Statystyka Fermiego-Diraca

Statystyka Fermiego-Diraca – statystyka dotycząca fermionów – cząstek o spinie połówkowym, które obowiązuje zakaz Pauliego. Zgodnie z zakazem Pauliego w danym stanie kwantowym nie może znajdować się więcej niż jeden fermion. Statystyka Fermiego-Diraca oparta jest również na założeniu nierozróżnialności cząstek.

Oś pozioma: $E/\mu .$ Oś pionowa: $\langle n\rangle .$ Dla $E=\mu$ zachodzi $\langle n\rangle =0{,}5.$

Porównanie statystyk kwantowych.

Jego nazwa rozkładu pochodzi nazwisk fizyków Enrica Fermiego-Paula Diraca, którzy niezależnie od siebie wyprowadzili tę zależność w 1926 roku.

Zgodnie z rozkładem Fermiego-Diraca średnia liczba cząstek w niezdegenerowanym stanie energetycznym $E$ dana jest przez

$\langle n\rangle ={\frac {1}{\mathrm {e} ^{\beta (E-\mu )}+1}},$

gdzie:

$E$ – energia tego stanu,

$\mu$ – potencjał chemiczny,

$\beta =1/(k_{\mathrm {B} }T),$

$k_{\mathrm {B} }$ – stała Boltzmanna,

$T$ – temperatura bezwzględna (w skali Kelvina).

Rozkład Fermiego-Diraca – elektrony

Rozkład Fermiego-Diraca opisuje sposób obsadzenia poziomów energetycznych przez elektrony w układzie wieloelektronowym (np. gaz elektronów w metalach i półprzewodnikach).

Zgodnie z zakazem Pauliego, w każdym stanie kwantowym może się znajdować co najwyżej jeden elektron, a każdy poziom energetyczny może być obsadzony przez co najwyżej dwa elektrony o przeciwnych spinach.

W temperaturze większej od zera bezwzględnego prawdopodobieństwo $P$ obsadzenia $k$-tego stanu, o energii $E_{k},$ jest tym mniejsze, im większa jest ta energia. Przy zmniejszaniu $E_{k}$ prawdopodobieństwo znalezienia elektronu w stanie $k$ wzrasta, jednak nie przekracza jedności.

Zależność tę wyraża funkcja rozkładu Fermiego-Diraca:

$P(E_{k})={\frac {1}{\mathrm {e} ^{\beta (E_{k}-\mu )}+1}}.$

W temperaturze zera bezwzględnego wprowadza się oznaczenie $\mu =\mu (0)=E_{\mathrm {F} },$ jest to energia najwyżej obsadzonego stanu ($k_{\mathrm {F} }$ – poziom Fermiego) w temperaturze zera bezwzględnego. W tej temperaturze obsadzone są wszystkie stany o energii mniejszej lub równej energii Fermiego $(E_{\mathrm {F} }),$ a wyższe stany nie są obsadzone.

Dla każdej temperatury $T$ zachodzi $P(E_{k})=0{,}5,$ gdy $E_{k}=\mu .$

Dla takich energii, że $E_{k}-\mu \gg k_{\mathrm {B} }T$ rozkład przechodzi w klasyczny rozkład Boltzmanna:

$P(E_{k})\approx {\frac {1}{\mathrm {e} ^{\beta (E_{k}-\mu )}}}=\mathrm {e} ^{-\beta (E_{k}-\mu )}.$

Zobacz też

• gaz Fermiego
• statystyka Bosego-Einsteina
• statystyka Maxwella-Boltzmanna