Sieniutowo
Sieniutowo – dawne miasto (1646–1703), obecnie dzielnica we wschodniej części Zdun (woj. wielkopolskie, powiat krotoszyński). Rynkiem Sieniutowa był współczesny Plac Skargi.
| historyczna część miasta Zdun | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Miasto | |
| Prawa miejskie |
1646–1703 |
| W granicach Zdun |
1772 |
| SIMC |
nie nadano |
| Strefa numeracyjna |
(+48) 62 |
| Kod pocztowy |
63-760 |
| Tablice rejestracyjne |
PKR |
Położenie na mapie Zdunów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krotoszyńskiego  | |
Położenie na mapie gminy Zduny  | |
 51°38′40″N 17°23′04″E/51,644530 17,384448
| |
Sieniutowo powstało jako trzeci organizm miejski zduńskiego trójmiasta w 1646 (obok Zdun Polskich i Zdun Niemieckich) w związku z coraz liczniej przybywającą ludnością protestancką. Każdy z ośrodków miejskich posiadał własne władze, rynki, ratusze, cmentarze itp. Dawne Sieniutowo to okolice obecnych ulic Ostrowskiej i Sulmierzyckiej w Zdunach.
Sieniutowo było samodzielnym miastem w latach 1646-1703, następnie posiadały ze Zdunami Niemieckimi (Nowymi) wspólną administrację do 1772, kiedy to zostały połączone ze Zdunami Polskimi (Starymi) (prawa miejskie 1267) i Zdunami Niemieckimi (prawa miejskie 1637) w jedno miasto – Zduny.
Koncepcja reaktywacji edytuj
W 2017 roku Rada Miejska w Zdunach przegłosowała uchwałę w sprawie przeprowadzenia konsultacji z mieszkańcami miasta Zduny w sprawie utworzenia Rad Osiedlowych w mieście Zduny i nadania statutów powstałym osiedlom i treści tych statutów. Pojawiła się iniciatywa utworzenia trzech osiedli na osnowie trzech historycznych miast wchodzących obecnie w skład Zdun:
- Osiedle nr 1 „Zduny Stare” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 1, nr 2 oraz nr 3;
- Osiedle nr 2 „Zduny Nowe” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 4, nr 5 oraz nr 6;
- Osiedle nr 3 „Sieniutowo” – miałoby obejmować obszar okręgów wyborczych nr 7, nr 8 oraz nr 9.
Włodarze chceieli aby społeczności zaczęły się silniej z sobą integrować i miały lepsze poczucie tożsamosci. Liczyli także na szerszą aktywizację kulturotwórczą jako namiastka budżetu obywatelskiego[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Krzysztofik, R. (2007). Lokacje miejskie na obszarze Polski: dokumentacja geograficzno-historyczna. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
- Najgrakowski, M. (2009). Miasta Polski do początku XXI wieku: podstawowe informacje o datach założenia i likwidacji. Dokumentacja geograficzna. Warszawa: PAN
- Krzysztofik, R., & Dymitrow, M. (Eds.) (2015). Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy. Gothenburg: University of Gothenburg.