Rudolf Szwabski
![]() |
Ten artykuł od 2018-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Rudolf Szwabski (niem. Rudolf von Rheinfelden) (zm. 15 października 1080 w Merseburgu[1]) – książę Szwabii w latach 1057–1079, antykról niemiecki w latach 1077–1080.
Fragment płyty nagrobnej Rudolfa Szwabskiego sprzed 1100 z dawnej katedry św. Jana i Wawrzyńca w Merseburgu | |
książę Szwabii | |
Okres | |
---|---|
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
ok. 1025 |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec |
Kuno von Rheinfelden |
Żona |
Matylda Szwabska |
Żona | |
Dzieci |
Adelajda Szwabska |
Był synem Kuno von Rheinfeldena. Spokrewniony z dynastią salicką początkowo był sojusznikiem dworu cesarskiego. W 1057 roku otrzymał od cesarzowej Agnieszki nadanie księstwa Szwabii i Burgundię. W 1059 ożenił się z jej córką Matyldą, która zmarła bezdzietnie rok po ślubie. W 1066 Rudolf ożenił się z Adelajdą, córką hrabiego Ottona Sabaudzkiego. Z drugą żoną miał córkę Adelajdę Szwabską, żonę Władysława Świętego, króla Węgier
W latach 1073–1075 brał udział w wojnie domowej w Niemczech skierowanej przeciwko powstaniu Sasów. Po klątwie papieskiej rzuconej na Henryka IV wypowiedział posłuszeństwo królowi i uczestniczył w sejmie w Tryburze, na którym możni niemieccy zażądali od cesarza ustąpienia z tronu. Podejmował wysiłki celem zapobiegnięcia spotkaniu Henryka IV z Grzegorzem VII w Canossie. W czerwcu 1075 roku poprowadził wojska królewskie na bitwę pod Homburgiem[2]. 15 marca 1077 roku pod nieobecność Henryka IV w Niemczech został wybrany przez opozycję antycesarską królem[3]. Spowodowało to wieloletnią wojnę domową w Rzeszy.
Uznany przez cesarza za banitę Rudolf Szwabski uciekł do Saksonii, gdzie przebywał do końca życia i skąd prowadził działania wojenne. Dzięki sojuszowi z Sasami udało mu się utrzymać władzę i stworzyć własne państwo popierane przez Sasów i Szwabów.
7 marca 1080 roku został uznany królem Niemiec przez papieża. Nie udało mu się jednak doprowadzić do potwierdzenia tej nominacji w Rzeszy, gdyż zmarł na skutek ran odniesionych 15 października 1080 roku w bitwie nad Elsterą[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Rudolf Szwabski, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-06-03] .
- ↑ Weinfurter 2013 ↓, s. 61, 62.
- ↑ Weinfurter 2013 ↓, s. 66.
- ↑ Weinfurter 2013 ↓, s. 67, 68.
BibliografiaEdytuj
- Stefan Weinfurter: Niemcy w średniowieczu 500–1500. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013. ISBN 978-83-01-17326-5.