Roman Kosecki
Roman Jacek Kosecki (ur. 15 lutego 1966 w Piasecznie) – polski piłkarz, działacz piłkarski i polityk.
Pełne imię i nazwisko |
Roman Jacek Kosecki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1966 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W czasie kariery piłkarskiej występował na pozycji napastnika lub pomocnika. Pełnił funkcję kapitana reprezentacji Polski. Poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji. W latach 2012–2016 wiceprezes zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej ds. szkolenia.
Życiorys
edytujKariera piłkarska
edytujKluby
edytujKarierę piłkarską rozpoczynał w klubie RKS Mirków (1980–1983), następnie był zawodnikiem RKS Ursus (do 1986). W latach 1987–1990 był związany z klubami warszawskimi – Gwardią i Legią. Jako zawodnik Gwardii był formalnie funkcjonariuszem Milicji Obywatelskiej jako rzekomy kursant ZOMO. W rzeczywistości nigdy nie przechodził żadnych szkoleń w tej formacji, a grał jedynie w piłkę w klubie. Prokurator IPN zarządzeniem w 2008 uznał jego oświadczenie lustracyjne za zgodne z prawdą[1].
Od 1989 związany z Legią, której Galerii Sław jest członkiem. W barwach Legii Warszawa wystąpił w 51 meczach oficjalnych i strzelił 12 bramek, świętował zdobycie dwóch Pucharów Polski (1989, 1990) oraz Superpucharu Polski (1989). Przeniósł się następnie do klubów zagranicznych; był kolejno graczem tureckiego Galatasaray SK (1991–1992), hiszpańskich Osasuny Pampeluna (1992–1993) i Atlético Madryt (1993–1995), francuskich FC Nantes (1995–1996) i Montpellier HSC (1996–1997). W 1997 przez krótki czas ponownie grał w Legii; ostatnie lata kariery zawodniczej spędził w USA, gdzie z Chicago Fire zdobył mistrzostwo i Puchar USA (1998).
Reprezentacja
edytujZaliczył 69 występów w reprezentacji narodowej (jest tym samym członkiem Klubu Wybitnego Reprezentanta). Debiutował jako zawodnik drugoligowej Gwardii Warszawa w meczu przeciwko Rumunii w 1988. W czternastu meczach pełnił funkcję kapitana. Zakończył karierę reprezentacyjną, gdy w meczu ze Słowacją w Bratysławie (11 października 1995) otrzymał czerwoną kartkę za demonstracyjne zdjęcie koszulki w trakcie dokonywania zmiany.
W kadrze narodowej strzelił łącznie 19 goli: 15 w meczach towarzyskich i 4 w meczach eliminacji do mistrzostw Europy:
- 1988: z Izraelem 1, z USA 2,
- 1989: z Kostaryką 1, z Meksykiem 1,
- 1990: z Kuwejtem 1, z Kolumbią 1, ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi 1, z USA 1, z Grecją 1,
- 1991: z Turcją 1 (el. ME),
- 1992: z Austrią 2, z Gwatemalą 2,
- 1994: z Hiszpanią 1, z Izraelem 1 (el. ME),
- 1995: z Izraelem 1 (el. ME), ze Słowacją 1 (el. ME).
Działalność polityczna i społeczna
edytujW 1989 poparł „Solidarność” w trakcie kampanii wyborczej.
Założył szkółkę piłkarską w Konstancinie-Jeziornie pod nazwą MUKS Kosa Konstancin, zajmującą się szkoleniem młodzieży. W latach 2002–2005 zasiadał w radzie gminy Konstancin-Jeziorna (wybrany został z listy komitetu „Prawo-Obywatel-Sprawiedliwość”). W wyborach parlamentarnych w 2005, otrzymując 4395 głosów, został wybrany na posła V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu warszawskim. Nie przystąpił do partii. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 6847 głosów.
W 2007 ogłosił, że będzie kandydował w wyborach na prezesa Polskiego Związku Piłki Nożnej, lecz niedługo potem zrezygnował z tych zamiarów, twierdząc, że polskiej piłce niepotrzebny jest prezes związany z partią polityczną. W wyborach parlamentarnych w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do Sejmu, dostał 4603 głosy[2]. 26 października 2012 przegrał wybory na prezesa PZPN, jednak po wygranej Zbigniewa Bońka został wiceprezesem związku ds. szkoleniowych. Funkcję tę pełnił do 2016. Bez powodzenia kandydował z listy PO w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[3].
W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 3258 głosów[4]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki[5]. W 2019 kandydował do Sejmu z listy Koalicji Obywatelskiej, otrzymał 3811 głosów i nie został wybrany na kolejną kadencję[6].
Życie prywatne
edytujW 2000 ukończył liceum dla dorosłych w Zespole Szkół Ekonomicznych w Warszawie. Żonaty, ma dwoje dzieci: Jakuba (piłkarza i reprezentanta Polski) oraz Paulinę (uprawiającą jeździectwo)[7].
Przypisy
edytuj- ↑ Informacje w BIP IPN. [dostęp 2011-08-22].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-11-01].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-25].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-29].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
- ↑ Dariusz Faron: Roman Kosecki: Kiedyś byłem buntownikiem, dziś czuję się zwycięzcą. przegladsportowy.pl, 22 września 2017. [dostęp 2021-05-04].
Bibliografia
edytuj- Roman Kosecki w bazie 90minut.pl. [dostęp 2012-11-04].
- Andrzej Gowarzewski, Stefan Szczepłek, Bożena Lidia Szmel, 9. część cyklu Kolekcja klubów, Wyd. GiA, Katowice 2004.
- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-29].