Robert Majka

polski działacz demokratyczny, politolog i polityk, poseł na Sejm RP VIII kadencji

Robert Majka (ur. 27 czerwca 1962 w Przemyślu[1]) – polski polityk i politolog, działacz opozycji w PRL. Członek Trybunału Stanu (2015–2018) oraz poseł na Sejm VIII kadencji (2018–2019).

Robert Majka
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1962
Przemyśl

Zawód, zajęcie

polityk, politolog

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Wschodnioeuropejska w Przemyślu

Stanowisko

członek Trybunału Stanu (2015–2018), poseł na Sejm VIII kadencji (2018–2019)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka pamiątkowa „Krzyż Solidarności Walczącej” Order Świętego Stanisława (odznaczenie prywatne)

Życiorys edytuj

Syn Marii i Eugeniusza[1]. W 1986 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu[2]. W 2015 został absolwentem studiów licencjackich z zakresu nauk politycznych na Wydziale Nauk Społecznych Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu[3].

W latach 80. związał się z opozycją antykomunistyczną[2]. Był pracownikiem fizycznym, z powodów politycznych nie mógł podjąć stałego zatrudnienia. W 1981 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Od 1983 współpracował z Solidarnością Walczącą, której był przedstawicielem w województwie przemyskim[2]. Brał udział w redagowaniu pism „Solidarność Walcząca” i „Wolna Polska”, a także organizowaniu manifestacji. Od 1986 zatrzymywany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. W 1988 został ukarany grzywną przez kolegium ds. wykroczeń za noszenie odznaki „Solidarności”. W grudniu 1988 brał udział w głodówce zorganizowanej we Wrocławiu, której uczestnicy domagali się zwolnienia osób więzionych z przyczyn politycznych w Europie Wschodniej[2]. W lutym 1989 zorganizował pikietę w Zakładzie Płyt Pilśniowych w Przemyślu, zwołaną na rzecz uwolnienia więźniów politycznych w Czechosłowacji, co skutkowało utratą przez niego pracy. 4 czerwca 1989 protestował w pobliżu przemyskiego dworca kolejowego przeciwko wyborom kontraktowym, za udział w proteście ulicznym ukarany przez kolegium ds. wykroczeń grzywną[2]. Od 1988, w związku ze swoją działalnością opozycyjną, był rozpracowywany przez funkcjonariuszy SB[1].

Działał w istniejącej na początku lat 90. Partii Wolności. Od 1995 zatrudniony jako pracownik administracji samorządowej[2]. W latach 2002–2006 był radnym Przemyśla, mandat uzyskał z listy Ligi Polskich Rodzin[4]. Bezskutecznie kandydował do sejmiku podkarpackiego w 2006 z listy Prawa i Sprawiedliwości[5] oraz w 2014 z listy Ruchu Narodowego[6]. W wyborach parlamentarnych w 2015 bez powodzenia kandydował do Sejmu z ramienia komitetu wyborczego wyborców Kukiz’15 zorganizowanego przez Pawła Kukiza[7]. W tym samym roku wybrany na członka Trybunału Stanu. W 2018 współpracował (do sierpnia) z partią Jana Zbigniewa Potockiego II Rzeczpospolita Polska[8][9]. W wyborach samorządowych w tym samym roku ponownie bezskutecznie kandydował do sejmiku z listy RN[10]. Po wyborach objął mandat poselski zwolniony przez Wojciecha Bakuna (wybranego na prezydenta Przemyśla)[11][12], zostając posłem niezrzeszonym. W maju 2019 zasiadł w kole poselskim Konfederacja[13], które opuścił przed końcem kadencji. W tym samym roku nie ubiegał się o poselską reelekcję.

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

W 2009 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14], a w 2011 odznaką pamiątkową Krzyża Solidarności Walczącej[2].

Został również kawalerem prywatnego Orderu Świętego Stanisława przyznanego mu przez Juliusza Nowinę-Sokolnickiego[15]. Jest autorem poświęconej temuż publikacji pt. Nieznany prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Juliusz Nowina-Sokolnicki[16].

Przypisy edytuj

  1. a b c Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-08-28].
  2. a b c d e f g Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2015-11-18].
  3. Druk nr 19: Lista kandydatów na zastępców przewodniczącego i członków Trybunału Stanu. sejm.gov.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2015-11-18].
  4. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-11-18].
  5. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2018-11-21].
  6. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2018-11-21].
  7. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-11-18].
  8. Sędzia Trybunału Stanu twierdzi, że legalna jest konstytucja... z 1935 roku. dziennik.pl, 27 września 2018. [dostęp 2018-11-21].
  9. Wiktor Ferfecki: Kukiz’15 znów uszczupli skład. rp.pl, 6 listopada 2018. [dostęp 2018-11-21].
  10. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2018-11-02].
  11. Robert Majka przyjmie mandat poselski po Wojciechu Bakunie. onet.pl, 5 listopada 2018. [dostęp 2018-11-06].
  12. M.P. z 2018 r. poz. 1121
  13. Konfederacja rośnie w siłę. Kolejny poseł dołącza do ich koła poselskiego. nczas.com, 16 maja 2019. [dostęp 2019-05-16].
  14. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 grudnia 2009 r. o nadaniu orderów i odznaczenia (M.P. z 2010 r. nr 29, poz. 381).
  15. Norbert Wójtowicz: Kryptonim „Mikron”. Bezpieka wobec Juliusza Nowina-Sokolnickiego. Poznań: Wers, 2015, s. 110.
  16. Robert Majka (oprac.): Nieznany prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Juliusz Nowina-Sokolnicki. Poznań: Wers, 2006. ISBN 83-86906-59-6.

Bibliografia edytuj