Chordakowo: Różnice pomiędzy wersjami
Nowa strona: {{Miejscowość infobox |nazwa = Chordakowo |nazwa oryginalna = |zdjęcie = |opis zdjęcia… Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
(Brak różnic)
|
Wersja z 22:42, 12 sty 2021
Chordakowo – obecnie część wsi Huta na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawski, w sielsowiecie Woropajewo.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°11′54″N 27°11′27″E/55,198333 27,190833
| |
Historia
W czasach zaborów w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego.
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie dziśnieńskim, w gminie Postawy[1], a następnie w gminie Woropajewo.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 23 osoby, 10 było wyznania rzymskokatolickiego a 13 prawosławnego. Jednocześnie 7 mieszkańców zadeklarowało polską a 16 białoruską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[2]. W 1931 w 2 domach zamieszkiwało 18 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Duniłowiczach i prawosławnej w Ożunach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Woropajewie[4].
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
Uwagi
- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 34.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 240.