Szczyt NATO w Pradze 2002
Szczyt NATO w Pradze w 2002 – 19. szczyt NATO, zorganizowany w Pradze w Czechach w dniach 21–22 listopada 2002.
 Szczyt NATO w Pradze | |
| Organizacja | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data |
21–22 listopada 2002 |
| Uczestnicy | |
Był to pierwszy szczyt NATO w dawnym kraju członkowskim Układu Warszawskiego i pierwszy szczyt po atakach z 11 września[1]. W jego trakcie do członkostwa w Pakcie zaproszono siedem państw byłego bloku wschodniego.
W Pradze odbyły się także spotkania Rady NATO-Rosja oraz Komisji NATO-Ukraina na szczeblu ministrów spraw zagranicznych oraz posiedzenie Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego (EAPC).
Rezultat szczytu edytuj
W czasie szczytu w Pradze, 21 listopada 2002 państwa członkowskie NATO przyjęły "Deklarację Szczytu Praskiego", która zawierała główne postanowienia szczytu:
- zaproszenie siedmiu państw: Bułgarii, Estonii, Łotwy, Litwy, Rumunii, Słowacji i Słowenii do członkostwa w Sojuszu. Podpisanie Protokołów Akcesyjnych z tymi państwami do końca marca 2003 i ich wstąpienie do NATO najpóźniej na kolejnym szczycie w maju 2004.
- potwierdzenie zasady „otwartych drzwi” do NATO dla „europejskich demokracji, zdolnych przyjąć na siebie odpowiedzialność i obowiązki wynikające z członkostwa”
- zapewnienie o perspektywie członkostwa dla Albanii, Chorwacji i Macedonii.
- rozpoczęcie Indywidualnego Planu Działań na rzecz Partnerstwa (IPAP, Individual Partnership Action Plan)[2].
- utworzenie Sił Odpowiedzi NATO (NATO Response Force, NRF), z pełną zdolnością operacyjną w październiku 2006.
- reforma dowództwa wojskowego NATO
- przyjęcie Zobowiązań Praskich w sprawie Zdolności Wojskowych (Prague Capabilities Commitment, PCC), w celu polepszenia zdolności do obrony przed atakiem chemicznym, biologicznym, radiologicznym i nuklearnym.
- przyjęcie Koncepcji Wojskowej Obrony przed Terroryzmem
- wzmocnienie zdolności Sojuszu do obrony przed atakami cybernetycznymi
- decyzja o wspieraniu państw członkowskich NATO w misji w Afganistanie (ISAF)
Państwa członkowskie przyjęły również "Oświadczenie w sprawie Iraku", w którym wyraziły poparcie dla rezolucji nr 1441 Rady Bezpieczeństwa ONZ (która dawała Irakowi 30 dni na ostatecznie zastosowanie się do wcześniejszych rezolucji ONZ, a w szczególności przedstawienie dowodów zniszczenia zapasów broni masowego rażenia i dopuszczenie inspektorów ONZ do wszystkich obiektów na terenie Iraku) i wezwały Irak do „bezwarunkowego i natychmiastowego przyjęcia powyższej rezolucji oraz wszystkich poprzednich rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ”[3].
W trakcie posiedzenia EAPC przyjęto „Plan działań Partnerstwa Przeciw Terroryzmowi”[4]. W trakcie spotkania Komisji NATO-Ukraina przyjęto „Plan Działań NATO-Ukraina”[5].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Zarychta 2020 ↓, s. 183.
- ↑ Individual Partnership Action Plans. nato.int. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-23)]., NATO Topics.
- ↑ Oświadczenie w sprawie Iraku szefów państw i rządów uczestniczących w posiedzeniu Rady Północnoatlantyckiej NATO, BBN.
- ↑ Plan działań Partnerstwa Przeciw Terroryzmowi, BBN.
- ↑ PLAN DZIAŁAŃ NATO – UKRAINA, BBN.
Bibliografia edytuj
- Stanisław Zarychta: Szczyty i sesje NATO platformą współpracy państw członkowskich. Gdynia: Akademia Marynarki Wojennej, 2020. ISBN 978-83-957735-7-0.
- Summits & Ministerial Meetings, Strona oficjalna NATO.
- Prague Summit, 21-22 November 2002, Strona oficjalna szczytu.
- Deklaracja Szczytu Praskiego, BBN.