Rezerwat przyrody Źródliskowe Zbocza
Rezerwat przyrody Źródliskowe Zbocza – krajobrazowy rezerwat przyrody położony w województwie zachodniopomorskim na terenie gmin Ińsko (powiat stargardzki) i Węgorzyno (powiat łobeski).
| rezerwat krajobrazowy | |
| Typ |
biocenotyczny i fizjocenotyczny |
|---|---|
| Podtyp |
biocenoz naturalnych i półnaturalnych |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
22 października 2009 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Zach. z 2009 r., Nr 68, poz. 1859 |
| Powierzchnia |
51,8269 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Ińsko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego  | |
 53°28′05″N 15°30′36″E/53,468056 15,510000
| |
Obszar chroniony utworzony został 22 października 2009 r. na podstawie Zarządzenia Nr 56/2009 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 15 września 2009 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Źródliskowe Zbocza” (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2009 r., Nr 68, poz. 1859)[1].
Położenie
edytujRezerwat ma 51,8269 ha powierzchni (w innych źródłach 51,82 ha[2]), w całości pod ochroną czynną[3]. Akt powołujący podawał 52,21 ha[1], a powierzchnię zmniejszono w 2016[4]. Obejmuje tereny nadleśnictwa Łobez (wydzielenia leśne 357a, b, c, d, j, ~a, ~b, ~c, 357r, t, x, ~f, 357w, 392c, ~c, 392ax, k, l, t, w, z, ~d, 393a, b, f, ~a, ~b, 397b, c), co odpowiada obrębom ewidencyjnym Dłusko (działka ewidencyjna nr 367/1), Sarnikierz (fragm. dz. ew. nr 357/11, 357/9, 392/3) i Ścienne (dz. ew. nr 392/4, 393/1, 397/1)[1][4].
Leży w całości na terenie Ińskiego Parku Krajobrazowego oraz obszaru specjalnej ochrony ptaków programu Natura 2000 „Ostoja Ińska” PLB320008; niewielka część rezerwatu znajduje się także w granicach obszaru mającego znaczenie dla Wspólnoty „Pojezierze Ińskie” PLH320067[5].
W odległości ok. 500 m na zachód leży rezerwat przyrody Głowacz, ok. 400 m na zachód – Kleszcze (przysiółek wsi Ścienne), ok. 500 m na północ – Dłusko, a kilkadziesiąt metrów od granic na wschód – Sarnikierz. Na większości swej długości granicę rezerwatu stanowi brzeg jeziora Dłusko. Przez teren rezerwatu przebiegają 2 szlaki piesze i 3 trasy rowerowe, otwarte w 2014[6].
Charakterystyka
edytujCelem ochrony jest „zachowanie krajobrazu o dużych deniwelacjach na Pojezierzu Ińskim wraz z licznymi źródliskami i wysiękami oraz występujących na tym terenie olsów, zwłaszcza w odmianie źródliskowej oraz zespołów żyznej i kwaśnej buczyny niżowej”[3]. W runie występują też rośliny takie, jak mchy i wątrobowce oraz nietypowe rzeżucha gorzka i porzeczka czarna. Warunki sprzyjają również obecności ptaków i płazów[6].
Wśród zadań ochronnych rezerwatu znajdują się m.in. usuwanie zagrożonych drzew, monitoring gatunków występujących i inwazyjnych, utrzymywanie i oznakowanie ścieżek pieszych i rowerowych[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Zarządzenie Nr 56/2009 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 15 września 2009 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Źródliskowe Zbocza”. szczecin.uw.gov.pl, 7 października 2009. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Paweł Krzysztof Puziarski: Rezerwaty przyrody. lobez.szczecin.lasy.gov.pl, 21 lutego 2014. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Centralny rejestr form ochrony przyrody. crfop.gdos.gov.pl. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 29 kwietnia 2016 r., publikowane w Dzienniku Urzędowym Województwa zachodniopomorskie, poz. 1861, w sprawie zmieniającego zarządzenie w sprawie uznania za rezerwat przyrody Źródliskowe Zbocza. szczecin.rdos.gov.pl, 29 kwietnia 2016. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
- ↑ a b Źródliskowe Zbocza. pomorzezachodnie.travel. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 19 września 2016 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Źródliskowe Zbocza”. szczecin.uw.gov.pl, 20 września 2016. [dostęp 2019-01-12].