Rudolf Ksander
Rudolf Jan Ksander (ur. 16 września 1891 w Skale nad Zbruczem, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 września 1891 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant rejonu uzupełnień |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się w Skale nad Zbruczem, w powiecie Borszczów, jako syn Jana[1]. Od 1902 uczył się w c. k. Gimnazjum Lwowskim im. Franciszka Józefa. W roku szkolnym 1906/07 powtarzał IV klasę. W 1911 nie został dopuszczony do egzaminu maturalnego[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 30. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916, a na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[3][4].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej c. i k. Armii, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[5]. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 35 Pułku Piechoty. Latem 1919, w walkach na Polesiu dowodził 4. kompanią w I batalionie kapitana Leona Grota[6]. 19 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej c. i k. Armii[7].
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę wojskową w 35 pp w Łukowie[8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 695. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W 1924 pełnił obowiązki dowódcy III batalionu[10]. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 217. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III baonu[12][13]. We wrześniu 1925, po przeniesieniu pułku do Brześcia nad Bugiem, objął dowództwo I baonu, detaszowanego w Łukowie[14]. W listopadzie 1928 ogłoszono jego przeniesienie do Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 9A w Łukowie na stanowisko dowódcy[15]. W 1929, po likwidacji baonu w Łukowie, został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W grudniu 1931, po śmierci ppłk. Leopolda Ślizowskiego, objął obowiązki zastępcy komendanta szkoły[16]. W czerwcu 1935, po likwidacji szkoły, został zastępcą dowódcy Batalionu Szkolnego Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie[17]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 5. lokatą w korpusie oficerów piechoty[18]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Gródek Jagielloński na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień[19].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4401 (30 czerwca 1921)[20]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, 14 grudnia 1921)[21]
- Złoty Krzyż Zasługi (14 marca 1933)[22]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry)[23]
Przypisy
edytuj- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-13].
- ↑ Sprawozdania Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za lata 1903-1911.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 315, 425.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 328, 546.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 59.
- ↑ Brzychaczek 1929 ↓, s. 8.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 776.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 120, 719.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 49.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 227, 410.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 735.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 211, 352.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 271.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 51, 177.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 340.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28, 805.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 55.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 376.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15, 847.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1189.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 64.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 546.
Bibliografia
edytuj- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Władysław Brzychaczek: Zarys historji wojennej 35-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.