Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej mężczyzn

Reprezentacja Rumunii w piłce nożnej reprezentuje Rumunię w piłkarskich rozgrywkach międzynarodowych mężczyzn i jest bezpośrednio podporządkowana Rumuńskiemu Związkowi Piłki Nożnej (FRF).

Rumunia
ilustracja
Przydomek

Tricolorii (Trójkolorowi)

Związek

Federația Română de Fotbal

Sponsor techniczny

Joma

Trener

Eduard Iordănescu
(od 2022)

Skrót FIFA

ROU

Ranking FIFA

47. (1443 pkt.)[a]

Miejsce w rankingu Elo

52. (1636 pkt.) (18 lipca 2023)

Zawodnicy
Kapitan

Vlad Chiricheș

Najwięcej występów

Dorinel Munteanu (134)

Najwięcej bramek

Gheorghe Hagi (35)
Adrian Mutu (35)

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Mecze
Pierwszy mecz
 Królestwo SHS 1:2 Rumunia 
(Belgrad, Królestwo SHS; 8 czerwca 1922)
Najwyższe zwycięstwo
 Rumunia 9:0 Finlandia 
(Bukareszt, Rumunia; 14 października 1973)
Najwyższa porażka
 Węgry 9:0 Rumunia 
(Budapeszt, Węgry; 6 czerwca 1948)
Strona internetowa
  1. Stan aktualny na 29 czerwca 2023.

Pierwszy oficjalny mecz piłkarski rozegrała w czerwcu 1922 roku, z Jugosławią w Belgradzie. W kolejnej dekadzie – jako jedna z czterech drużyn narodowych (obok Brazylii, Francji i Belgii) – wzięła udział we wszystkich trzech turniejach o mistrzostwo świata. Jednak na każdym z nim swój udział kończyła już na pierwszej fazie; łącznie zanotowała jedno zwycięstwo i trzy porażki.

Do europejskiej czołówki awansowała dopiero w latach 90., kiedy doczekała się tzw. złotego pokolenia piłkarzy. Należą do niego zawodnicy urodzeni w drugiej połowie lat 60. m.in. Gheorghe Hagi, Dorinel Munteanu, Gheorghe Popescu, Dan Petrescu i Ilie Dumitrescu. Rumunia z tymi graczami w składzie awansowała do ćwierćfinałów mundialu w 1994 oraz Euro 2000, grając w tym czasie nieprzerwanie we wszystkich wielkich turniejach.

Jednak od początku XXI wieku datuje się stopniowy regres reprezentacji, którego objawami są porażki w eliminacjach do kolejnych mistrzostw, częste zmiany selekcjonerów, najniższe w historii miejsce w rankingu FIFA (57. w lutym 2011) oraz brak pokolenia zawodników na miarę tego z lat 90.

Historia reprezentacji edytuj

 
Anghel Iordănescu, reprezentant Rumunii w latach 70. i 80., a następnie selekcjoner

1945–1990: na obrzeżach wielkiego futbolu edytuj

W okresie powojennym reprezentacja Rumunii nie należała do faworytów, przegrywała wszystkie eliminacje do kolejnych turniejów. W kwalifikacjach do mistrzostw świata ulegała kolejno Czechosłowacji (1954), Jugosławii (1958), Czechosłowacji i Portugalii (1966), a z udziału w grach o mundial 1962 zrezygnowała sama. Po raz pierwszy awansowała dopiero w 1970. Na turnieju w Meksyku wygrała tylko jeden mecz (2:1 z Czechosłowacją), pozostałe dwa przegrała, przez co zakończyła swoją przygodę z mundialem na fazie grupowej. Na kolejny awans czekała dwadzieścia lat. W tym czasie zbyt silne okazywały się: NRD (1974), Hiszpania (1978), Węgry i Anglia (1982) oraz Irlandia Północna (1986). Do tego doszły niepowodzenia w walce o awans do mistrzostw Europy. O słabości drużyny w tych latach dobrze świadczy fakt, że aż do 1997 najlepszym strzelcem reprezentacji był Iuliu Bodola, który ustanowił swój rekord (30 goli) jeszcze w okresie międzywojennym. Został on pobity dopiero przez Gheorghe Hagiego[1].

Widoczne oznaki poprawy formy pojawiły się w drugiej połowie lat 80. Rumuni po raz pierwszy zagrali na mistrzostwach Europy (Euro 1984), gdzie wprawdzie zdobyli tylko jeden punkt (porażki z RFN i Portugalią oraz remis z Hiszpanią), ale w fazie eliminacji zdołali pokonać kilka wyżej notowanych zespołów: aktualnych mistrzów świata Włochów, brązowych medalistów ostatnich mistrzostw Europy Czechosłowaków oraz wyżej notowanych Szwedów. W drużynie tej, prowadzonej przez Mirceę Lucescu, grali m.in. Silviu Lung, Ioan Andone, Mircea Rednic, Ladislau Bölöni oraz dziewiętnastoletni Hagi. Po drugie zaś także w tym okresie rumuńska piłka klubowa zanotowała największe osiągnięcia. Zespół Steauy Bukareszt w sezonie 1985–1986, po wyeliminowaniu m.in. Honvédu Budapeszt, Anderlechtu oraz – w finale – FC Barcelony, zdobył Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych. W następnym sezonie do kolekcji trofeów dołożył Superpuchar Europy, a trzy lata później także dotarł do finału PEMK, jednak tym razem przegrał w nim z A.C. Milanem.

1990–2000: piękna dekada edytuj

Reprezentacja do europejskiej czołówki awansowała w latach 90. Po raz pierwszy tzw. złote pokolenie piłkarzy urodzonych w drugiej połowie lat 60., na czele z Gheorghe Hagim, Florinem Răducioiu, Gheorghem Popescu i Ioanem Lupescu, pojawiło się na mundialu w 1990. Prowadzeni przez trenera Emerica Jenei, który cztery lata wcześniej wygrał PEMK ze Steauą, we Włoszech dotarli do 1/8 finału. Jednak jeszcze lepszy wynik zanotowali cztery lata później, na mundialu w 1994. Szkoleniowcem był już 43-letni uczeń Jeneia, Anghel Iordănescu. Rumunia odpadła dopiero w ćwierćfinale (najlepszy i do dziś niepobity wynik w historii) po rzutach karnych w meczu ze Szwecją (2:2, k. 4:5). Wcześniej wyeliminowała m.in. aktualnych wicemistrzów świata Argentyńczyków (3:2). W kolejnych latach była obecna na każdym mistrzowskim turnieju: w 1996 po raz drugi w historii awansowała do mistrzostw Europy (faza grupowa), a na mundialu w 1998, który stanowił ostatni etap pracy z kadrą dla Iordănescu, dotarła do 1/8 finału, przegrywając w nim 0:1 z przyszłymi zdobywcami brązowego medalu, Chorwatami. Zamknięciem udanej dekady był udział w Euro 2000. Zespół ponownie prowadzony przez Jeneia w rozgrywkach grupowych wyprzedził obrońców trofeum Niemców (1:1) oraz Anglików (3:2) i awansował do ćwierćfinału. Uległ w nim Włochom (0:2). Skuteczna gra reprezentacji została odnotowana w rankingu FIFA: we wrześniu 1997 Rumunia awansowała w nim na trzecie miejsce (rekord), a w latach 1994–2000 nie spadła niżej niż na 23. pozycję (lipiec 1996), najczęściej pozostając w drugiej dziesiątce.

Rumuńscy piłkarze odnosili wtedy sukcesy nie tylko w drużynie narodowej, ale także w klubach. Gheorghe Hagi i Gheorghe Popescu z Galatasaray SK zdobyli Puchar UEFA, Miodrag Belodedici w barwach Crveny zvezdy Belgrad sięgnął po Puchar Mistrzów i Puchar Interkontynentalny, Dan Petrescu wygrał Puchar Zdobywców Pucharów i Puchar Anglii z Chelsea F.C., Ioan Lupescu Puchar Niemiec z Bayerem 04 Leverkusen, Daniel Prodan dwukrotnie był mistrzem Szkocji z Rangers, a kilku (Hagi, Popescu i Belodedici) występowało przez jakiś czas w silnych zespołach z ligi hiszpańskiej (m.in. Real Madryt, FC Barcelona i Valencia CF)[2]. Większość zakończyła kariery reprezentacyjne po Euro 2000, ale ich młodsi następcy nie dorównali im osiągnięciami, co przełożyło się na wyniki kadry. Na awans do kolejnego turnieju Rumunia czekała osiem lat. W międzyczasie przegrała eliminacje do mundialu w 2002 (w barażach ze Słowenią), Euro 2004 (trzecie miejsce w grupie kwalifikacyjnej za Danią i Norwegią) i mundialu w 2006 (podobnie, za Holandią i Czechami). Działo się tak mimo iż w kadrze grało kilku zawodników wyróżniających się w silnych klubach lig europejskich (m.in. Cosmin Contra, Răzvan Raț, Cristian Chivu, Adrian Mutu, Bogdan Lobonț), a trenerem w tym okresie został na jakiś czas ponownie Iordănescu.

 
Cristian Chivu, piłkarz Interu Mediolan i były reprezentant Rumunii, kapitan w latach 2008–2011

Pierwsze lata XXI wieku: bolesny upadek edytuj

Krótkotrwały okres powrotu do europejskiej czołówki miał miejsce w latach 2006–2008. W Pucharze UEFA 2005/2006 dobrze zaprezentowały się dwie drużyny rumuńskie. Rapid Bukareszt, prowadzony przez 37-letniego Răzvana Lucescu, po wyeliminowaniu m.in. Stade Rennais, Herthy Berlin, Hamburgera SV oraz Szachtara Donieck, dotarł do ćwierćfinału tych rozgrywek. Spotkał się w nim ze Steauą Bukareszt. Lepsza w dwumeczu (1:1 i 0:0) okazała się Steaua, która następnie w półfinale uległa Middlesbrough F.C. (1:0 i 2:4). Niedługo później także reprezentacja powróciła do wysokiej formy i po zwycięstwach m.in. nad Holandią i Bułgarią z pierwszego miejsca w grupie awansowała do Euro 2008. Był to pierwszy od ośmiu lat wielki turniej, na którym zagrała drużyna narodowa Rumunii. W Rankingu FIFA zespół zajmował w tym czasie miejsca w drugiej dziesiątce (od marca 2007 do sierpnia 2008: od 14. do 11.[3]), czyli tak jak w najlepszym okresie.

Ponowny regres rozpoczął się wraz z szybkim odpadnięciem drużyny z mistrzostw Europy, na których po dwu remisach (z mistrzami i wicemistrzami świata, Włochami i Francją) oraz porażce z Holendrami, podopieczni Victora Pițurki zajęli trzecie miejsce w grupie. Kilka miesięcy później zanotowali słabe wyniki w eliminacjach do mundialu w 2010: 0:3 z Litwą, 2:3 i 0:5 z Serbią oraz 1:2 z Austrią. Wygrali tylko z Wyspami Owczymi, co skutkowało tym, że w grupie kwalifikacyjnej zajęli ostatecznie przedostatnie miejsce. Trenera Piţurkę zastąpił młody Răzvan Lucescu, jednak to nie przełożyło się na grę i skuteczność zespołu. W kolejnych kwalifikacjach, do Euro 2012, drużyna prowadzona przez Lucescu i ponownie Piţurkę zremisowała z Albanią (1:1) i Białorusią (0:0) oraz przegrała z Bośnią i Hercegowiną (1:2). W czym czasie spadła na 57. miejsce w rankingu FIFA (luty 2011), co jest jej najgorszym wynikiem w historii. Wyżej od niej sklasyfikowano m.in. drużyny Jamajki, Burkina Faso i Czarnogóry[4]. Dodatkowo kilku kluczowych zawodników kadry (Cristian Chivu, Cosmin Contra i Mirel Rădoi) postanowiło w tym czasie zakończyć kariery reprezentacyjne.

Kolejne eliminacje (do Mistrzostw Świata 2014) zaowocowały ostatecznie zajęciem drugiego miejsca w grupie 4, gdzie oprócz Rumunów znalazły się także reprezentacje Holandii, Węgier, Turcji, Estonii, oraz Andory. Kończąc te eliminacje z 19 punktami na koncie, ustąpili miejsca jedynie Holendrom wygrywając sześć spotkań, raz remisując i trzy razy przegrywając. Jako że drugie miejsce nie dawało im bezpośredniego awansu, musieli oni grać w barażach. Trafili w nich na reprezentację Grecji, z którą przegrali i zremisowali (1:3 i 1:1), nie kwalifikując się ostatecznie do turnieju w Brazylii.

W połowie października 2014 roku, w trakcie trwania kwalifikacji do Euro 2016 selekcjonerem reprezentacji został Anghel Iordănescu. Zastąpił on na tym stanowisku Victora Pițurkę. Pod jego wodzą Rumuni zajęli ostatecznie drugie miejsce w grupie F (grali w niej razem z Irlandią Północną, Węgrami, Finlandią, Wyspami Owczymi i Grecją), co dało im bezpośredni awans na turniej we Francji. Po 10 meczach mieli na swoim koncie 20 punktów dzięki pięciu wygranym i pięciu remisom. Do pierwszego miejsca, które ostatecznie zajęła reprezentacja Irlandii Północnej zabrakło im jednego punktu.

Na Mistrzostwach Europy 2016, reprezentacja Rumunii trafiła do grupy A razem z gospodarzem turnieju Francją, Albanią i Szwajcarią. Po jednym remisie (ze Szwajcarią 1:1), oraz dwóch porażkach (z Francją 1:2 w meczu otwarcia oraz Albanią 0:1) pożegnali się z turniejem już po fazie grupowej. Niedługo później trener Anghel Iordănescu podał się do dymisji[5]. Natomiast 7 lipca nowym selekcjonerem został Christoph Daum, który poprowadził rumuńską reprezentację podczas eliminacji do mistrzostw świata 2018 w Rosji[6]. Rumunia grała w grupie z Polską, Danią, Czarnogórą, Armenią i Kazachstanem. W czasie kwalifikacji, po przegranej z Czarnogórą 0:1 Christoph Daum rozstał się z kadrą[7]. Na tym stanowisku zastąpił go Cosmin Contra[8]. Jednak Rumuni zajęli ostatecznie dopiero czwarte miejsce z trzynastoma punktami po trzech zwycięstwach, czterech remisach i trzech porażkach.

Indywidualnie Rumuni odnoszą sukcesy w Europie. Chociaż w reprezentacji grają głównie przedstawiciele ekstraklasy rumuńskiej, to kilku piłkarzy występuje na co dzień w ligach zachodnich: Cristian Săpunaru wygrał Ligę Europy 2010/2011 z FC Porto, Ștefan Radu gra w pierwszym składzie S.S. Lazio, a napastnicy Ciprian Marica i Adrian Mutu mają doświadczenia z lig niemieckiej, angielskiej i włoskiej. Także rumuńscy trenerzy cieszą się zaufaniem za granicą. Mircea Lucescu, szkoleniowiec Szachtara Donieck, w 2009 doprowadził ten klub do pierwszego w historii zwycięstwa w europejskich pucharach; Ladislau Bölöni od lat pracuje we Francji, Belgii i Grecji; Gavril Balint jest selekcjonerem reprezentacji Mołdawii, a Cosmin Olăroiu, trener, który dotarł ze Steauą do półfinału Pucharu UEFA, przez kilka sezonów prowadził kluby z Zatoki Perskiej. Kilku zawodników ze złotego pokolenia również rozpoczęło pracę szkoleniową: Dorinel Munteanu z Oțelul Galați zdobył w 2011 mistrzostwo Rumunii, kilka lat wcześniej podobne osiągnięcie zanotował Dan Petrescu z Unireą Urziceni. Jednak te wszystkie wyniki indywidualne nie przekładają się na razie na grę reprezentacji.

Sztab szkoleniowy edytuj

  • Trener-selekcjoner:   Mirel Rădoi
  • Asystent selekcjonera:   Ionel Gane
  • Asystent selekcjonera:   Adrian Mihalcea
  • Trener bramkarzy:   Leontin Toader
  • Trener przygotowania fizycznego:   Javi Reyes
  • Trener przygotowania fizycznego:   Alfonso Villalobos

Najnowsze wyniki edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010 edytuj

Grupa G edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012 edytuj

Grupa D edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2014 edytuj

Grupa D edytuj

Mecze edytuj

Drużyna 1 Wynik dwumeczu Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz
Portugalia   4:2   Szwecja 1:0 3:2
Ukraina   2:3   Francja 2:0 0:3
Grecja   4:2   Rumunia 3:1 1:1
Islandia   0:2   Chorwacja 0:0 0:2
Po lewej gospodarz pierwszego meczu.

Pierwsze mecze edytuj

15 listopada 2013
20:00
Islandia   0:0   Chorwacja Laugardalsvöllur, Reykjavík
Widzów: 9765
Sędzia:   Alberto Undiano

15 listopada 2013
20:45
Portugalia  
C. Ronaldo   82'
1:0
(0:0)
  Szwecja Estádio da Luz, Lizbona
Widzów: 61 467
Sędzia:   Nicola Rizzoli

15 listopada 2013
20:45
Ukraina  
Zozula   61'
Jarmołenko   83'
2:0
(0:0)
  Francja Stadion Olimpijski, Kijów
Widzów: 67 732
Sędzia:   Cüneyt Çakır

15 listopada 2013
20:45
Grecja  
Mitroglu   14'67'
Salpingidis   21'
3:1
(2:1)
  Rumunia
  19' Stancu
Stadion Olimpijski, Ateny
Widzów: 26 200
Sędzia:   Pedro Proença

Rewanże edytuj

19 listopada 2013
20:00
Rumunia  
Torosidis   55' (sam.)
1:1
(0:1)
  Grecja
  23' Mitroglu
Stadionul Național, Bukareszt

Sędzia:   Milorad Mažić

19 listopada 2013
20:15
Chorwacja  
Mandžukić   27'
Srna   47'
2:0
(1:0)
  Islandia Maksimir, Zagrzeb

Sędzia:   Björn Kuipers

19 listopada 2013
20:45
Szwecja  
Ibrahimović   68'72'
2:3
(0:0)
  Portugalia
  50'77'79' C. Ronaldo
Friends Arena, Sztokholm

Sędzia:   Howard Webb

19 listopada 2013
21:00
Francja  
Sakho   22'
Benzema   34'
Husiew   72' (sam.)
3:0
(2:0)
  Ukraina Stade de France, Paryż

Sędzia:   Damir Skomina

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2016 edytuj

Grupa F edytuj

Awans do ME z pierwszego miejsca w grupie
Awans do ME jako wicemistrz grupy
Awans do ME jako najlepsza drużyna z trzeciego miejsca
Zakwalifikowani do baraży
Niezakwalifikowani do ME

Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016 edytuj

Grupa A edytuj

Zespół Pkt M W R P Br+ Br− +/−
  Francja 7 3 2 1 0 4 1 +3
  Szwajcaria 5 3 1 2 0 2 1 +1
  Albania 3 3 1 0 2 1 3 −2
  Rumunia 1 3 0 1 2 2 4 −2

Mecze Rumunii w ramach Euro 2016 edytuj

1 10 czerwca 2016 Francja  
2:1
(0:0)
  Rumunia
  65' (k.) Bogdan Stancu
Stade de France, Saint-Denis
Widzów: 75 113[9]
Sędzia:   Viktor Kassai
14 15 czerwca 2016
18:00 CEST
Rumunia  
Bogdan Stancu   18' (k.)
1:1
(1:0)
  Szwajcaria
Parc des Princes, Paryż
Widzów: 43 576[10]
Sędzia:   Siergiej Karasiow
25 19 czerwca 2016
21:00 CEST
Rumunia   0:1
(0:1)
  Albania
Parc OL, Lyon
Widzów: 49 752[11]
Sędzia:   Pavel Královec

Eliminacje do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2018 edytuj

Grupa E edytuj

Eliminacje do Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2020 edytuj

Grupa F edytuj

Baraże o udział w Euro 2020 edytuj

Półfinały edytuj
8 października 2020
20:45 CET
Islandia  
G. Sigurðsson   16'35'
2:1
(2:0)
  Rumunia
  63' (k.) Maxim
Laugardalsvöllur, Reykjavík
Widzów: 60
Sędzia:   Damir Skomina

Obecny skład edytuj

Kadra na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2016

Nr Imię i
nazwisko
Data
urodzenia
Występy Gole Obecny klub
Bramkarze
1 Ciprian Tătărușanu 09.02.1986 35 0   ACF Fiorentina
12 Costel Pantilimon 01.02.1987 22 0   Watford F.C.
23 Silviu Lung Jr. 04.06.1989 3 0   Astra Giurgiu
Obrońcy
2 Răzvan Raț   26.05.1981 110 2   Rayo Vallecano
3 Alexandru Mățel 17.10.1989 16 0   Dinamo Zagrzeb
4 Vlad Chiricheș 14.11.1989 40 0   SSC Napoli
6 Valerică Găman 25.02.1989 13 1   Karabükspor
16 Dragoș Grigore 07.09.1986 19 0   Al-Sailiya
17 Steliano Filip 15.05.1994 4 0   Dinamo Bukareszt
20 Cosmin Moți 03.12.1984 7 0   Łudogorec Razgrad
21 Cristian Săpunaru 05.04.1984 12 0   Astra Giurgiu
Pomocnicy
5 Ovidiu Hoban 27.12.1982 19 1   Hapoel Beer Szewa
8 Gabriel Torje 22.11.1989 49 10   Terek Grozny
10 Alexandru Chipciu 18.05.1989 20 3   RSC Anderlecht
11 Mihai Pintilii 09.11.1984 30 1   Steaua Bukareszt
13 Andrei Prepeliță 08.12.1985 10 0   Łudogorec Razgrad
15 Adrian Popa 24.07.1988 13 0   Steaua Bukareszt
17 Nicolae Stanciu 07.05.1993 7 4   RSC Anderlecht
18 Lucian Sânmărtean 13.03.1980 19 0   Ittihad FC
Napastnicy
9 Denis Alibec 05.01.1991 3 1   Astra Giurgiu
19 Bogdan Stancu 28.06.1987 39 9   Gençlerbirliği
26 Florin Andone 11.04.1993 5 1   Deportivo La Coruña
27 Claudiu Keșerü 02.12.1986 12 4   Łudogorec Razgrad

Źródło: https://archive.is/20160702133240/http://www.euro2016.pl/reprezentacja-rumunii

Udział w międzynarodowych turniejach edytuj

Mistrzostwa świata edytuj

Podstawowe ustawienie reprezentacji Rumunii w czasie mundialu 1994
Udział w mistrzostwach świata
Rok Kwalifikacje Wynik
  1930 Faza grupowa
  1934 Awans 1/8 finału
  1938 Awans 1/8 finału
  1950 Nie brała udziału
  1954 Nie zakwalifikowała się
  1958
  1962 Wycofała się z eliminacji
  1966 Nie zakwalifikowała się
  1970 Awans Faza grupowa
  1974 Nie zakwalifikowała się
  1978
  1982
  1986
  1990 Awans 1/8 finału
  1994 Awans Ćwierćfinał
  1998 Awans 1/8 finału
    2002 Nie zakwalifikowała się
  2006
  2010
  2014
  2018
  2022
      2026

Mistrzostwa Europy edytuj

 
Fragment meczu Rumunia-Bułgaria, Euro 1996
Udział w mistrzostwach Europy
Rok Kwalifikacje Wynik
  1960 Nie zakwalifikowała się
  1964
  1968
  1972
  1976
  1980
  1984 Awans Faza grupowa
  1988 Nie zakwalifikowała się
  1992
  1996 Awans Faza grupowa
    2000 Awans Ćwierćfinał
  2004 Nie zakwalifikowała się
    2008 Awans Faza grupowa
    2012 Nie zakwalifikowała się
  2016 Awans Faza grupowa
  2020 Nie zakwalifikowała się
  2024 Awans

Rekordziści edytuj

Stan na 17 października 2012.
Ostatnim meczem, jaki uwzględniono w statystyce, jest mecz eliminacji mundialu 2014 z Holandią (1:4) z 16 października 2012.

Najwięcej występów w kadrze
# Nazwisko Lata gry
w kadrze
Mecze
1 Dorinel Munteanu 1991-2007 131
2 Gheorghe Hagi 1983-2000 124
3 Gheorghe Popescu 1988-2003 115
4 Ladislau Bölöni 1975-1988 102
5 Dan Petrescu 1989-2000 95
6 Bogdan Stelea 1988-2005 91
7 Michael Klein 1981-1991 89
8 Răzvan Raț* od 2002 86
9 Marius Lăcătuș 1984-1998 83
= Mircea Rednic 1981-1991 83
11 Bogdan Lobonț* od 1998 82
Najwięcej goli w kadrze
# Nazwisko Lata gry
w kadrze
Mecze
(Gole)
1 Gheorghe Hagi 1983-2000 124 (35)
2 Adrian Mutu* od 2000 75 (33)
3 Iuliu Bodola 1931-1939 48 (30)
4 Viorel Moldovan 1993-2005 70 (25)
5 Ladislau Bölöni 1975-1988 102 (23)
6 Rodion Cămătaru 1978-1990 73 (21)
= Dudu Georgescu 1973-1984 40 (21)
= Anghel Iordănescu 1971-1981 57 (21)
= Florin Răducioiu 1990-1996 40 (21)
10 Ștefan Dobay 1930-1939 41 (20)
= Ilie Dumitrescu 1989-1998 62 (20)
  • Gwiazdką oznaczono piłkarzy branych pod uwagę przy ustalaniu obecnej kadry.
  • Pogrubieniem oznaczono uczestników mundialu 1994, na którym Rumunii dotarli do ćwierćfinału (najlepszy wynik).

Trenerzy reprezentacji Rumunii od lat 90. edytuj

Zdjęcie Trener Wiek1 Data zatrudnienia Data rezygnacji M Z R P %Z Okoliczności rezygnacji
    Emeric Jenei 49 wrzesień
1986
czerwiec
1990
38 18 10 10 47,4% Po mundialu 1990, na którym jego podopieczni doszli do 1/8 finału, przyjął propozycję prowadzenia Steauy Bukareszt.
    Gheorghe Constantin 58 lipiec
1990
październik
1990
4 2 0 2 50,0% Został zwolniony po słabym początku eliminacji do Euro 1992: w dwu meczach zanotował dwie porażki, ze Szkocją (1:2) i Bułgarią (0:3).
  Mircea Rădulescu 49 listopad
1990
grudzień
1991
19 5 3 3 26,3% Odszedł gdyż, mimo dobrych wyników w eliminacjach do Euro 1992, nie zdołał odrobić strat z okresu pracy swojego poprzednika i nie awansował do turnieju. Niedługo później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt.
    Cornel Dinu 44 styczeń
1992
3 czerwca
1993
13 7 2 4 53,8% Bezpośrednią przyczyną zwolnienia była porażka 2:5 z Czechosłowacją w eliminacjach do mundialu 1994[12].
    Anghel Iordănescu 43 lipiec
1993
1 lipca
1998
57 34 11 12 59,6% Zgodnie z zapowiedziami ten najbardziej utytułowany trener-selekcjoner Rumunii zrezygnował po mundialu 1998. Już pół roku przed turniejem ogłosił, że po jego zakończeniu będzie opiekował się piłkarzami reprezentacji Grecji[13].
    Victor Pițurcă 42 14 lipca
1998
4 listopada
1999
16 9 6 1 56,2% Został zwolniony miesiąc po wywalczeniu z reprezentacją awansu na Euro 2000. Przyczyną dymisji był jego konflikt z grupą starszych kadrowiczów. Jej lider, Gheorghe Hagi, przedstawił kierownictwu federacji ultimatum: odejdzie albo Pițurcă albo on[14].
    Emeric Jenei 63 1 stycznia
2000
25 czerwca
2000
11 5 1 5 45,4% Po Euro 2000, na którym jego podopieczni zanotowali najlepszy wynik w historii występów w mistrzostwach Europy (ćwierćfinał), nie tylko zrezygnował z prowadzenia kadry, ale całkowicie zakończył karierę szkoleniową.
    Ladislau Bölöni 47 26 lipca
2000
7 czerwca
2001
13 8 2 3 61,5% Po zwycięstwach nad Węgrami i Litwą w eliminacjach do mundialu 2002 złożył dymisję. Nie zdradził jej przyczyn. Najpewniej były nimi negocjacje z działaczami Sportingu, gdyż już kilka dni po rezygnacji podpisał kontrakt z tym klubem.
    Gheorghe Hagi 36 15 czerwca
2001
26 listopada
2001
4 1 2 1 25,0% Po przegranych meczach barażowych do mundialu 2002 ze Słowenią (1:2 i 1:1) nie przedłużył swojej umowy[15].
  Gavril Balint 38 15 sierpnia
2001
15 sierpnia
2001
1 0 1 0 0% Tymczasowo prowadził reprezentację w towarzyskim spotkaniu ze Słowenią (2:2). Nowy selekcjoner Hagi musiał poddać się w tym czasie operacji nerek[16].
    Anghel Iordănescu 52 10 stycznia
2002
19 listopada
2004
30 17 4 9 56,7% Zrezygnował po remisie 1:1 z Armenią w eliminacjach do mundialu 2006. Mimo iż Rumunii zajmowali wtedy drugie miejsce w tabeli, trener podkreślał, że niezadowalający wynik i gra w ostatnim meczu wymagają od niego „honorowej decyzji”[17].
    Victor Pițurcă 49 8 grudnia
2004
12 kwietnia
2009
47 28 7 12 59,6% Został zdymisjonowany na początku kwalifikacji do mundialu 2010 po tym, jak Rumuni w pięciu meczach wywalczyli tylko cztery punkty. Przegrali z Litwą (0:3), Serbią (2:3) i Austrią (1:2). W chwili zwolnienia trenera zajmowali przedostatnie miejsce w tabeli[18].
    Răzvan Lucescu 40 29 kwietnia
2009
4 czerwca
2011
21 9 5 7 42,8% Złożył dymisję po zwycięstwie 3:0 z Bośnią i Hercegowiną w eliminacjach do Euro 2012. Dzięki temu meczowi jego podopieczni zachowali szanse na awans. Nie podał przyczyn odejścia, jednak już dzień później podpisał kontrakt z Rapidem Bukareszt[19].
  Emil Săndoi
  Ștefan Iovan
46
51
5 czerwca
2011
15 czerwca
2011
2 0 0 2 0% Po niespodziewanej dymisji Lucescu duet Săndoi-Iovan (czyli selekcjoner reprezentacji młodzieżowej i asystent poprzedniego trenera) tymczasowo prowadził kadrę w towarzyskich spotkaniach z Brazylią (0:1) i Paragwajem (0:2)[20].
    Victor Pițurcă 55 15 czerwca
2011
16 października
2014
35 17 10 8 48,5% Otrzymał propozycję pracy w arabskim klubie Ittihad FC i zrezygnował ze stanowiska[21].
    Anghel Iordănescu 64 27 października
2014
30 czerwca
2016
19 7 9 3 36,8% Po fatalnym dla Rumunii Euro 2016, kiedy to odpadli już po fazie grupowej zajmując ostatnie miejsce w grupie, zrezygnował ze stanowiska[22].
    Christoph Daum 62 7 lipca
2016
14 września
2017
10 3 3 4 30,0% Po fatalnych dla Rumunii eliminacjach do MŚ 2018, które zakończyły się dla nich brakiem awansu, został zwolniony ze stanowiska[23].
    Cosmin Contra2 41 22 września
2017
0 0 0 0 0%
  • 1 W chwili obejmowania funkcji selekcjonera.
  • 2 Stan na 22 września 2017.

W rankingu FIFA edytuj

Rok Styczeń Luty Marzec Kwiecień Maj Czerwiec Lipiec Sierpień Wrzesień Październik Listopad Grudzień
1993 21. 20. 15. 12. 13.
1994 13. 18. 10. 11. 10. 7. 7. 7. 7. 8. 11. 11.
1995 11. 12. 12. 10. 11. 11. 13. 14. 7. 15. 12. 11.
1996 11. 11. 11. 18. 16. 16. 23. 18. 15. 14. 20. 16.
1997 16. 15. 15. 9. 9. 6. 4. 12. 3. 5. 5. 7.
1998 7. 11. 15. 22. 22. 22. 13. 13. 13. 12. 12. 12.
1999 10. 10. 10. 11. 10. 9. 9. 10. 11. 9. 9. 8.
2000 8. 8. 8. 9. 10. 11. 12. 12. 12. 13. 13. 13.
2001 13. 13. 13. 12. 12. 12. 11. 14. 15. 15. 15. 15.
2002 15. 16. 17. 16. 14. 14. 25. 27. 26. 21. 21. 24.
2003 26. 23. 24. 29. 27. 21. 21. 19. 20. 21. 24. 27.
2004 27. 28. 31. 28. 23. 31. 32. 35. 32. 26. 28. 29.
2005 28. 28. 29. 30. 32. 32. 31. 31. 32. 28. 27. 27.
2006 27. 30. 26. 25. 25. 25. 26. 26. 25. 23. 19. 19.
2007 20. 15. 14. 14. 15. 12. 13. 13. 12. 12. 13. 13.
2008 13. 13. 13. 12. 12. 12. 12. 11. 13. 18. 19. 21.
2009 21. 17. 20. 28. 28. 28. 26. 27. 26. 36. 32. 36.
2010 36. 38. 32. 28. 28. 28. 42. 42. 46. 50. 52. 56.
2011 56. 57. 52. 41. 42. 53. 53. 54. 49. 55. 56. 56.
2012 55. 52. 53. 45. 45. 52. 52. 51. 57. 46. 37. 33.
2013 33. 31. 31. 34. 34. 34. 33. 33. 31. 29. 32. 32.
2014 33. 33. 32. 31. 32. 29. 28. 27. 26. 21. 15. 15.
2015 15. 16. 14. 12. 12. 12. 8. 7. 7. 13. 14. 16.
2016 16. 16. 16. 19. 19. 22. 24. 25. 32. 34. 39. 39.
2017 38. 40. 39. 47. 47. 46. 42. 42. 41.
  • najlepsze miejsce: 3. (wrzesień 1997)
  • najgorsze miejsce: 57. (luty 2011 i wrzesień 2012)
  • najwyższy awans: +11 (kwiecień 2011)
  • największy spadek: -11 (lipiec 2002)

Źródło[24]:

Przypisy edytuj

  1. Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 151.
  2. O fenomenie tego pokolenia pisał kiedyś Roman Hurkowski. Rumuńskie patenty, „Piłka Nożna Plus”, nr 11, listopad 2000, s. 24.
  3. Ranking FIFA: Rumunia. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-12)]. (Dostęp 6 czerwca 2011).
  4. Ranking FIFA: luty 2011. fifa.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-24)]. (Dostęp 5 czerwca 2011).
  5. Euro 2016: Anghel Iordanescu rozstał się z reprezentacją Rumunii, 27 czerwca 2016 [dostęp 2016-07-02] (pol.).
  6. Sport.pl: El. MŚ 2018. Rumunia ma nowego trenera. Niemiec poprowadzi rywali Polaków. 2016-07-07. [dostęp 2016-07-07].
  7. Wirtualna Polska Media, Dan Petrescu odmówił rumuńskiej federacji. Trójkolorowych ma przejąć Cosmin Contra – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 15 września 2017 [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  8. Cosmin Contra selekcjonerem reprezentacji Rumunii, „LigaPolska.pl” [dostęp 2017-11-18].
  9. Full Time Report France–Romania.
  10. Full Time Report Romania–Switzerland.
  11. Full Time Report Romania–Albania.
  12. Krótko. „Gazeta Wyborcza”, nr 133, 9 czerwca 1993.
  13. Encyklopedia piłkarska FUJI. Mistrzostwa Świata 1998, s. 153.
  14. Biblioteczka Piłki Nożnej. Finaliści EURO 2000, s. 14–15.
  15. Breakingnews.ie: Soccer: Hagi quits as Romanian boss (Dostęp 5 czerwca 2011).
  16. MaSZ. Towarzysko. 'Piłka Nożna” nr 34, 21 sierpnia 2001.
  17. UEFA.com: Iordanescu quits Romania role (Dostęp 5 czerwca 2011).
  18. Realitatea: Romanian national soccer coach Victor Piturca sacked after failure to qualify team at 2010 World Cup (Dostęp 5 czerwca 2011).
  19. Sport.Onet: Zrezygnował trener Rumunii Razvan Lucescu (Dostęp 4 czerwca 2011).
  20. Football.Stadium: Romania coach Lucescu steps down (Dostęp 6 czerwca 2011).
  21. NiceSport.pl – Piłka nożna – Selekcjoner Rumunii odchodzi ze stanowiska, nicesport.pl [dostęp 2017-12-03].
  22. Euro 2016: Anghel Iordanescu odchodzi z reprezentacji Rumunii – Rumunia na EURO 2016, przegladsportowy.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  23. Christoph Daum nie jest już trenerem Rumunii – SE.pl, sport.se.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  24. The FIFA/Coca-Cola World Ranking – Ranking Table – FIFA.com, fifa.com [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-15] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj