wystąpił w Warszawie na koncercie zespołu Ringo Starr and His All-Starr Band w Sali Kongresowej. Wykonał m.in. The Other Side of Liverpool i Peace Dream z płyty Y Not oraz sześć piosenek śpiewanych przez niego w czasach The Beatles: I Wanna Be Your Man, Honey Don't, Yellow Submarine, Boys, Act Naturally i With a Little Help from My Friends.

30 grudnia 2017 „The London Gazette” doniosła, że intencją królowej Elżbiety II jest uhonorowanie muzyka Odznaką Rycerza Kawalera i nadanie tytułu szlacheckiego za jego muzyczne dokonania[20]. 20 marca 2018 w Pałacu Buckingham uroczystego aktu nadania szlachectwa w imieniu królowej dokonał książę Wilhelm[21].

Życie prywatne

edytuj

W 1962 poznał asystentkę fryzjerkę Maureen Cox, którą poślubił 11 lutego 1965[11][22]. Mają dwóch synów: Zaka (ur. 13 września 1965) i Jasona(inne języki) (ur. 19 sierpnia 1967) oraz córkę Lee(inne języki) (ur. 17 listopada 1970)[11]. 17 lipca 1975 doszło do rozwodu[11]. Cox zmarła 30 listopada 1994 na raka[11].

Na planie komedii Jaskiniowiec (Caveman, 1981) poznał aktorkę Barbarę Bach, znana m.in. z roli dziewczyny Jamesa Bonda w filmie Szpieg, który mnie kochał, którą poślubił 27 kwietnia 1981. Razem pojawili się także w 11-minutowym filmie muzycznym fantasy Chłodnik (The Cooler, 1982), melodramacie telewizyjnym NBC Księżniczka Daisy (Princess Daisy, 1983) i dramacie muzycznym Paula McCartneya Give My Regards to Broad Street (1984)[23].

Odznaczenia

edytuj

Dyskografia

edytuj
Osobny artykuł: Dyskografia Ringo Starra.

Filmografia

edytuj
Rok Tytuł Rola Reżyser
1964 Noc po ciężkim dniu (A Hard Day’s Night)[25] Ringo Richard Lester
1965 Na pomoc! (Help!)[26]
1967 Magical Mystery Tour (TV)[27] Richard B. Starkey / rozmowny mag Bernard Knowles
The Beatles
1968 Żółta łódź podwodna (Yellow Submarine)[28] Ringo George Dunning
Candy[29] Emmanuel Christian Marquand
1969 Christian czarodziej (The Magic Christian)[30] młody Grand Joseph McGrath
1971 The Point[31] narrator / ojciec (głos) Fred Wolf
Dwieście moteli (200 Motels)[32] krasnolud Larry / Frank Zappa Tony Palmer
Frank Zappa
1973 That’ll Be the Day[33] Mike Claude Whatham
Son of Dracula[34] Merlin Freddie Francis
1975 Lisztomania[35] papież Ken Russell
1977 Sekstet (Sextette)[36] Laslo Karolny Ken Hughes
1981 Jaskiniowiec (Caveman)[37] Atouk Carl Gottlieb
1983 Księżniczka Daisy (Princess Daisy, TV)[38] Robin Valerian Waris Hussein
1984 Pozdrowienia dla Broad Street (Give My Regards to Broad Street)[39] Ringo Peter Webb
Tomek i przyjaciele (Thomas and Friends, serial TV) narrator (serie 1–2; głos) David Mitton
1985 Alicja w Krainie Czarów (Alice in Wonderland, TV)[40] Nibyżółw Harry Harris
2012 Saint Street[41] Homeless 2 Rob Diamond

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Ringo Starr w bazie Discogs.com (ang.)
  2. ↑ Ringo Starr w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ Richie Unterberger: The Beatles Biography. AllMusic. [dostęp 2016-12-03]. (ang.).
  4. ↑ William Ruhlmann: Ringo Starr Biography. AllMusic. [dostęp 2016-12-03]. (ang.).
  5. ↑ Modern Drummer’s Readers Poll Archive, 1979–2014. „Modern Drummer”. [dostęp 2018-03-22]. (ang.).
  6. ↑ Raisa Bruner: Prince William Just Knighted Ringo Starr and He Has the Perfect Plan for His New Medal. „Time”, 2018-03-20. [dostęp 2018-03-22]. (ang.).
  7. ↑ Stylus Magazine's 50 Greatest Rock Drummers. Stylus Magazine. [dostęp 2010-06-15]. (ang.).
  8. ↑ Can Kay: The Beatles Members Net Worth, Life, Cars and Mansions. Chaospin. [dostęp 2021-06-26]. (ang.).
  9. ↑ Ringo Starr What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2016-02-20]. (ang.).
  10. ↑ Ringo Starr Biography (1940-). Film Reference. [dostęp 2021-06-27]. (ang.).
  11. ↑ a b c d e Ringo Starr w bazie Notable Names Database (ang.)
  12. ↑ a b Michalski 1991 ↓, s. 342.
  13. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 73.
  14. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 74.
  15. ↑ Gustavo Turner: Screaming O Reaches Settlement With Ringo Starr Over 'Ring O' Penis Rings. xbiz.com, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-26]. (ang.).
  16. ↑ a b Michalski 1991 ↓, s. 231.
  17. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 279.
  18. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 280.
  19. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 349.
  20. ↑ New year honours list—United Kingdom, „The London Gazette”, supplement 62150, 30 grudnia 2017, N2 [dostęp 2023-12-12] (ang.).
  21. ↑ Mark Savage: Ringo Starr receives knighthood: 'I'll wear it at breakfast'. BBC, 20 marca 2018. [dostęp 2018-03-22]. (ang.).
  22. ↑ Michalski 1991 ↓, s. 135.
  23. ↑ Ringo Starr. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-06-06]. (ang.).
  24. ↑ Ringo Starr, musicien des Beatles, fait „Commandeur des arts et des lettres”. RTL.fr, 2013-09-25. [dostęp 2021-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-20)]. (fr.).
  25. ↑ Noc po ciężkim dniu w bazie IMDb (ang.)
  26. ↑ Na pomoc! w bazie IMDb (ang.)
  27. ↑ Magical Mystery Tour w bazie IMDb (ang.)
  28. ↑ Żółta łódź podwodna w bazie IMDb (ang.)
  29. ↑ Candy w bazie IMDb (ang.)
  30. ↑ Christian czarodziej w bazie IMDb (ang.)
  31. ↑ The Point w bazie IMDb (ang.)
  32. ↑ Dwieście moteli w bazie IMDb (ang.)
  33. ↑ That’ll Be the Day w bazie IMDb (ang.)
  34. ↑ Son of Dracula w bazie IMDb (ang.)
  35. ↑ Lisztomania w bazie IMDb (ang.)
  36. ↑ Sekstet w bazie IMDb (ang.)
  37. ↑ Jaskiniowiec w bazie IMDb (ang.)
  38. ↑ Księżniczka Daisy w bazie IMDb (ang.)
  39. ↑ Pozdrowienia dla Broad Street w bazie IMDb (ang.)
  40. ↑ Alicja w Krainie Czarów w bazie IMDb (ang.)
  41. ↑ Saint Street w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia

edytuj
  • Dariusz Michalski, Lennon, Wydawctwo Art „B” Press, 1991, ISBN 83-900107-4-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ringo_Starr&oldid=75527689”