SM Tb 79 Taustro-węgierski torpedowiec z okresu I wojny światowej typu Tb 74 T. Okręt przetrwał wojnę. W 1920 roku przekazano go Jugosławii. Po wojnie służył do 1932 roku w marynarce tego kraju pod nazwą T-4.

SM Tb 79 T
Ilustracja
Tb 79 T przed 1917 r.
Klasa

torpedowiec

Typ

Tb 74 T

Historia
Stocznia

STT(inne języki), Triest

Wodowanie

30 kwietnia 1914

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

SM Tb 79

Wejście do służby

1 października 1914[1]

Wycofanie ze służby

1918

 Królestwo SHS
Nazwa

T-4

Wejście do służby

1921

Wycofanie ze służby

1932

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 262 t
pełna: 320 t[2]

Długość

57,8 m

Szerokość

5,8 m

Zanurzenie

1,5 m

Napęd
2 kotły parowe Yarrow
2 turbiny parowe Parsons
5000 KM, 2 śruby
Prędkość

28 węzłów

Zasięg

980 Mm przy 16 w.[2]

Uzbrojenie
2 działa 66 mm L/30 (2 x I)
1 km 8 mm
4 wyrzutnie torped 450 mm (2 x II)
Załoga

41

Służba

edytuj

SM Tb (Torpedowiec Jego Cesarskiej Mości) 79 T został wodowany 30 kwietnia 1914 roku jako szósty okręt swojego typu[3]. Wszedł do służby w marynarce Austro-Węgier 1 października tego roku. 21 maja 1917 roku nazwę skrócono do SM Tb 79[4]. Służył aktywnie podczas I wojny światowej.

Okręt przetrwał wojnę, po czym w ramach podziału floty Austro-Węgier w 1920 roku przyznano go Jugosławii, dokąd trafił w 1921 roku (wraz z bliźniaczymi Tb 76T, 77T i 78T oraz czterema torpedowcami zbliżonego typu Tb 82F, stanowiąc jedyne nowoczesne okręty przyznane Jugosławii)[5]. Po wcieleniu do marynarki jugosłowiańskiej otrzymał nazwę T-4. W 1932 roku został uszkodzony na skałach podwodnych, po czym wycofano go ze służby[2].

Osobny artykuł: Torpedowce typu Tb 74 T.

Tb 79 T wyposażony był w dwa kotły parowe typu Yarrow, które współpracowały z dwoma turbinami parowymi Parsons. Okręt uzbrojony był początkowo w dwie armaty kalibru 66 mm L/30, pojedynczy karabin maszynowy Schwarzlose oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Od 1917 roku rufową armatę 66 mm mocowano na okrętach tego typu na podstawie umożliwiającej prowadzenie ognia do celów powietrznych[4].

Przypisy

edytuj
  1. http://www.kuk-kriegsmarine.at/tb74tb83.htm
  2. a b c S. Patjanin, M. Barabanow, Korabli..., s. 21-22.
  3. R. Gardiner, R. Gray: Conway’s... 1906-1921, s. 339.
  4. a b S.A. Bałakin: WMS Italii i Awstro-Wiengrii 1914-1918 gg., Morskaja Kollekcja nr 4/1997.
  5. R. Gardiner, R. Gray: Conway’s... 1906-1921, s. 426.

Bibliografia

edytuj
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • (ros.) S.W. Patjanin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, Morskaja Kampania 3/2007, Moskwa.