Skałowron[5] (Corcorax melanorhamphos) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny skałowronów (Corcoracidae). Jest endemitem wschodniej i południowo-wschodniej Australii. Nie jest zagrożony. Jego zasięg występowania jest szacowany na około 1 980 000 km²[6].

Skałowron
Corcorax melanorhamphos[1]
(Vieillot, 1817)
Ilustracja
Skałowron siedzący na eukaliptusie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

skałowrony

Rodzaj

Corcorax[2]
Lesson, 1830

Gatunek

skałowron

Synonimy
  • Coracia melanoramphos Vieillot, 1817[3]
  • Corcorax melanoramphos (Vieillot, 1817)[1]
Podgatunki
  • C. m. melanorhamphos (Vieillot, 1817)
  • C. m. whiteae Mathews, 1912
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Systematyka

edytuj

Jedyny przedstawiciel rodzaju Corcorax[5][7]. Wyróżniono dwa podgatunki C. melanorhamphos[7][3]:

  • C. melanorhamphos melanorhamphos – wschodnia i południowa-wschodnia Australia.
  • C. melanorhamphos whiteae – południowa i południowo-wschodnia Australia Południowa.

Morfologia

edytuj
Charakterystyka
Rozmiarami mieści się pomiędzy kawką a krukiem. Nie występuje dymorfizm płciowy. Dosyć długi, zagięty szary dziób. Czerwone oczy nie występują u ptaków młodych. Poza tym cały czarny, ale opalizujący. Na skrzydłach biały pas złożony z plam na lotkach, trochę jak u sroki. Grube, mocne nogi.
Wymiary
  • długość ciała: 43–47 cm
  • rozpiętość skrzydeł: 76 cm
  • masa ciała: 312 g

Ekologia i zachowanie

edytuj
 
Gniazdo
Biotop
Suche zadrzewienia oraz zarośla.
Zachowanie
Pomimo iż żeruje na ziemi, dobrze lata. Jest towarzyski i żyje w grupach 5–10 osobników.
Głos
Alarmuje serią opadających gwizdów, ostre zgrzyty. Nie ma piosenki.
Pożywienie
Głównie bezkręgowce i małe ilości drobnych kręgowców. Zimą zjada nasiona.
Lęgi
Gniazduje kooperatywnie. Gniazdo z błota ma kształt miseczki i mieści się na poziomej gałęzi drzewa. Opiekuje się nim grupa ptaków, więcej niż jedna samica może składać jaja. Jedna składa ich 3–5. Wysiadywanie trwa 19 dni. Młode potrafią latać po 25 dniach. Wyprowadza 1 lęg, bardzo rzadko 2.

Status

edytuj

IUCN uznaje skałowrona za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[4].

Przypisy

edytuj
  1. a b Corcorax melanorhamphos, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Corcorax, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-02-17] (ang.).
  3. a b White-winged Chough (Corcorax melanoramphos). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
  4. a b Corcorax melanorhamphos, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corcoracidae Mathews, 1927 – skałowrony – Australian Mudnesters (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-02-17].
  6. www.birdlife.org – strona o stanie populacji ptaków
  7. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, melampittas, Ifrit, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-02-17]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Ptaki. Warszawa: MULTICO Oficyna wydawnicza, 2008, seria: Fakty o zwierzętach świata. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne

edytuj