Roman Młodzianowski
Roman Młodzianowski (ur. 24 listopada 1785 w Warszawie zm. 15 listopada 1852 tamże) — urzędnik Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, żołnierz napoleoński.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Rodzice |
Franciszek Salezy Młodzianowski h. Młodzian i Aniela Nowicka |
| Małżeństwo |
Franciszka Marianna Swierczewska |
| Dzieci |
Franciszka Młodzianowska h. Młodzian |
| Krewni i powinowaci |
Józef Młodzianowski(brat), Jan Młodzianowski(brat), Zofia Szymanowska(siostrzenica) |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 24 listopada 1785 w Warszawie w rodzinie frankisty Franciszka Salezego i jego żony Anieli z Nowickich; miał trzech braci: Józefa, Jana i Benedykta oraz cztery siostry: Ewę, Juliannę, Bogumiłę i Elżbietę[1].
Ukończył szkołę pijarów w Warszawie i w 1807 rozpoczął służbę w ministerstwie Wojny Księstwa Warszawskiego jako podsekretarz. W marcu 1809 mianowany sekretarzem i 15 sierpnia awansowany do stopnia porucznika. Brał udział w wojnie z Austrią oraz w bitwie opd Lipskiem, gdzie został wzięty do niewoli. W 1815 pracował Komisji Rządowej Wojny w stopniu majora. W 1821 awansowany do stopnia podpułkownika a w 1824 do pułkownika.
Brał udział w powstaniu listopadowym jako szef wydziału w Komisji Rządowej Wojny. Po kapitulacji Warszawy pozostał w mieście i złożył przysięgę wierności carowi. W 1840 został referendarzem stanu. Odznaczony orderem Virtuti Militari, orderem świętej Anny oraz orderem św. Stanisława II klasy. W 1842 otrzymał prawo szlachectwa z herbem młodzian(opis herby nie zachował się). W 1846 przeszedł na emeryturę. Dwie trzecie swojej emerytury przeznaczał na wsparcie biednych.
Żonaty z Franciszką Marianną Swierczewską, miał jedną córkę która zmarła w dzieciństwie[1]. Zmarł w Warszawie 15 listopada 1852 i pochowany został na cmentarzu powązkowskim.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Roman Andrzej Młodzianowski h. Młodzian [online], M.J. Minakowski: Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-01-26].
Bibliografia edytuj
- Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1851-1890: zmarli i ich rodziny. Wyd. Wyd. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, s. 30-31. ISBN 83-06-00465-5.
- Kazimierz Władysław Wójcicki: Cmentarz Powązkowski oraz cmentarze katolickie i innych wyznań pod Warszawą i w okolicach tegoż miasta T.3. W. Walkiewicz (rysunki, litografie). T. 3. Warszawa: S. Orgelbrand, 1858, s. 120-122. [dostęp 2023-12-15]. (pol.).