Ryszard Grzebień
Ryszard Grzebień (ur. 1937) – polski działacz komunistyczny PZPR, Naczelnik Miasta Sanoka.
 Ryszard Grzebień (2014) | |
| Data urodzenia |
1937 |
|---|---|
| Naczelnik Miasta Sanoka | |
| Okres |
od 27 marca 1979 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
W Sanoku ukończył szkołę podstawową i w 1956 Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku[1]. Był pracownikiem PUPiK „Ruch”, a od 1962 zatrudniony w administracji powiatowej. Został członkiem PZPR. W 1965 był organizatorem Zarządu Gospodarki Terenami, od 1972 kierownik Wydziału Gospodarki Komunalnej, Przestrzennej, Ochrony Środowiska i Komunikacji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku. W 1973 został zastępcą naczelnika miasta Sanoka. W 1974 został członkiem komisji ds. odznaczeń w Sanoku[2]. Od 1976 do 1978 pełnił funkcję dyrektora Wydziału Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska w Urzędzie Wojewódzkim w Krośnie. W 1978 po raz drugi został zastępcą naczelnika miasta Sanoka, Wiesława Skałkowskiego, a po jego ustąpieniu 27 marca 1979 został naczelnikiem miasta Sanoka. W grudniu 1979 został członkiem egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku[3]. Funkcję naczelnika Sanoka pełnił w latach 80., ostatnim dziesięcioleciu istnienia PRL. Był działaczem PZPR[4]. 29 grudnia 1989 na wniosek Komitetu Obywatelskiego Miejska Rada Narodowa w Sanoku odwołała Ryszarda Grzebienia z funkcji naczelnika miasta[5][6].
Został wiceprzewodniczącym Komitetu Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980[7]. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka w latach 1981-1987 (wybrany ponownie w styczniu 1983[8])[9][10], w czerwcu 1987 wybrany członkiem zarządu[11]. Został członkiem prezydium powołanej podczas stanu wojennego 16 września 1982 Tymczasowej Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[12]. Z inicjatywy R. Grzebienia w 1982, ulicy na Białej Górze w Sanoku nadano imię 26 Pułku Piechoty[13]. 19 września 1987 został zastępcą przewodniczącego Komitetu Społecznego ORMO w Sanoku[14].
Według informacji upublicznionych w 1992 przez Komitet Obywatelski w Sanoku Ryszard Grzebień miał po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce uczestniczyć w dniu 13 lutego 1982 w posiedzeniu zespołu ds. oceny kadry pedagogicznej szkól i placówek oświatowo-wychowawczych w Sanoku, powołanego celem weryfikacji nauczycieli w tym mieście[15][16][17][18].
Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady powiatu sanockiego w wyborach samorządowych 2002 startując z listy Koalicyjny Komitet Wyborczy SLD – Unia Pracy[19] oraz w wyborach samorządowych 2006[20] startując z listy Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej[21].
Został prezesem Stowarzyszenia Ogrodów Działkowych Region Bieszczadzki w Krośnie[22]. W 2014 minister obrony narodowej awansował go do stopnia młodszego chorążego[23].
Odznaczenia edytuj
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)[24]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1988)[25]
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1989)[26]
- Złota „odznaka za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1977)[27]
- Złoty medal „Za zasługi dla ziemi krakowskiej” (1978)[28][29]
- Złoty Medal „Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej” (1981, przyznany przez ROPWiM)[30]
- Odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi” (1981)[31]
- Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej” (1986)[32]
Przypisy edytuj
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 241-242, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Aleksander Żmuda – I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 36 (165) z 20-31 grudnia 1979. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2015)].
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 960.
- ↑ R. Grzebień odwołany ze stanowiska naczelnika miasta. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 1 (508) z 1-10 stycznia 1990. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Komitet Zjazdu wychowanków Gimnazjum i I Liceum w Sanoku w 100-lecie szkoły 1880–1980. W: Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 8.
- ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 7 (263) z 1-10 marca 1983. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 961.
- ↑ Zbigniew Koziarz. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka (1904–1994). „Rocznik Sanocki”. VII, s. 14, 1995. ISSN 0557-2096.
- ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10 lipca 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Powstała Tymczasowa Miejska Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 14 (248) z 1-10 października 1982. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 281-282, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Wiesław Koszela. 42 lata na straży ładu i porządku. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 3, Nr 28 (427) z 1-10 października 1987. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ „Zespół w składzie: Ryszard Grzebień – naczelnik miasta, Ryszard Borowiec – dyrektor Zespołu Szkół Ekonomicznych, Stanisław Prokop – dyrektor Zespołu Szkół Mechanicznych, Stanisław Obara – dyrektor II LO, Andrzej Brygidyn – dyrektor SP-7 Zygmunt Skałkowski – inspektor oświaty i wychowania na posiedzeniu w dniu 13 lutego 1982 r. po szczegółowej analizie stanu pracy i nastrojów w zespołach nauczycielskich oraz po zapoznaniu się z opiniami o nauczycielach sporządzonymi przez dyrektorów szkół postanowił skierować do Kuratorium Oświaty i Wychowania wnioski wobec 24 nauczycieli (wśród nich byli m.in. Wiesława Kotulska i Jerzy Pawliszewski z II LO oraz Jerzy Tarnawski z ZSM). Por. Stanisław Siwak. Trędowaty. „Nowiny”, s. 3, Nr 21 z 24 stycznia 1990. Stanisław Siwak. Trędowaty?. „Nowiny”, s. 3, Nr 177 z 9 września 1992. Marian Struś. Polowanie z nagonką. „Podkarpacie”, s. 8, Nr 46 z 11 listopada 1992. Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-11-24].
- ↑ Stanisław Siwak. Trędowaty?. „Nowiny”, s. 3, Nr 177 z 9 września 1992.
- ↑ Andrzej Brygidyn. Trędowaty. Kto weryfikował?. „Nowiny”, s. 3, Nr 197 z 7 października 1992.
- ↑ Zmiany w Sanoku. Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl. [dostęp 2016-09-30].
- ↑ Wybory do rad powiatów: wyniki głosowania i wyniki wyborów. Powiat sanocki, województwo podkarpackie. Koalicyjny Komitet Wyborczy Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. Okręg wyborczy nr 3. wybory2002.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-07-27].
- ↑ Wyniki głosowania na kandydata w obwodach. Ryszard Grzebień. wybory2006.pkw.gov.pl. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Lista nr 16. Kandydaci do Rady Powiatu. tpsizs.sanok.biz. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 sierpnia 2014)].
- ↑ Dane firmy: STOWARZYSZENIE OGRODÓW DZIAŁKOWYCH REGION BIESZCZADZKI, KROSNO. infoveriti.pl. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Święto Wojska Polskiego w Sanoku. sanok.pl, 14 sierpnia 2013. [dostęp 2014-08-17].
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 295, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 31 (466) z 1-10 listopada 1988. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Dar miasta dla harcerzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 13 (484) z 1–10 maja 1989.
- ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23-24 (92-93), s. 1, 15-31 grudnia 1977.
- ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978.
- ↑ Na linii Sanok-Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 33 (126) z 20-30 listopada 1978. Sanocka Fabryka Autobusów.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 271, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 279, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Echa jubileuszu Obrony Cywilnej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 4, Nr 11 (374) z 10-20 kwietnia 1986. Sanocka Fabryka Autobusów.
Bibliografia edytuj
- Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka. Kraków: Secesja, 1995. ISBN 83-86077-57-3.
- Franciszek Oberc. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 348-349, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.