Saksonia-Weimar-Eisenach

Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach, od 1815 Wielkie Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach (niem. Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach) – państwo niemieckie wywodzące się z księstwa Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego ernestyńskiej linii dynastii Wettynów, ze stolicą w Weimarze. Powstało w 1809 w wyniku połączenia przez księcia Karola Augusta księstw: Saksonii-Eisenach i Saksonii-Weimar.

Großherzogtum Sachsen-Weimar-Eisenach Wielkie Księstwo Saksonii-Weimar-Eisenach
1809–1918
Flaga Saksonii-Weimar-Eisenach Herb Saksonii-Weimar-Eisenach
Stolica	Weimar
Ustrój polityczny	monarchia
Ostatnia głowa państwa	wielki książę Wilhelm Ernest
Powierzchnia  • całkowita	3610 km²
Liczba ludności (1910)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	417 149 116 osób/km²

Historia

W 1815 uzyskało status wielkiego księstwa. W tym samym roku weszło w skład Związku Niemieckiego, w 1866 roku w skład Związku Północnoniemieckiego; po zjednoczeniu Niemiec w 1871 roku zostało jednym z krajów Cesarstwa Niemieckiego.

W wyniku rewolucji listopadowej w 1918 i obaleniu monarchii państwo przekształcono w Wolne Państwo Saksonia-Weimar-Eisenach (Freistaat Sachsen-Weimar-Eisenach), które dwa lata później weszło w skład Turyngii.

Władcy

• 1809–1828 Karol August I (od 1815 wielki książę)
• 1828–1853 Karol Fryderyk (syn)
• 1853–1901 Karol Aleksander (syn)
• 1901–1918 Wilhelm Ernest II (wnuk, usunięty, zm. 1923)

od 1918 republika

Ciekawostka

Na obecnym terenie Polski książęta weimarscy do 1945 posiadali wielkie dobra z Henrykowem (Dolny Śląsk) jako główną siedzibą.