Argonauci
Argonauci (gr. lm Ἀργοναῦται Argonautai – dosł. „żeglarze na Argo”, lp Ἀργοναύτης Argonaútēs, łac. Argonautae) – w mitologii greckiej 52 uczestników wyprawy Jazona do Kolchidy po „złote runo” cudownego barana.
|
Ta sekcja wymaga uzupełnienia informacji. |
Mityczni bohaterowie helleńscy, którzy pod wodzą Jazona wyruszyli okrętem Argo („Szybki”) do Kolchidy po złote runo (chrysomallos) baranka, ofiarowane tam Zeusowi przez uciekającego Fryksosa. Wśród nich znaleźli się: Boreadzi – skrzydlaci bracia Kalais i Zetes, siłacz Herakles z synem Hylasem, śpiewak Orfeusz, Tezeusz – pogromca Minotaura, jego przyjaciel Pejritoos, bliźniaczy bracia Kastor i Polideukes, ich kuzyn Linkeus, Asklepios – syn Apolla, Peleus – ojciec Achillesa, król Pylos Nestor, heros Meleager i inni. Podczas wyprawy spotkały ich różne przygody, m.in. na Lemnos, w Tracji i w cieśninie Bosfor (skały Symplegady)[1].
Mit o Argonautach dostarczył tematu w malarstwie (od renesansowego Ercole de’ Roberti aż po XIX-XX-wiecznych symbolistów jak Gustave Moreau i Max Beckmann), w literaturze (m.in. Apollonios z Rodos, R. Graves) i muzyce (G. Mahler, Witold Dąbrowski i Edward Pałłasz w Piosence o Kolchidzie i in.). Autorką powieści Argonauci (1900) była Eliza Orzeszkowa.
Do podania o Argonautach nawiązano w nazwie Akademii Argonautów – pierwszego w historii świata towarzystwa geograficznego[2][3] .
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Parandowski 1989 ↓, s. 166-170.
- ↑ Dahl 2000 ↓, s. 132.
- ↑ Kopaliński 1987 ↓.
Bibliografia edytuj
- Jan Parandowski: Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1989. ISBN 83-210-0677-9.
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1987, s. (hasło Akademia Argonautów). ISBN 83-06-00861-8.
- Edward Dahl: Sphaerae Mundi: Early Globes at the Stewart Museum. Montreal: McGill-Queen’s Press - MQUP, 2000. ISBN 978-0-7735-6907-2.
- Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt, 1998. ISBN 80-8046-098-1