Wikipedia

Shelley Hack

amerykańska aktorka

Shelley Marie Hack[1], bardziej znana jako Shelley Hack (ur. 6 lipca 1947 w White Plains) – amerykańska aktorka, modelka, producentka telewizyjna i polityk. Odtwórczyni roli Tiffany Welles w czwartym sezonie serialu ABC Aniołki Charliego (Charlie’s Angels, 1979–80).

Shelley Hack
Imię i nazwisko

Shelley Marie Hack

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1947
White Plains

Zawód

aktorka, modelka, producentka, polityk

Współmałżonek

Harry Winer
​(od 1990)

Lata aktywności

od 1975

W 2000 pełniła funkcję konsultanta medialnego dla międzynarodowej organizacji pokojowej w Bośni[2]. Aktywna w polityce, raz startowała bez powodzenia w wyborach do rządu[3].

Wczesne lata

edytuj

Urodziła się w White Plains[4] w stanie Nowy Jork jako najstarsza z sześciorga dzieci (ma dwóch braci – Shawna i Lance’a oraz trzy siostry – Shannon, Torry i Babe). Jej rodzina była pochodzenia niemieckiego, szwajcarskiego i irlandzkiego[5]. Jej ojciec, William Hack, był inżynierem chemikiem, który pracował jako analityk finansowy na Wall Street[6]. Jej matka, Patricia, była stewardesą linii lotniczych i modelką Conover[7]. Dorastała w Greenwich, w stanie Connecticut, gdzie w 1965 ukończyła Greenwich Junior High. Uczęszczała na wydział historii do Smith College, a następnie podjęła studia archeologiczne na uniwersytecie w Sydney, w Australii[8]. Brała także lekcje aktorstwa u Lee Strasberga i w Herbert Berghof Studios w Nowym Jorku pod kierunkiem Jacka Wolzera[9].

Kariera

edytuj

Modeling

edytuj

We wrześniu 1964 trafiła na okładkę magazynu „Glamour”. Pracowała jako modelka w pełnym wymiarze godzin dla Ford Models[10]. Pojawiała się potem na okładkach „Seventeen”, „Mademoiselle”, „Simplicity”, „Fall Fashion '79”, „Elle”, „McCalls” czy „Vogue”[11]. Jej wygląd był odmienny, ponieważ nie był to jawny seksapil, ale raczej czysta, świeża, inteligentna i otwarta aura[7][12]. W 1975 zwróciła na siebie uwagę w reklamie i promocji perfum firmy Revlon’s No.1 Charlie[13], po czym zaczęła występować w programach telewizyjnych NBC, w tym The Tonight Show Starring Johnny Carson (1978). Prezentowała klasyczny wygląd, styl bycia, zrównoważenie i elegancję[14].

Początki kariery aktorskiej

edytuj

Na dużym ekranie debiutowała epizodyczną rolą jako nieznajoma na ulicy w komedii Woody’ego Allena Annie Hall (1977)[15]. Jej główna rola Jennifer Corly w melodramacie Jeśli cię jeszcze kiedyś zobaczę (If Ever I See You Again, 1978) otrzymała ogólnie negatywne recenzje[16]. Hack przyznała później w wywiadzie, że była to „bomba”[17]. Podczas rozdania wyróżnień Stinkers Bad Movie Awards w 1978 film zdobył nagrodę za najgorsze zdjęcie.

Została wybrana przez reżysera Nicholasa Meyera do głównej roli Amy Robbins w filmie fantastycznonaukowym Podróż w czasie (Time After Time, 1979) z Malcolmem McDowellem i Davidem Warnerem, ale postać tę ostatecznie zagrała Mary Steenburgen. Hack twierdziła, że nie chce grać prowadzącej roli w filmie wyreżyserowanym przez jej chłopaka[18] i wystąpiła jako pani docent[19].

Aniołki Charliego

edytuj

Jej wielki przełom nadszedł w roku 1979, kiedy to szukano zastępczyni dla Kate Jackson w czwartym sezonie serialu ABC Aniołki Charliego (Charlie’s Angels). Pokonała trzysta kandydatek ubiegających się o rolę policjantki, wśród których znalazły się: Barbara Bach, Shari Belafonte, Judith Chapman, Kathie Lee Gifford, Michelle Pfeiffer, Kelly Derek (siostra Bo Derek), Debra Feuer, Claudia Jennings, Dian Parkinson, Suzanne Reed, Connie Sellecca, Deborah Shelton i Margareth Trudeau, była żona premiera Kanady[20] Pierre’a Trudeau. Hack była najbardziej znana jako modelka, zanim otrzymała rolę absolwentki Akademii Policyjnej z Bostonu ze staromodną hollywoodzką elegancją[21] – Tiffany Welles, córki jednego ze starszych przyjaciół tajemniczego milionera Charliego[22]. Zatrudniając Hack, priorytetem Spellinga w czwartym sezonie było „przywrócenie blasku”[23], podczas gdy ABC miało nadzieję, że wyrafinowana osobowość Hack wniesie ciekawą nową mistykę i intrygę do serialu[24].

Po dwugodzinnym odcinku Statek miłości Aniołków (Love Boat Angels) jej serialowa bohaterka była ograniczona jedynie do pomocy Kelly Garrett (Jaclyn Smith) i Kris Munroe (Cheryl Ladd), które z powodzeniem rozwiązywały zagadki kryminalne. Dopiero w scenach kolejnych dwóch odcinków serialu – Aniołki w kampusie (Angels on Campus, 1979) i Duchy i aniołki (Of Ghosts and Angels, 1980) – dały Shelley Hack możliwość pokazania większej części swojego warsztatu aktorskiego[25]. Jednak po początkowym wzroście ocen zaczęły one spadać, więc próbując ożywić spadające oceny i odzyskać popularność, ABC zwolniło Hack ze swojego kontraktu w lutym 1980, zanim ona sama została zastąpiona przez Tanyę Roberts. 15 marca 1980 został wyemitowany jeden z odcinków innej produkcji telewizyjnej Aarona Spellinga – Statek miłości (The Love Boat) – pt. Dumb Luck/Tres Amigos/Hey, Jealous Lover, gdzie Shelley Hack zagrała gościnnie fizyka jądrowego profesor Carol Ketay, przyjaciółkę dyrektorki rejsu (Lauren Tewes), która nie mogła umówić się na randkę, ponieważ była zbyt rozgarnięta[26].

W wywiadzie dla „People”, Hack powiedziała: „Mogą powiedzieć, że nie wyszło, ale to nieprawda. To, co się wydarzyło, była wojną sieciową. Podjęto decyzję biznesową. Zmień przedział czasowy lub wprowadź nową reklamę. Jak zdobyć rozgłos? Nowe polowanie na aniołki. Kto jest oczywistą osobą do zastąpienia? Jestem ja”[27][28]. Hack później stwierdziła: „Nigdy nie spodziewałem się, że będę tam dłużej niż rok. I po roku ruszyłam dalej”[29].

Była narratorką serii filmów dokumentalnych A&E Television Networks Hello, Angels (2000, 2002)[30][31]. Ponadto wystąpiła w filmie dokumentalnym E! Entertainment Charlie’s Angels: TV Tales (2002)[32].

W 2019 witryna internetowa IMDb opublikowała ranking dziesięciu najlepszych odcinków Aniołków Charliego wybranych przez telewidzów, gdzie cztery z udziałem Shelley Hack znalazły się w czołówce listy[33][34].

Rozwój kariery

edytuj

Po tym jak Jaclyn Smith odrzuciła propozycję zagrania roli doktor Holly Goodhead w serii o Jamesie Bondzie Moonraker z powodu konfliktów w harmonogramie z Aniołkami Charliego, Shelley Hack wraz z Susan Reed, Cyrielle Besnard i Sylvia Kristel były następnie rozważane do tej roli, którą w rezultacie zagrała Lois Chiles[35]. W 1981 wzięła udział w nagraniach albumu satyrycznego The First Family Rides Again, którego współautorem był Rich Little, o prezydencie Ronaldzie Reaganie i jego Białym Domu[36].

W sztuce zrealizowanej dla HBO Próżności (Vanities, 1981) z Meredith Baxter Birney i Annette O’Toole została dostrzeżona w roli nader pewnej siebie Mary przez Martina Scorsese, który zaangażował ją do roli Cathy Long w kontrowersyjnym komediodramacie kryminalnym Król komedii (The King of Comedy, 1983)[37] z Robertem De Niro. W 1982 odniosła sukces w Pennsylvania Stage Company w Allentown w roli Billie Dawn w sztuce Garsona Kanina Urodzeni wczoraj (Born Yesterday)[38].

W serialu CBS Klinika w Teksasie (Cutter to Houston, 1983–1984)[39] jako chirurg dr Beth Gilbert wraz z Alekiem Baldwinem i Jimem Metzlerem tworzyła trio przyjaźniących się ze sobą lekarzy. Hack została zatrudniona na początku drugiego sezonu serialu NBC Nocny trybunał (Night Court, 1984)[40], lecz przed zakończeniem jednego odcinka zapadła decyzja o przedłużeniu serii do jesieni i w rezultacie rolę zagrała Markie Post[41]. W niedocenianym sitcomie ABC Jack i Mike (1986–1987) wystąpiła w roli Jackie Shea.

Znalazła się także w obsadzie udanych produkcji filmowych, w tym w horrorze klasy B Troll (1986)[42] czy dreszczowcu Ojczym (The Stepfather, 1987) jako żona psychopaty (w tej roli Terry O’Quinn).

W 1987 jako była palaczka, została krajową przewodniczącą kampanii National Lung Association i Amerykańskiego Towarzystwa Medycznego mającej na celu edukowanie młodych kobiet na temat niebezpieczeństw związanych z paleniem papierosów[43]. Od listopada 1989 do 1990 na scenie Hollywood Legion Theater przy 2035 North Highland Ave. w Los Angeles grała postać pianistki Luisy Baccary, byłej kochanki Gabriele D’Annunzio w sztuce Johna Krizanca Tamara o malarce Tamarze Łempickiej i jej historycznym spotkaniu z D’Annunzio w jego willi na Gardone Riviera[44][45].

Była producentką filmów telewizyjnych Hallmark Channel[46]: Gwiazdkowy uśmiech losu (Lucky Christmas, 2011) z Elizabeth Berkley i Jasonem Grayem-Stanfordem, Perfect Match (2015) z Lindą Gray i Danicą McKellar, Summer of Dreams (2016) z Debbie Gibson i Robertem Gantem, A Bramble House Christmas (2017) z Autumn Reeser i Teryl Rothery, Christmas in Evergreen (2017) z Teddym Searsem i Holly Robinson Peete oraz Holiday Hearts (2019) z Paulem Campbellem[47].

Życie prywatne

edytuj

W latach 1972–1978 była związana z fotografem Steenem Svenssonem[48], reżyserem Nicholasem Meyerem (1979)[49] i aktorem Alem Pacino (1981-82)[50][51]. W 1990 wyszła za mąż za reżysera Harry’ego Winera, u którego zagrała rolę Frankie w telewizyjnym komediodramacie ABC Samotne bary, samotna kobieta (Single Bars, Single Women, 1984)[52] z Paulem Michaelem Glaserem[53], postać Nan Horvat w dramacie TV Odzyskać siebie: Historia Nancy Ziegenmeyer (Taking Back My Life: The Nancy Ziegenmeyer Story, 1992) i pojawiła się w kinowej komedii familijnej Areszt domowy (House Arrest, 1996) z Jamie Lee Curtis i Jennifer Love Hewitt. Mają córkę Devon Rose (ur. 19 listopada 1990)[54].

Filmografia (obsada aktorska)

edytuj

Filmy fabularne

edytuj
  • 1977: Annie Hall jako nieznajoma na ulicy
  • 1978: Jeśli cię jeszcze kiedyś zobaczę (If Ever I See You Again) jako Jennifer Corly
  • 1979: Podróż w czasie (Time After Time) jako Docent
  • 1983: Król komedii (The King of Comedy) jako Cathy Long
  • 1986: Troll jako Anne Potter
  • 1987: Ojczym (Stepfather, The) jako Susan Maine
  • 1992: Wszystko o mnie (Me, Myself and I) jako Jennifer
  • 1996: Areszt domowy (House Arrest) jako terapeutka w TV, która napisała osobistą pomocną książkę dla rodziców

Filmy TV

edytuj

Seriale TV

edytuj
  • 1979-80: Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) jako Tiffany Welles
  • 1980: Statek miłości (The Love Boat) – odcinek pt. Dumb Luck/Tres Amigos/Hey, Jealous Lover jako Carol
  • 1983: Klinika w Teksasie (Cutter to Houston) jako dr Beth Gilbert
  • 1986-87: Jack i Mike (Jack and Mike) jako Jackie Shea
  • 1993: Perry Mason Misterium: Sytuacja nikczemnych żon (Perry Mason Mystery: A The Case of the Wicked Wives) jako Abby Walters Morrison
  • 1993: SeaQuest (SeaQuest) jako kapitan Marilyn Stark
  • 1994: Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law) jako Lynn Barnett
  • 1994: Opowieści z krypty (Tales from the Crypt) – odcinek pt. Morderca (The Assassin) jako Janet McKay[55]
  • 1997: Diagnoza morderstwo (Diagnosis Murder) – odcinek pt. Looks Can Kill jako dr Elaine Denell

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Happy Birthday To Greenwich’s Shelley Marie Hack. The Greenwich Daily Voice. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  2. ↑ Shelley Hack. TVSA. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  3. ↑ Shelley Hack interview: Kind of 'Wow!'. New Jersey On-Line. [dostęp 2016-02-02]. (ang.).
  4. ↑ Shelley Hack Biography (1952-). Film Reference. [dostęp 2023-07-31]. (ang.).
  5. ↑ Shelley Hack What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs, 2022-06-22. [dostęp 2022-11-02]. (ang.).
  6. ↑ Julianne Hastings (1984-08-14): TV World;NEWLN:Former 'Angel' Shelley Hack tries wings in 'Night Court'. UPI. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  7. ↑ a b Kompletna aktualizacja biografii. ShelleyHack. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  8. ↑ Shelley Hack Actor, Model, Producer, Advisor. „TV Guide”. [dostęp 2020-06-29]. (ang.).
  9. ↑ Shelley Hack Unofficial Fan Tribute Page. Angelfire. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  10. ↑ The New Mexican, 1978-10-08. Newspapers.com. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  11. ↑ Sam Sussman: This Week in Images: New York Fashion Week Returns and Gucci Celebrates 100 Years. „Vogue”, 15 maja 2021. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
  12. ↑ Charlie’s Angels: The Complete Fourth Season. Entertainment Weekly. [dostęp 2015-08-01]. (ang.).
  13. ↑ Charlie by Revlon (1973). Yesterday's Perfume. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  14. ↑ Classic Americana. Oprah.com. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  15. ↑ Shelley Hack. „The New York Times”. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  16. ↑ If Ever I See You Again (1978). Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  17. ↑ Martha Smilgis (1979-09-24): Charlie’s Latest Angel. „People”. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  18. ↑ Trivia. NotStarring.com. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-22)]. (ang.).
  19. ↑ Instant Netflix. KickAsheMovies.com. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (ang.).
  20. ↑ News Around the World. ShelleyHack.com, 2023-07-30. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-18)].
  21. ↑ Leo Noboru Lima: The Only „Charlie’s Angels” Actress Who Stayed Through The Whole Series. Looper, 2022-08-02. [dostęp 2022-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-22)]. (ang.).
  22. ↑ Shelley Hack bio. GeoCities.ws. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  23. ↑ Anna Gough–Yates: Action TV: Tough-Guys, Smooth Operators and Foxy Chicks. Routledge Publishing, 2001, s. 95. ISBN 978-0415226219.
  24. ↑ Martha Smilgis: Charlie’s Latest Angel. „People”, 1979-09-24. [dostęp 2022-08-22]. (ang.).
  25. ↑ Paul Mavis: 'Charlie’s Angels' (Season 4): We Wanted Shelley Hack. Drunk TV, 2020-05-01. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-18)].
  26. ↑ Dumb Luck/Tres Amigos/Hey, Jealous Lover. TVmaze.com. [dostęp 2022-12-29]. (ang.).
  27. ↑ Caught in the Nielsen Wars, Charlie’s Latest Pearly Angel, Shelley Hack, Gets the Gate. „People”. [dostęp 2014-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-16)]. (ang.).
  28. ↑ Benjamin McVay: „Charlie’s Angels”: A Scholars’ Spotlight. Cinema Scholars, 2021-07-16. [dostęp 2022-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-22)]. (ang.).
  29. ↑ E! True Hollywood Story, TV Tales: „Charlie’s Angels”, Primary Fusion Productions, 2018-08-31
  30. ↑ Hello, Angels. ShelleyHack. [dostęp 2023-08-18]. (ang.).
  31. ↑ Jaclyn Smith: Texas Angel (2000) w bazie IMDb (ang.)
  32. ↑ Charlie’sAngels: TV Tales (2002) w bazie IMDb (ang.)
  33. ↑ Amanda Bruce: 10 Best Episodes Of Charlie’s Angels According To IMDb. Screen Rant, 22 sierpnia 2019. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
  34. ↑ Kacie Lillejord: Charlie’s Angels: The 5 Best Episodes (And 5 Worst). Screen Rant, 19 września 2019. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
  35. ↑ Of Bond Girls and Angels. ShelleyHack.com, 2012-06-15. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-23)].
  36. ↑ The First Family Rides Again. ShelleyHack.com, 2023-07-22. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-18)].
  37. ↑ Hal Erickson: Shelley Hack Biography. AllMovie. [dostęp 2015-07-31]. (ang.).
  38. ↑ 1982 Play. ShelleyHack. [dostęp 2011-11-24]. (ang.).
  39. ↑ Shelley Hack (6 de Julho de 1947). Filmow. [dostęp 2017-11-11]. (port.).
  40. ↑ What a Hack!. TMZ.com. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  41. ↑ Shelley Hack Trivia. FamousFix. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).
  42. ↑ Shelley Hack. PORT.hu. [dostęp 2014-08-09]. (węg.).
  43. ↑ Battle of the Angels: Who Was Charlie’s Best Leading Lady?. FresHedits.com. [dostęp 2021-08-09]. (ang.).
  44. ↑ Luisa in „Tamara”. ShelleyHack.com, 2023-08-12. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-18)].
  45. ↑ Janice Arkatov (1989-11-18): Hack's Heavenly Role. „Los Angeles Times”. [dostęp 2015-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-02)]. (ang.).
  46. ↑ Steve Gidlow: “Charlie’s Angels” Star Shelley Hack Finds Heaven at Hallmark. MediaVillage, 30 stycznia 2018. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).
  47. ↑ Shelley Hack. AlloCiné. [dostęp 2023-07-31]. (fr.).
  48. ↑ Vogue Editorial October Shelley Hack By Steen Svensson. Fans Share. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  49. ↑ Time After Time (1979). Reocities. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  50. ↑ Ex-Angel Fall for Pacino. ShelleyHack.Blogspot.com. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  51. ↑ Shelley Hack clipping EX Charlie’s Angels Star in Love with Al Pacino!. eBay. [dostęp 2014-08-09]. (ang.).
  52. ↑ Single Bars, Single Women (1984). Rotten Tomatoes. [dostęp 2020-06-29]. (ang.).
  53. ↑ Marc Fusion (2019-07-11): Single Bars, Single Women (1984). marcfusion.com. [dostęp 2020-06-29]. (ang.).
  54. ↑ Shelley Hack and Harry Winer. FY! Charlie’s Angels. [dostęp 2020-06-29]. (ang.).
  55. ↑ Paul Lê: 5 Tales of Queer Terror from TV Anthologies [Series of Frights]. Bloody Disgusting, 28 czerwca 2021. [dostęp 2021-07-04]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Kinorama: Shelley Hack. „Film”. nr 12/1983 (1759), s. 19, 1983-03-20. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Kinorama: Shelley Hack. „Film”. nr 41/1983 (1788), s. 12, 1983-10-09. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Shelley_Hack&oldid=71706236”