Sclerophorata
Sclerophorata – klad stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców, obejmujący pajęczaki i wielkoraki.
Sclerophorata | |||
Kamenz, Staude et Dunlop, 2011 | |||
Okres istnienia: ordowik–dziś | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
(bez rangi) | pajęczakokształtne | ||
Podtyp | |||
Nadgromada | |||
(bez rangi) | Prosomapoda | ||
(bez rangi) | Planaterga | ||
(bez rangi) | Dekatriata | ||
(bez rangi) | Sclerophorata | ||
Synonimy | |||
|
Cechą wyróżniającą przedstawicieli Sclerophorata spośród innych szczękoczułkowców jest występowanie zaplemnienia przy użyciu specyficznych spermatoforów. Są one dwubocznie symetryczne, a każda ich połówka, zwana skleroforem (stąd nazwa kladu), jest formowana ze struktur dodatkowych, które z kolei tworzone są przez skleryty krystaliczne. Uważa się takie zesklerotyzowane spermatofory za potencjalną synapomorfię pajęczaków i wielkoraków oraz element ich pierwotnego planu budowy[1].
Takson zdefiniowany jako pajęczaki+wielkoraki wprowadzony został po raz pierwszy w 1979 roku przez P. Weygoldta i H.F. Paulusa pod nazwą Metastomata[2]. Nazwę tę oparto na rzekomej synapomorfii w postaci płytkowatej metastomy, nakrywającej ku tyłowi część rejonu sternalnego, jednak występowania tej cechy u pajęczaków nie udało się później dowieść. W 2011 roku C. Kamenz, A. Staude i J.A. Dunlop wprowadzili opartą na innej cesze nazwę Sclerophorata[1], która pozostała w użyciu[3]. Sclerophorata tworzą wraz z Chasmataspidida oraz rodzajami Houia i Winneshiekia tworzą większy klad Dekatriata[3][4].
Kladogram pajęczakokształtnych wg Lamsdella (2013)
|
Przypisy
edytuj- ↑ a b Carsten Kamenz, Andreas Staude, Jason A. Dunlop. Sperm carriers in Silurian sea scorpions. „Naturwissenschaften”. 98, s. 889–896, 2011. DOI: 10.1007/s00114-011-0841-9.
- ↑ Peter Weygoldt, H.F. Paulus. Untersuchungen zur Morphologie,Taxonomie und Phylogenie der Chelicerata. „Z. Zool. Systematik Evolut-forsch”. 17, s. 177–200, 1979.
- ↑ a b James C. Lamsdell. Revised systematics of Palaeozoic 'horseshoe crabs' and the myth of monophyletic Xiphosura. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 167 (1), s. 1–27, 2013. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2012.00874.x. ISSN 0024-4082.
- ↑ James Lamsdell, Derek E.G. Briggs, Huaibao P. Liu, Robert M. McKay. A new Ordovician arthropod from the Winneshiek Lagerstätte of Iowa (USA) reveals the ground plan of eurypterids and chasmataspidids. „The Science of Nature”. 102 (9–10), s. 63, 2015. DOI: 10.1007/s00114-015-1312-5.