Słaba homotopijna równoważność

Słaba homotopijna równoważność – odwzorowanie ciągłe między przestrzeniami topologicznymi indukujące izomorfizm grup homotopii.

Formalna definicja

edytuj

Niech   będą przestrzeniami topologicznymi. Odwzorowanie ciągłe   nazywa się słabą homotopijną równoważnością, jeżeli   indukuje bijekcję między składowymi łukowymi przestrzeni   i przestrzeni   oraz dla wszystkich     homomorfizm indukowany   jest izomorfizmem, gdzie   oznacza  -tą grupę homotopii zaczepioną w punkcie  [1].

Własności

edytuj
  • Każda homotopijna równoważność jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Złożenie słabych homotopijnych równoważności jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Słaba homotopijna równoważność między CW-kompleksami jest homotopijną równoważnością. Jest to treść twierdzenia Whiteheada.
  • Przekształcenie homotopijne ze słabą homotopijną równoważnością jest słabą homotopiją równoważnością[1].
  • Z istnienia słabej homotopopijnej równoważności   nie wynika istnienie słabej homotopijnej równoważności  [2].

Przykłady

edytuj
  • Jeżeli przestrzenie   oraz  ściągalne, to każde odwzorowanie   jest słabą homotopijną równoważnością.
  • Niech   oraz   Para   jest skończoną przestrzenią topologiczną mającą dwa zbiory jednopunktowe otwarte i dwa domknięte. Jeżeli na sferze   wybierzemy dwa różne punkty   to   jest sumą dwu rozłącznych zbiorów otwartych   Każde przekształcenie   takie, że   jest słabą homotopijną równoważnością[2]. Warto zauważyć, że dowolne odwzorowanie ciągłe   musi być stałe, w szczególności nie istnieje słaba homotopijna równoważność  
  • Ogólniej, dla każdego kompleksu symplicjalnego   istnieje  -przestrzeń Aleksandrowa   (skończona, gdy   jest skończony) oraz słaba homotopijna równoważność  [2].

Przypisy

edytuj
  1. a b E.H. Spanier: Topologia algebraiczna. Warszawa: PWN, 1972, s. 455.
  2. a b c J.A. Barmak: Algebraic Topology of Finite Spaces and Applications. Springer, 2011. ISBN 978-3-642-22002-9. (ang.).