Saint-Gilles (Belgia)

(Przekierowano z Sint-Gillis)

Saint-Gilles (nid. Sint-Gillis) gmina miejska w Belgii, położona w Regionie Stołecznym Brukseli, liczy około 45 tys. mieszkańców (2015). Ośrodek przemysłu spożywczego.

Saint-Gilles
Sint-Gillis (holenderski)
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Belgia

Region

 Region Stołeczny Brukseli

Burmistrz

Charles Picqué

Powierzchnia

2.52 km²

Populacja (2015)
• liczba ludności
• gęstość


49 769
19 750 os./km²

Nr kierunkowy

02

Kod pocztowy

1060

Położenie na mapie Brukseli
Mapa konturowa Brukseli, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Saint-Gilles”
Położenie na mapie Belgii
Mapa konturowa Belgii, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Saint-Gilles”
Ziemia50°49′N 4°21′E/50,816667 4,350000
Strona internetowa

Popularnie określana "polską dzielnicą" w Brukseli, nawiązując do słynnych Jackowa w Chicago i Greenpointu w Nowym Jorku. W Saint-Gilles znajduje się kaplica Polskiej Misji Katolickiej (rue Jourdan 80), kilka polskich sklepów i piekarni.

Historia edytuj

 
Ratusz

Początki jako Obbrussel edytuj

Pierwsze domy w wiosce Obbrussel (czyli Górna Bruksela) zostały zbudowane między VII i XI wieku w pobliżu Altitude 100, jednego z najwyższych wzniesień na terenie Brukseli, obecnie część gminy Forest. W 1216 roku w następstwie silnego wyżu demograficznego w okolicy, opactwo Forest zaakceptowało utworzenie samodzielnej parafii Obbrussel. Ta niezależność trwała tylko przez następne osiemdziesiąt lat, po których administracja wsi została przeniesiona do Brukseli. W XVI wieku Obbrussel składała się z 41 domostw.

W 1670 roku na zlecenie rządu hiszpańskiego, hrabia Monterey zbudował fort w Obbrussel jako część fortyfikacji Brukseli, aby chronić miasto przed ewentualnymi atakami. Ukończony w 1675 roku fort został rozebrany w następnym stuleciu, by ustąpić miejsca kilku ważnym drogom oraz rozrastającemu się miastu.

Od rewolucji francuskiej do dnia dzisiejszego edytuj

Pod panowaniem francuskim, 31 sierpnia 1795 roku zmieniono nazwę wsi na obecną, która pochodzi od jej patrona świętego Idziego. Cztery lata później wieś znowu odzyskała niepodległość i posiadała wtedy własnego burmistrza oraz radę miejską. W 1830 roku Bruksela stała się stolicą nowo utworzonego państwa Belgii. W rezultacie wioska Saint-Gilles znana od wieków z uprawy kapusty przeszła bezprecedensowy rozwój. Populacja wzrosła z ok. 2500 mieszkańców w roku 1800, do ponad 33 000 w 1880 roku, aż do rekordowego poziomu 60.000 w 1910 roku.

Komunikacja edytuj

Na terenie gminy znajduje się największy dworzec kolejowy w Regionie Stołecznym Brukseli oraz całej Belgii Bruxelles Midi. Przez Saint-Gilles przebiega linia metra nr 2 (stacje Louiza, Munthof, Porte de Hal/Hallepoort i Zuidstation) oraz linia nr 3 premetra (przystanki Albert, Horta, Saint-Gilles/Sint-Gillis, Hallepoort i Zuidstation), jak również linie tramwajowe nr 18, 48, 81, 82, 91 i 92.

Współpraca edytuj

Miejscowości partnerskie: