Aleksander Meysztowicz
Aleksander Meysztowicz (ur. 8 grudnia 1864 w Pojościu[2] k. Poniewieża, zm. 14 lutego 1943 w Rzymie) – polski ziemianin, w latach 1921–1922 prezes Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej, minister sprawiedliwości, przedstawiciel „żubrów wileńskich”[3]. Ojciec Waleriana Meysztowicza.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 grudnia 1864 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister sprawiedliwości, naczelny prokurator | |
| Okres |
od 2 października 1926 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Urodził się i wychował na Kowieńszczyźnie. Gimnazjum ukończył w Wilnie, a potem studiował na UJ w Krakowie. Po śmierci rodziców odziedziczył duży majątek – Pojoście, którym zaczął zarządzać. W latach 1900–1904 prezes Towarzystwa Rolniczego Kowieńskiego i Kowieńskiego Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia.
Wziął udział w uroczystym odsłonięciu pomnika Katarzyny II Wielkiej w Wilnie 23 września 1904 roku[4].
Od 1909 do 1917 mieszkał w Petersburgu oraz był członkiem rosyjskiej Rady Państwa. Był członkiem jako hospitant Komitetu Narodowego Polskiego[5]. Od 1917 prezes Wileńskiego Banku Ziemskiego. W latach 1917–1918 był głównym działaczem ziemian kresowych w Stronnictwie Narodowo-Zachowawczym. Organizował związki ziemian na polskich kresach.
W latach 1921–1922 był prezesem Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej. Podpisał akt ponownego złączenia Ziemi Wileńskiej z Rzecząpospolitą. Minister sprawiedliwości w rządach Józefa Piłsudskiego i Kazimierza Bartla. Od 1933 tajny szambelan papieski.
W 1939 wyjechał do Rzymu, gdzie zmarł. Został pochowany w krypcie kościoła św. Anny na Watykanie[6].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
Przypisy edytuj
- ↑ Wacław Makowski zajmował jedynie stanowisko ministra sprawiedliwości.
- ↑ Pojoście, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 537.
- ↑ Janusz Kawalec: Działalność polityczna polskich konserwatystów w latach 1918–1939. haggard.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-03)]..
- ↑ Głosy prasy polskiej : o udziale sześćdziesięciu szlachciców litewskich w uroczystości odsłonięcia pomnika Katarzyny w Wilnie, Lwów 1904, s. 15.
- ↑ Adam Miodowski: Wychodźcze ugrupowania demokratyczne wobec idei polskiego wojska w Rosji w latach 1917–1918, Białystok 2002, s. 85.
- ↑ Moje watykańskie groby [online], niedziela.pl [dostęp 2023-03-24] (pol.).
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
Bibliografia edytuj
- Kto był kim w II Rzeczypospolitej, Jacek Majchrowski (red.), Warszawa 1994, wyd I.
Linki zewnętrzne edytuj
- Aleksander Meysztowicz – fragment Wspomnień – Roman Jurkowski. kamunikat.fontel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-24)].
- Humoreska autorstwa Aleksandra Meysztowicza w serwisie Polona.pl