Ronald Agénor

amerykański tenisista

Ronald Jean-Martin Agénor (ur. 13 listopada 1964 w Rabacie) – haitański tenisista.

Ronald Jean-Martin Agénor
Państwo

 Haiti

Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1964
Rabat

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1983

Zakończenie kariery

2002

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

22 (8 maja 1989)

Australian Open

2R (1990)

Roland Garros

QF (1989)

Wimbledon

2R (1989, 1993)

US Open

4R (1988)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

111 (14 lipca 1986)

Roland Garros

1R (1986, 1988)

US Open

1R (1986)

Strona internetowa

Agénor urodził się w Maroku, w Rabacie. Posiada, oprócz obywatelstwa haitańskiego, obywatelstwo amerykańskie.

Jego ojcem był Frederic Agénor, dyplomata, pod koniec lat 80. minister rolnictwa Haiti.

Latem 2002 roku Agénor ożenił się z aktorką i modelką Tonyą Williams, z którą ma dwie córki – Saschę Lourdes, ur. 1 czerwca 2003 i Chloe Iman, ur. 30 czerwca 2005.

Agénor, poza tenisową karierą, wydał dwie płyty – Kids On The Road i Waves Of Love.

W czasie kariery sportowej został honorowym konsulem Haiti w Bordeaux.

Kariera tenisowa

edytuj

Ronald Agénor rozpoczął treningi tenisowe jako 10-latek, początkowo pod opieką starszego brata Lionela. W 1982 roku był klasyfikowany na pozycji nr 8. w światowym rankingu juniorów, dotarł do półfinału turnieju Orange Bowl, nazywanego często nieoficjalnymi mistrzostwami świata juniorów w tenisie. W tym samym roku zdobył jedyny w historii tenisa haitańskiego tytuł mistrzowski igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów w Hawanie.

W 1983 roku rozpoczął karierę zawodową, którą kontynuował do 2002 roku.

W 1984 roku wystąpił w pokazowym turnieju tenisa na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, ale w I rundzie przegrał ze Stefanem Edbergiem.

W 1986 roku po raz pierwszy awansował do półfinału zawodów rangi ATP World Tour, w Bordeaux oraz do finału debla, również w Bordeaux, w parze z Mansurem Bahramim.

W 1987 roku dotarł do trzech finałów ATP World Tour w grze pojedynczej – Gstaad, Bordeaux, Bazylea – wszystkie jednak przegrał. Rok później ponownie był finalistą w Bordeaux.

W 1989 roku wygrał swój pierwszy turniej rangi ATP World Tour w Atenach, pokonując w decydującym meczu Kenta Carlssona. Tego samego roku dotarł do ćwierćfinału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując m.in. Sergiego Bruguerę. Przegrał w czterech setach z Michaelem Changiem. W sierpniu 1989 roku Agénor osiągnął swoją najwyższą pozycję w rankingu światowym – nr 22.

W 1990 roku wygrał dwa turnieje – w Genui i Berlinie.

Po śmierci ojca w 1992 roku zaliczył okres nieco gorszych startów, wypadając na pewien czas z czołowej setki rankingu. W lipcu 1993 roku po raz ostatni udało mu się osiągnąć finał turniejowy ATP World Tour – w Båstad uległ Horstowi Skoffowi.

W latach 1996–1997 praktycznie zawiesił występy i wydawało się, że zamierza zakończyć karierę. Podjął jednak jeszcze raz próbę powrotu do czołówki światowej – w wieku 33 lat, startując z pozycji nr 790. na świecie i bez dostępu do „dzikich kart” w ważnych turniejach, przebijał się przez turnieje niższej rangi, podobnie jak na początku kariery. Pod koniec 1999 roku odzyskał miejsce w czołowej setce rankingu, a w kolejnym sezonie wystąpił we wszystkich turniejach wielkoszlemowych. Był wówczas najstarszym zawodnikiem w gronie stu najlepszych na świecie od czasu Jimmy’ego Connorsa w 1992 roku.

Agénor reprezentował Haiti w Pucharze Davisa w latach 1990–2001 i 2008. Do niego należy rekord wygranych spotkań w grze pojedynczej (27), wygranych spotkań w grze podwójnej (12), wygranych spotkań ogółem (39).

Po zakończeniu kariery Agénor zajął się prowadzeniem własnej akademii tenisowej w Los Angeles.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour World Championships
ATP Super 9
Igrzyska olimpijskie
ATP Championships Series
ATP World Series

Gra pojedyncza (3–5)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1987 Gstaad Ceglana   Emilio Sánchez 2:6, 3:6, 6:7
Finalista 2. 1987 Bordeaux Ceglana   Emilio Sánchez 7:5, 4:6, 4:6
Finalista 3. 1987 Bazylea Twarda (hala)   Yannick Noah 6:7, 4:6, 4:6
Finalista 4. 1988 Bordeaux Ceglana   Thomas Muster 3:6, 3:6
Zwycięzca 1. 1989 Ateny Ceglana   Kent Carlsson 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 1990 Genua Ceglana   Tarik Benhabiles 3:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 3. 1990 Berlin Dywanowa (hala)   Aleksandr Wołkow 4:6, 6:4, 7:6
Finalista 5. 1993 Båstad Ceglana   Horst Skoff 5:7, 6:1, 0:6

Gra podwójna (0–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1986 Bordeaux Ceglana   Mansur Bahrami   Jordi Arrese
  David de Miguel
5:7, 4:6
Finalista 2. 1995 Dżakarta Twarda   Shūzō Matsuoka   David Adams
  Andriej Olchowski
5:7, 3:6

Bibliografia

edytuj